ในระบบเศรษฐกิิจระดับมหภาคของแต่ละประเทศ ยังคงดำเนินไปได้อย่างไม่ติดขัดด้วยระบบการบริหารการเงินที่เข็มแข็ง นั่นหมายถึงแต่ละประเทศสามารถสร้างมูลค่าของเงินจากประชากรผู้ใช้ชีวิตอยู่ในประเทศโดยการจัดเก็บภาษี
ภาษีเป็นแหล่งรายได้ที่จะสามารถนำมาป้อนเข้าไปในระบบหลักของประเทศ เพื่อนำไปพัฒนาและรองรับการขยายตัวอย่างรวดเร็วของเศรษฐกิจ หรือเพิ่มฐานะทางเศรฐกิจด้านการเงินการคลังของประเทศนั้นๆ
กิจกรรมของคนในสังคมส่วนใหญ่ล้วนมีส่วนในการสร้างมูลค่าเพิ่มให้เกิดการเรียกเก็บ "ภาษี" ทางอ้อมจากการใช้สินค้าและบริการ ไม่ว่าจะยากดีมีจน หรือรวยล้นฟ้าแค่ไหน ทุกคนมีสิทธิที่พึงประสงค์นี้
หากแค่คุณเป็นคนหนึ่งที่เดินเข้าร้านสะดวกซื้อ เพื่อซื้อสินค้าอุปโภคบริโภคซักชิ้น ขณะที่ได้รับเงินทอนและใบเสร็จ สิ่งที่แสดงในนั้นกำลังบอกว่า คุณได้บริจาคเงินจำนวนหนึ่งเพื่อพัฒนาประเทศของเราไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
หากจะกล่าวว่าการคิดภาษีที่รู้จักกันสั้นๆว่า VAT ก็คือการแบ่งบันส่วนเล็กส่วนน้อยของราคาสินค้า หรือบริการออกมาเพื่อประโยชน์ในการพัฒนาประเทศ ถ้าจะพูดให้เหมาะสมกับกระบวนความคิดในรูปแบบเดียวกัน การดึงความสุขออกมาจากการดำเนินชีวิตของเราทุกคนในแต่ละวันก็เป็นสิ่งที่พึงกระทำได้เช่นเดียวกัน
สินค้าและบริการ คงไม่แตกต่างกับเหตุการณ์ต่างๆที่สุมเข้ามาในชีวิตประจำวันของเรา แต่อาจจะแตกต่างกันตรงที่บางเหตุการณ์เราไม่สามารถเป็นผู้ที่เลือกจับจ่ายใช้สอยเองได้ ทว่าหนึ่งในความสามารถที่มนุษย์อย่างเราพอจะทำได้ก็คือ การเลือกที่จะดึงความสุขจากเหตุการณ์หนึ่งๆนั้นออกมาให้ได้มากพอ
มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีสมอง สมองคืออวัยวะน่าอัศจรรย์ที่ทำให้เราสามารถวิเคราะห์แยกแยะข้อมูลได้เป็นล้านๆเรื่อง กระบวนกาีรคิดก็เป็นระบบที่ถูกสร้างขึ้นมาจากการบันทึก จดจำ วิเคราะห์ และการแก้ไขปัญหา รวมทั้งสัญชาตญาณการเอาตัวรอดของมนุษย์ที่ถูกบันทึกไว้ในอวัยวะที่น่าทึ่งนี้
ในเมื่อมนุษย์มีของดีอยู่กับตัวเช่นนี้ ทำไมบางครั้งบางคราเราถึงไม่สามารถดึงเฉพาะความสุขออกมาได้ทั้งหมด หรือแม้ยามที่รู้สึกเจ็บปวดที่สุด เราไม่สามารถที่จะหยุดเรื่องที่เลวร้ายเหล่านั้นได้ในทันที
บางคนอาจจะเคยได้ยินว่า "เวลา" จะเป็นยาแผนโบราณที่เยียวยาความเจ็บปวดได้ดีทีสุด แต่แท้ที่จริงเวลาคือสิ่งที่หน่วงความทุกข์ไว้ได้ดีที่สุดต่างหาก การปล่อยเวลาให้ผ่านไปอาจจะทำให้อาการเจ็บปวดที่มีอยู่กำเริบหนักและยืดเยื้อ ทำให้แผลนั้นบั่นทอนตัวเราเองลงไปอีก
การหาความสุขมูลค่าเพิ่มอาจจะเป็นอีกหนทางหนึ่งที่ทำให้แผลนั้นได้รับการเยียวยาได้เร็วขึ้น และสามารถสมานแผลกลับมาเป็นปกติได้เร็วที่สุด ความสุขเล็กน้อยที่เราสามารถค้นพบได้จากเหตุการณ์ในชีวิตประจำวัน การได้พูดคุยกับใครซักคน การได้ทานอาหารที่ชอบ การได้ท่องเที่ยวในสถานที่ต่างๆ ตลอดจนเรื่องราวจิปาถะเล็กๆน้อยๆที่เกิดขึ้น เหล่านี้คือตัวยาที่มีขนาดเล็กที่สุด แต่สามารถบรรเทาให้บาดแผลนั้นหายได้เร็วที่สุด
