ริมมหาสมุทรแปซิฟิก
การแสดงผสมผสานระหว่างกันดั้มและสัตว์ประหลาดในเรื่องอุลตร้าแมนที่บริเวณแถบมหาสมุทรแปซิฟิก คือภาพยนตร์เรื่องหนึ่งที่กำลังเข้าฉายในบ้านเรา ณ ขณะนี้
หากคิดว่าภาพยนตร์เรื่องนี้จะดำเนินเรื่องโดยใช้การต่อสู้ทำลายอาคารที่สูงใหญ่เป็นฉากชูโรง ถ้าคิดเหมือนผมแน่นอนว่าคุณกำลังคิดผิด
คงเคยเห็นกันมานักต่อนักกับหุ่นยนต์ที่ถูกบังคับด้วยฝีมือมนุษย์ ซึ่งส่วนใหญ่การบังคับจะใช้แค่ตัวเอกของเรื่องที่มีฝีไม้ลายมือที่เหนือกว่าคู่ต่อสู้คนอื่นๆ
แต่การแสดงออกท่าทางของหุ่นยนต์ในเรื่องนี้คงไม่ใช่แบบนั้น
เมื่อการสลับสวิตซ์คันบังคับเปิด-ปิดอยู่ที่การเชื่อมต่อความทรงจำของมนุษย์ทั้งสองคน ความทรงจำที่เคยถูกเก็บเป็นความลับและไม่เป็นความลับจะถูกแชร์ให้อีกฝ่ายหนึ่ง เมื่อประสานความทรงจำเข้าด้วยกันอย่างไร้ที่ติ ปุ่มสวิตส์การทำงานของหุ่นยนต์ก็จะเปิดขึ้น และพร้อมที่จะบังคับการสั่งงานในซีกซ้าย+ขวาของหุ่นยนต์ได้อย่างสมดุลกัน
หากความทรงจำเหล่านั้นเข้ากันไม่ได้การบังคับหุ่นยนต์นั้นก็ต้องรีบยุติลง เพื่อไม่ให้เกิดความเสียหายที่จะเกิดขึ้นในภายภาคหน้าต่อไป
ความทรงจำดีๆที่เกิดขึ้นจากการชมภาพยนตร์เรื่องนี้เริ่มประสานความคิดบางอย่างของผม หากเราทุกคนมีหุ่นยนต์ที่ต้องการผู้ร่วมบังคับอีกคน เราพร้อมที่จะกดปุ่มสวิตส์เปิด-ปิดมันเมื่อไรกัน
'รู้ไหมว่าเราเจอกันครั้งแรกตอนไหน ความทรงจำเกิดขึ้นเมื่อไร
เมื่อไรที่ทำให้เราสองคนเริ่มหวั่นไหว'
เราคงเคยลองกดปุ่มเปิดสวิตส์นี้ เมื่อเริ่มดื่มด่ำกับประโยคของเพลงท่อนข้างต้น ความทรงจำทั้งดีและร้ายที่ต่างคนเคยพบเจอมาถูกสอดประสานอยู่ในบทสนทนาในช่วงต้น เมื่อคนหนึ่งเริ่มเข้าใจและอีกคนหนึ่งยอมรับมัน ทุกความทรงจำที่ดีและร้ายจะถูกแก้ไขปะติดปะต่อจนกลายเป็นเรื่องราวชิ้นใหม่
หุ่นยนต์ของเราเริ่มทำงานและค่อยๆก้าวเดินออกไปทีละก้าว, ทีละสองก้าว
ความทรงจำที่ดูเหมือนจะประสานได้อย่างดิบดี แต่บางทีก็ถูกอุปสรรคบางอย่างกีดกั้น เมื่อความทรงจำที่สร้างใหม่ร่วมกันไม่อาจสามารถต้านทานความทรงจำในอดีตที่เลวร้ายเกินทน
หุ่นยนต์ของเราเริ่มที่จะทำงานติดๆดับๆ สัตว์ประหลาดจะเริ่มจู่โจมไปที่แขนด้านใดด้านหนึ่งที่เริ่มอ่อนแอ
