ไม่คาดฝัน
ครบหนึ่งสัปดาห์กับความว่างเปล่าบนหน้าเพจที่เคยคึกคักไปด้วยความทรงจำสีจางๆ เรื่องราวต่างๆที่เคยพบประสบเจอมาจนถึง ณ วันนี้ อาจจะยากเกินไปที่จะเอ่ยออกมาเป็นคำบรรยายได้หลายๆบรรทัด หรือไม่ตัวอักษรเหล่านั้นก็ยังตื้อๆตึงๆอยู่ในสมองส่วนกลวงๆ
แรงบันดาลใจกำลังถูกปั่นทอนลงด้วยความเหนื่อยล้า
ความฝันกำลังถูกทำให้เลือนลางลงด้วยความผิดหวัง
ความตั้งใจที่เคยมีกำลังถูกมองข้ามไปอย่างไม่ใยดี
ยิ่งอ่านบรรทัดข้างบนซ้ำไปซ้ำมาก็ยิ่งหมดกำลังใจไปซะอย่างนั้น
เรื่องราวที่หดหู่มักซ่อนเร้นและปะปนไปด้วยเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝัน
ถ้าความฝันจะถูกรัดซะจนแน่น แถมยังผูกไว้กับความคาดหวังที่ยิ่งใหญ่ ก็คงไม่มีพื้นที่เหลือพอให้เรื่องบังเอิญอีกตั้งมากมายบนโลกใบนี้เกิดขึ้นได้
หากโลกใบนี้ไม่มีความบังเอิญ หัวใจของเราคงห่อเหี่ยวไปด้วยเรื่องราวที่ต้องถูกคาดหวังไว้เสมอๆ วันไหนที่คาด+หวังไว้มาก แต่ผลลัพธ์กลับไม่เป็นไปตามต้องการ วันนั้นเราคงต้องย้อนกลับขึ้นไปทนทุกข์ทรมาณกับย่อหน้าที่สองข้างต้นนั้นอีกครั้ง
ปลดปล่อยให้สิ่งที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้นบ้างเถอะครับ บางทีมันอาจจะนำทางเราไปสู่ความฝันที่เป็นจริงก็ได้
ความฝันที่กลายเป็นความจริงแบบบังเอิญๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น