คำถามโง่ๆ
ประโยคคำถามซ้ำๆเดิมๆที่ยังพอคิดออก ณ ตอนนี้
อาจจะเป็นเพียงแค่ข้อความตัดตอนกระทัดรัดและยาวไม่เกินสามพยางค์
อาจจะดูไร้สาระ อาจจะดูจำเจ อาจจะดูไม่ลึกซึ้ง
คำถามเหล่านั้นกำลังถูกคิดขึ้นมา เพื่อสานต่อบางสิ่ง
บางสิ่งที่แฝงอยู่กับคำตอบที่คนถามยังคงไม่แน่ใจเสมอมา
คำถามเริ่มหมดความหมายลงในวันที่ไม่มีีใครตอบ
ประโยคถูกลดค่าลงเหลือแค่เพียงเศษข้อความขยะในกระดาษที่กำลังถูกขยำอยู่ในมือของคนถาม
เรารู้จักกันด้วยการตั้งคำถามที่มีคำตอบ
เราจากกันด้วยคำถามที่ไม่มีคำตอบ
บางคำถามที่ต้องการคำตอบ
กลับดูยากเย็นเกินกว่าจะเอ่ยปากเปล่งเสียงให้ดังออกไป
อาจไม่ใช่คำถามไม่มีคำตอบ
แต่บางคำตอบนั้นยากเกินกว่าจะตอบกลับไปที่คนที่ถาม
หรือนั่นอาจจะเป็นคำตอบที่ดูโง่เกินไปในวันนั้น
เมื่อคำถามเกิดขึ้น
คงไม่มีใครรู้คำตอบที่ดีที่สุดเท่ากับคนตั้งคำถาม
หากมันจะเป็นคำถามที่ดูโง่ๆจริง
คนถามก็ย่อมรู้คำตอบของมันดีที่สุดอยู่แล้ว
ไม่มีประโยคคำถามใดถูกตั้งขึ้นโดยปราศจากคำตอบ
ทว่าวันหนึ่งคนถามจะยอมรับคำตอบที่เกิดขึ้นนั้นได้ไหม
หากคำตอบเหล่านั้นอาจจะเป็นเสียงที่เงียบที่สุดของตัวเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น