หุ่นยนต์ของเรากำลังจะเสียแขน และคนใดคนหนึ่งกำลังจะถูกสัตว์ประหลาดตนนั้นคว้าตัวออกไป หุ่นยนต์ที่เคยเดินเหินได้ด้วยการประสานงานจากซีกซ้าย+ขวากำลังเสียสมดุล เมื่อไม่มีการประสานกันการทำงานของหุ่นยนต์จึงต้องจบสิ้นภารกิจลง
และเหตุการณ์นี้จะกลายเป็นความทรงจำที่เก่าเก็บคร่ำครึคลั่งอยู่ในสมอง
บางครั้งหุ่นยนต์ตัวนั้นก็ถูกซ่อมแซมได้เร็ววัน และบางทีหุ่นยนต์ตัวนี้ก็ต้องใช้เวลาในการเยียวยารักษาที่ยาวนาน
หุ่นยนต์ทุกตัวย่อมมีพลังงานพิเศษซ่อนเล้นอยู่ในตัวเสมอ พลังงานที่ยังคงเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง ความฝัน ความรัก และศรัทธา
ทว่าพลังงานพิเศษเหล่านี้ถูกขับเคลื่อนด้วยความทรงจำ
เมื่อไหร่ที่เราพร้อมจะแชร์ความทรงจำเหล่านั้นให้ใครคนหนึ่งฟัง ปุ่มสวิตส์ที่เคยดับจะถูกเปิดขึ้นอีกครั้ง
เมื่อหุ่นยนต์ได้เริ่มต้นทำงานครั้งใหม่ ก็ขึ้นอยู่กับการบังคับของทั้งสองคนแล้วละว่า พวกคุณจะต่อสู้กับสัตว์ประหลาดจากนอกโลกได้อย่างไร
หรือบางทีถ้าทั้งสองคนพร้อมที่จะกุมคันบังคับกันไว้แน่ๆ ก็อาจจะไม่จำเป็นต้องต่อสู้เลยก็ได้นะ
การแสดงผสมผสานระหว่างกันดั้มและสัตว์ประหลาดในเรื่องอุลตร้าแมนที่บริเวณแถบมหาสมุทรแปซิฟิก คือภาพยนตร์เรื่องหนึ่งที่กำลังเข้าฉายในบ้านเรา ณ ขณะนี้
หากคิดว่าภาพยนตร์เรื่องนี้จะดำเนินเรื่องโดยใช้การต่อสู้ทำลายอาคารที่สูงใหญ่เป็นฉากชูโรง ถ้าคิดเหมือนผมแน่นอนว่าคุณกำลังคิดผิด
คงเคยเห็นกันมานักต่อนักกับหุ่นยนต์ที่ถูกบังคับด้วยฝีมือมนุษย์ ซึ่งส่วนใหญ่การบังคับจะใช้แค่ตัวเอกของเรื่องที่มีฝีไม้ลายมือที่เหนือกว่าคู่ต่อสู้คนอื่นๆ
แต่การแสดงออกท่าทางของหุ่นยนต์ในเรื่องนี้คงไม่ใช่แบบนั้น
เมื่อการสลับสวิตซ์คันบังคับเปิด-ปิดอยู่ที่การเชื่อมต่อความทรงจำของมนุษย์ทั้งสองคน ความทรงจำที่เคยถูกเก็บเป็นความลับและไม่เป็นความลับจะถูกแชร์ให้อีกฝ่ายหนึ่ง เมื่อประสานความทรงจำเข้าด้วยกันอย่างไร้ที่ติ ปุ่มสวิตส์การทำงานของหุ่นยนต์ก็จะเปิดขึ้น และพร้อมที่จะบังคับการสั่งงานในซีกซ้าย+ขวาของหุ่นยนต์ได้อย่างสมดุลกัน
หากความทรงจำเหล่านั้นเข้ากันไม่ได้การบังคับหุ่นยนต์นั้นก็ต้องรีบยุติลง เพื่อไม่ให้เกิดความเสียหายที่จะเกิดขึ้นในภายภาคหน้าต่อไป
