โคอาล่า-มาร์ช
การตลาดยุค 3.0 อาจจะต้องถลาหยุดชะงัก แล้วรีบเหลียวหลังกลับไปยกนิ้วหัวแม่มือแบนๆ ให้กับผลงานการปฏิวัติในเชิงสร้างสรรค์ที่เป็นมากกว่าการสร้างภาพ
ใครจะเชื่อว่าการตลาดในวันนี้จะสร้างผลงานชิ้นโบว์แดงได้โดยน้ำมือของคนแค่คนเดียว
เพียงแค่ลงมือ "เขย่า"
หากวันนี้มองไปบนชั้นวางของห้างสะดวกซื้อต่างๆ แล้วไม่พบขนมขบเคี้ยวยี่ห้อหนึ่งที่มีรูปหมีตัวลูกเกาะหมีตัวแม่ก็คงไม่แปลกใจ
แต่กลับกันที่ผมเริ่มรู้สึกแปลกตาที่บรรดาหนุ่มสาวในโซเชียลเนทเวิร์ค เริ่มออกอาการมือไม้อยู่ไม่เป็นสุข เกิดอาการไม่ลองไม่รู้ ยิ่งไม่รู้ยิ่งต้องทำ
"แผ่นดินไหว 10 ริกเตอร์มาอีกแล้ว หนีเร็วพวกเรา" เสียงโคอาล่าตัวแม่ตะโกนบอกสมาชิกที่เหลืออยู่ภายในถุง
ไม่นานนักพวกมันก็คล้องแขนกันกลมเกลียวกันฟิวชั่นร่างกันออกมาเป็นช็อคบอลขนาดยักษ์ ยิ่งเห็นแล้วก็ไม่พิศมัยเท่ากับตอนที่มันยังแยกกันอาศัยอยู่ในป่าไผ่
ทำไมเราต้องตามกระแส
ทำไมเราไม่ลองทำในสิ่งที่ยังไม่รู้
แม้คำถามจะดูแตกต่างแต่ผลลัพธ์อาจจะกลมกลืนกันยิ่งกว่าเคย
ทุกๆการทดลองจะก่อให้เกิดผลลัพธ์เสมอ
หลังจากค้นพบผลการทดลองนั้นแล้ว
ผลลัพธ์ชิ้นนั้นจะถูกต่อยอดหรือขว้างทิ้งก็สุดแล้วแต่
แต่สำหรับผม
คงได้แต่เพ่งมองเจ้าช็อคบอลก้อนโต
ช็อคบอลยังคงบรรจุไปด้วยเสียงไชโยโห่ฮาจากเจ้าของโรงงานโคอาล่า-มาร์ช เขากำลังกระหยิ่มยิ้มย่องกับยอดขายที่กำลังจะทะลุเป้าทำนิวไฮในเดือนนี้
ไม่แน่เดือนหน้า โคอาล่า-มาร์ช อาจจะเพิ่มช่องใส่ถั่วลิสงบดลงมาในซอง
เมื่อเขย่าจนได้ที่ ถั่วลิสงก็พร้อมโรย กินกันให้มันไปเลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น