คำถามหลายๆคำถามที่เกิดขึ้นบนโลกใบนี้ล้วนมีที่มาทั้งสิ้น ซึ่งเราก็คือผลิตผลที่ธรรมชาติสร้างขึ้นเพื่อตอบให้ค้นหาคำตอบและแก้โจทย์ของคำถามเหล่านั้นอยู่แล้วด้วยกัน บางคำถามอาจจะมีคำตอบมากกว่าหนึ่ง บางคำถามอาจจะมีคำตอบอยู่ในตัวของคำถาม แต่หลายๆครั้งที่ทำให้ผมเข้าใจว่่าเราไม่ได้เกิดมาเพื่อค้นหาคำตอบสำหรับทุกๆคำถามบนโลกใบนี้
ในชีวิตหนึ่งของมนุษย์ หากลองมองหาโจทย์คำถามที่ต้องให้เราแก้ เกี่ยวกับเรื่องการดำเนินชีวิตและการใช้ชีวิตประจำวันแล้ว จำนวนของคำถามอาจจะนับได้ไม่หวาดไม่ไหว เนื่องด้วยมนุษย์ยังคงต้องใช้สมองคิด พิจารณาสิ่งต่างๆที่ผ่านเข้ามารอบๆตัวเราอยู่เสมอ หรือทุกๆวินาที บางคำถามอาจจะใช้เวลาไม่ถึงเสี้ยววินาทีในการหาคำตอบ หรือบางคำถามอาจจะต้องใช้เวลาเป็นสิบๆปี เพื่อที่จะค้นพบว่าตัวเองชอบอะไร หรือแม้แต่กระทั่งต้องการค้นหาความสุขที่แท้จริงอยู่ที่ใด ทุกครั้งที่เริ่มตั้งคำถามแรกขึ้นมา ในกฏของหลักการเหตุและผลก็จะสร้างคำถามถัดไปเป็นระบบห่วงโซ่ เพื่อเป็นตัวแปรในการค้นหาคำตอบของคำถามแรกเสมอๆ คุณลองคิดดูกับคำถามง่ายๆที่ว่า "เที่ยงวันนี้จะกินอะไรดี" คำตอบของคำถามควรจะเป็นเมนูอาหารชั้นเลิศที่คุณต้องการ แต่ทว่า คุณจะต้องไปกินที่ร้านไหน ? ต้องใช้เวลาเดินทางเท่าไหร่ ? วันนี้ร้านนี้คนจะเยอะไหม ? ถ้าออกไปฝนตกควรจะพกร่มไปด้วยดี ? เมนูวันนี้จะทำให้อ้วนไหม ? และอีกหลายๆคำถามของคำตอบที่เป็นพันธนาการจากคำถามข้างต้น หากสิ่งนี้เป็นเพียงสิ่งใกล้ตัวที่คุณอาจจะยังไม่คุ้นชินกับการตั้งคำถามกับตัวเองเพื่อที่จะค้นหาคำตอบนั้นๆ แต่ยังมีคำถามอีกมากมายที่ยังเกี่ยวข้องกับการอาศัยอยู่ในสังคม การเรียน การทำงาน หรือการพบปะผู้คน ทุกๆเรื่องราวไม่สามารถบอกได้ว่าคุณจะต้องตั้งคำถามแบบลูกโซ่แบบนี้ไปอีกมากแค่ไหน ถ้าจะลองมองย้อนกลับมาว่าชีวิตคุณจะพบกับความสุขอีกหนึ่งรูปแบบได้อย่างไร หรือการที่คุณจะไม่ต้องการหาคำตอบให้กับคำถามมากมายที่ยังดำรงอยู่บนโลกนี้ มันคือสิ่งที่จะทำให้เราค้นพบความสุขไหม
ตลอดเวลาของมนุษย์ที่มีให้ใช้ไม่ถึง 100 ปี สมองของเราไม่สามารถที่จะถูกใช้เพื่อพิจารณา และตอบสนองกับจำนวนของคำถามที่มีมากมายบนโลกใบนี้ ทางที่ดีเราควรจะเข้าใจกับธรรมชาติของมนุษย์ มนุษย์ถูกสร้างมาเพื่อดำรงอยู่และเป็นมิตรกับทุกๆสรรพสิ่งบนพื้นโลกใบนี้ จงดำเนินชีวิตเพื่อให้รู้คุณค่าของตัวเอง สร้างคุณค่าให้กับคนอื่น บางคำถามไม่จำเป็นต้องไขว่คว้าค้นหามัน แต่จงมองทุกๆคำถามให้ดี เพราะมันมักจะบอกใบ้คำตอบอยู่ในนั้นอยู่แล้ว
ในชีวิตหนึ่งของมนุษย์ หากลองมองหาโจทย์คำถามที่ต้องให้เราแก้ เกี่ยวกับเรื่องการดำเนินชีวิตและการใช้ชีวิตประจำวันแล้ว จำนวนของคำถามอาจจะนับได้ไม่หวาดไม่ไหว เนื่องด้วยมนุษย์ยังคงต้องใช้สมองคิด พิจารณาสิ่งต่างๆที่ผ่านเข้ามารอบๆตัวเราอยู่เสมอ หรือทุกๆวินาที บางคำถามอาจจะใช้เวลาไม่ถึงเสี้ยววินาทีในการหาคำตอบ หรือบางคำถามอาจจะต้องใช้เวลาเป็นสิบๆปี เพื่อที่จะค้นพบว่าตัวเองชอบอะไร หรือแม้แต่กระทั่งต้องการค้นหาความสุขที่แท้จริงอยู่ที่ใด ทุกครั้งที่เริ่มตั้งคำถามแรกขึ้นมา ในกฏของหลักการเหตุและผลก็จะสร้างคำถามถัดไปเป็นระบบห่วงโซ่ เพื่อเป็นตัวแปรในการค้นหาคำตอบของคำถามแรกเสมอๆ คุณลองคิดดูกับคำถามง่ายๆที่ว่า "เที่ยงวันนี้จะกินอะไรดี" คำตอบของคำถามควรจะเป็นเมนูอาหารชั้นเลิศที่คุณต้องการ แต่ทว่า คุณจะต้องไปกินที่ร้านไหน ? ต้องใช้เวลาเดินทางเท่าไหร่ ? วันนี้ร้านนี้คนจะเยอะไหม ? ถ้าออกไปฝนตกควรจะพกร่มไปด้วยดี ? เมนูวันนี้จะทำให้อ้วนไหม ? และอีกหลายๆคำถามของคำตอบที่เป็นพันธนาการจากคำถามข้างต้น หากสิ่งนี้เป็นเพียงสิ่งใกล้ตัวที่คุณอาจจะยังไม่คุ้นชินกับการตั้งคำถามกับตัวเองเพื่อที่จะค้นหาคำตอบนั้นๆ แต่ยังมีคำถามอีกมากมายที่ยังเกี่ยวข้องกับการอาศัยอยู่ในสังคม การเรียน การทำงาน หรือการพบปะผู้คน ทุกๆเรื่องราวไม่สามารถบอกได้ว่าคุณจะต้องตั้งคำถามแบบลูกโซ่แบบนี้ไปอีกมากแค่ไหน ถ้าจะลองมองย้อนกลับมาว่าชีวิตคุณจะพบกับความสุขอีกหนึ่งรูปแบบได้อย่างไร หรือการที่คุณจะไม่ต้องการหาคำตอบให้กับคำถามมากมายที่ยังดำรงอยู่บนโลกนี้ มันคือสิ่งที่จะทำให้เราค้นพบความสุขไหม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น