ความทรงจำดีๆที่เกิดขึ้นจากการชมภาพยนตร์เรื่องนี้เริ่มประสานความคิดบางอย่างของผม หากเราทุกคนมีหุ่นยนต์ที่ต้องการผู้ร่วมบังคับอีกคน เราพร้อมที่จะกดปุ่มสวิตส์เปิด-ปิดมันเมื่อไรกัน
'รู้ไหมว่าเราเจอกันครั้งแรกตอนไหน ความทรงจำเกิดขึ้นเมื่อไร
เมื่อไรที่ทำให้เราสองคนเริ่มหวั่นไหว'
เราคงเคยลองกดปุ่มเปิดสวิตส์นี้ เมื่อเริ่มดื่มด่ำกับประโยคของเพลงท่อนข้างต้น ความทรงจำทั้งดีและร้ายที่ต่างคนเคยพบเจอมาถูกสอดประสานอยู่ในบทสนทนาในช่วงต้น เมื่อคนหนึ่งเริ่มเข้าใจและอีกคนหนึ่งยอมรับมัน ทุกความทรงจำที่ดีและร้ายจะถูกแก้ไขปะติดปะต่อจนกลายเป็นเรื่องราวชิ้นใหม่
หุ่นยนต์ของเราเริ่มทำงานและค่อยๆก้าวเดินออกไปทีละก้าว, ทีละสองก้าว
ความทรงจำที่ดูเหมือนจะประสานได้อย่างดิบดี แต่บางทีก็ถูกอุปสรรคบางอย่างกีดกั้น เมื่อความทรงจำที่สร้างใหม่ร่วมกันไม่อาจสามารถต้านทานความทรงจำในอดีตที่เลวร้ายเกินทน
หุ่นยนต์ของเราเริ่มที่จะทำงานติดๆดับๆ สัตว์ประหลาดจะเริ่มจู่โจมไปที่แขนด้านใดด้านหนึ่งที่เริ่มอ่อนแอ
หุ่นยนต์ของเรากำลังจะเสียแขน และคนใดคนหนึ่งกำลังจะถูกสัตว์ประหลาดตนนั้นคว้าตัวออกไป หุ่นยนต์ที่เคยเดินเหินได้ด้วยการประสานงานจากซีกซ้าย+ขวากำลังเสียสมดุล เมื่อไม่มีการประสานกันการทำงานของหุ่นยนต์จึงต้องจบสิ้นภารกิจลง
และเหตุการณ์นี้จะกลายเป็นความทรงจำที่เก่าเก็บคร่ำครึคลั่งอยู่ในสมอง
บางครั้งหุ่นยนต์ตัวนั้นก็ถูกซ่อมแซมได้เร็ววัน และบางทีหุ่นยนต์ตัวนี้ก็ต้องใช้เวลาในการเยียวยารักษาที่ยาวนาน
หุ่นยนต์ทุกตัวย่อมมีพลังงานพิเศษซ่อนเล้นอยู่ในตัวเสมอ พลังงานที่ยังคงเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง ความฝัน ความรัก และศรัทธา
ทว่าพลังงานพิเศษเหล่านี้ถูกขับเคลื่อนด้วยความทรงจำ
เมื่อไหร่ที่เราพร้อมจะแชร์ความทรงจำเหล่านั้นให้ใครคนหนึ่งฟัง ปุ่มสวิตส์ที่เคยดับจะถูกเปิดขึ้นอีกครั้ง
เมื่อหุ่นยนต์ได้เริ่มต้นทำงานครั้งใหม่ ก็ขึ้นอยู่กับการบังคับของทั้งสองคนแล้วละว่า พวกคุณจะต่อสู้กับสัตว์ประหลาดจากนอกโลกได้อย่างไร
หรือบางทีถ้าทั้งสองคนพร้อมที่จะกุมคันบังคับกันไว้แน่ๆ ก็อาจจะไม่จำเป็นต้องต่อสู้เลยก็ได้นะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น