เวลาฝนตกเหตุการณ์เดิมๆมักจะปรากฏให้เห็นอยู่เสมอๆ
ฝูงชนที่รวมตัวกันโดยมิได้นัดหมายตามชายคาหลบฝน
เสียงบีบแตรไล่บนท้องถนนที่คับคั่งไปด้วยรถยนต์จำนวนมาก
และแน่นอนอารมณ์อันฉุนเฉียวของผู้คน พร้อมหน้าตาที่บูดเบี้ยว ขัดข้องหมองใจ ทำไมต้องมายืนเบียดเสียดกับเจ้าคนจำนวนมากในพื้นที่แคบๆ ที่ดูแล้วอาจจะเหนียวเหนอะหนะ หรือแม้กระทั่งบนท้องถนนที่ถูกมองดูเล็กไปถนัดตา
หากลองมองอีกมุมเม็ดฝนก็อาจจะทำให้เราใกล้ชิดกันมากขึ้น ช่วยเหลือกันมากขึ้นในยามที่ฟ้าฝนตกมาเกินพอดี ภาพความมีน้ำใจคงไม่จำเป็นต้องรอถึงวันที่น้ำท่วม แค่แต่ละคนมองให้เห็นแก่นของการอยู่ร่วมกันในสังคม
สังคมจะสงบสุขได้ผู้อยู่อาศัยต้องรู้จักการให้อภัย แบ่งปัน ความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน แต่ละคนไม่จำเป็นต้องหาเหตุผลร้อยแปดพันเก้ามาสนับสนุนความมีเหตุผลของตัวเองเพื่อเป็นที่หนึ่ง เพราะบางครั้งมันกำลังจะบดบังเหตุผลที่น่าฟังของคนอื่นไปเสียหมด
ถ้าพรุ่งนี้ฝนตกอีก คงต้องภาวนาให้เห็นแต่ภาพผู้คนยืนแจกยิ้มให้กันและกันอย่างมีความสุข พร้อมกับร้องเพลงร่มสีเทากันอย่างพร้อมเพรียง....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น