ตราบใดที่สินค้าและบริการยังคงถูกเรียกเก็บภาษีมูลค่าเพิ่ม (Value added Tax) ได้ทุกวัน ชีวิตเราก็อย่ายอมแพ้ที่จะพยายามสร้าง มูลค่าเพิ่มของความสุข (Value added of Happiness) ให้เกิดขึ้นกับทุกๆคนที่พบเจอ ในทุกๆสถานที่ที่เราเดินผ่าน ทุกๆเวลาเท่าที่เรายังหายใจ และในทุกๆครั้งของการเดินทาง
ภาษีเป็นแหล่งรายได้ที่จะสามารถนำมาป้อนเข้าไปในระบบหลักของประเทศ เพื่อนำไปพัฒนาและรองรับการขยายตัวอย่างรวดเร็วของเศรษฐกิจ หรือเพิ่มฐานะทางเศรฐกิจด้านการเงินการคลังของประเทศนั้นๆ
หากจะกล่าวว่าการคิดภาษีที่รู้จักกันสั้นๆว่า VAT ก็คือการแบ่งบันส่วนเล็กส่วนน้อยของราคาสินค้า หรือบริการออกมาเพื่อประโยชน์ในการพัฒนาประเทศ ถ้าจะพูดให้เหมาะสมกับกระบวนความคิดในรูปแบบเดียวกัน การดึงความสุขออกมาจากการดำเนินชีวิตของเราทุกคนในแต่ละวันก็เป็นสิ่งที่พึงกระทำได้เช่นเดียวกัน
สินค้าและบริการ คงไม่แตกต่างกับเหตุการณ์ต่างๆที่สุมเข้ามาในชีวิตประจำวันของเรา แต่อาจจะแตกต่างกันตรงที่บางเหตุการณ์เราไม่สามารถเป็นผู้ที่เลือกจับจ่ายใช้สอยเองได้ ทว่าหนึ่งในความสามารถที่มนุษย์อย่างเราพอจะทำได้ก็คือ การเลือกที่จะดึงความสุขจากเหตุการณ์หนึ่งๆนั้นออกมาให้ได้มากพอ
มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีสมอง สมองคืออวัยวะน่าอัศจรรย์ที่ทำให้เราสามารถวิเคราะห์แยกแยะข้อมูลได้เป็นล้านๆเรื่อง กระบวนกาีรคิดก็เป็นระบบที่ถูกสร้างขึ้นมาจากการบันทึก จดจำ วิเคราะห์ และการแก้ไขปัญหา รวมทั้งสัญชาตญาณการเอาตัวรอดของมนุษย์ที่ถูกบันทึกไว้ในอวัยวะที่น่าทึ่งนี้
ในเมื่อมนุษย์มีของดีอยู่กับตัวเช่นนี้ ทำไมบางครั้งบางคราเราถึงไม่สามารถดึงเฉพาะความสุขออกมาได้ทั้งหมด หรือแม้ยามที่รู้สึกเจ็บปวดที่สุด เราไม่สามารถที่จะหยุดเรื่องที่เลวร้ายเหล่านั้นได้ในทันที
บางคนอาจจะเคยได้ยินว่า "เวลา" จะเป็นยาแผนโบราณที่เยียวยาความเจ็บปวดได้ดีทีสุด แต่แท้ที่จริงเวลาคือสิ่งที่หน่วงความทุกข์ไว้ได้ดีที่สุดต่างหาก การปล่อยเวลาให้ผ่านไปอาจจะทำให้อาการเจ็บปวดที่มีอยู่กำเริบหนักและยืดเยื้อ ทำให้แผลนั้นบั่นทอนตัวเราเองลงไปอีก
การหาความสุขมูลค่าเพิ่มอาจจะเป็นอีกหนทางหนึ่งที่ทำให้แผลนั้นได้รับการเยียวยาได้เร็วขึ้น และสามารถสมานแผลกลับมาเป็นปกติได้เร็วที่สุด ความสุขเล็กน้อยที่เราสามารถค้นพบได้จากเหตุการณ์ในชีวิตประจำวัน การได้พูดคุยกับใครซักคน การได้ทานอาหารที่ชอบ การได้ท่องเที่ยวในสถานที่ต่างๆ ตลอดจนเรื่องราวจิปาถะเล็กๆน้อยๆที่เกิดขึ้น เหล่านี้คือตัวยาที่มีขนาดเล็กที่สุด แต่สามารถบรรเทาให้บาดแผลนั้นหายได้เร็วที่สุด
ตราบใดที่สินค้าและบริการยังคงถูกเรียกเก็บภาษีมูลค่าเพิ่ม (Value added Tax) ได้ทุกวัน ชีวิตเราก็อย่ายอมแพ้ที่จะพยายามสร้าง มูลค่าเพิ่มของความสุข (Value added of Happiness) ให้เกิดขึ้นกับทุกๆคนที่พบเจอ ในทุกๆสถานที่ที่เราเดินผ่าน ทุกๆเวลาเท่าที่เรายังหายใจ และในทุกๆครั้งของการเดินทาง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น