จงเปิดเพื่อปิด

เพียงรู้ว่า "เมื่อมีสิ่งหนึ่งเกิดขึ้น อีกสิ่งหนึ่งจำต้องดับไป" มันเป็นนิยามง่ายๆที่ใครหลายคนต่างเข้าใจและยอมรับได้เมื่อถึงวัยอันควร เสมือนเราไม่สามารถเก็บเกี่ยวรวงข้าวชุดใหญ่ได้ด้วยกำมือเปล่า หากมืออีกข้างจำต้องถือเคียวเพื่อตัดยอด และหากจำต้องยอมปล่อยมือออกจากปลาตัวเล็ก เพื่อประคับประคองสองมือในการจับปลาตัวใหญ่มาเป็นอาหารเย็นให้ครอบครัวได้อิ่มหนำสำราญใจ 

เมื่อมีเกิดก็ต้องมีดับลงไป ผมสอดสายตามองเปลวเทียนจุดน้อยใหญ่ที่ถูกลมสะบัดพัดไปมา คล้ายเปลวไฟจะเริงร่ากับความสุขอันน้อยนิดในยามค่ำ ทั้งๆที่ไม่รู้ตัวเองด้วยซ้ำ ว่าถ้าหากมีลมที่พัดแรงยิ่งกว่าเข้ามา มันอาจจะดับมอดลงไปตลอดกาล

อารมณ์ขึ้นลงของคนเรานี่ก็ชวนปวดหัว เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย เด๊่ยวก็พาให้ปวดเศียรเวียนเกล้ากันไปใหญ่ อะไรเล็กๆน้อยๆก็คอยติคอยว่าตามประสาคนผ่านประสบการณ์มามากโข อีโก้ของคนเราอาจจะเป็นอาวุธร้ายแรงที่สุดที่บ่อนทำลายความสุขในชีวิตประจำวัน

นิสัยชอบติชอบว่าถือได้ว่าติดตัวกันมาตั้งแต่เกิด ยิ่งโตก็ยิ่งสะสมความทะนงหยิ่งยโสอวดว่าข้าเก่งกันไปต่างๆนานา ถือว่าเป็นข้อดีที่สิ่งนี้ได้เข้าไปเสริมสร้างในเกิดความมั่นใจและความภาคภูมิใจในตัวเอง หากลองมองกลับกันการเป็นคนอ่อนปวกเปียก แถมไม่กล้าสู้กับอะไรเลยจะพาให้ชีวิตตกต่ำลงกันเข้าไปใหญ่

หากใช้ให้ถูกที่ความทะนงและอีโก้ที่มีจะทำให้เกิดผลงานก้าวไปข้างหน้า ถ้าลงมือทำให้มากกว่าการพูดพล่อยๆฉบับประจบสอพลอได้ยิ่งดี มันจะเป็นตัวเร่งให้ตัวเราไปถึงจุดมุ่งหมายได้เร็วยิ่งขึ้น อาจมีบางอารมณ์ที่เราจมจ่อกับความคิดที่อลวนจนไม่กล้าตัดสินใจในทิศที่ถูกทาง หากตกอยู่ในห้วงอารมณ์นั้นจริงๆ ก็ลองมองหาความต้องการอันแท้จริงดูอีกครั้ง ถ้าอยู่เฉยๆแล้วดีก็ทำตัวนิ่งๆไป แต่ถ้าหากพบแล้วว่าข้างหน้ามีทางออกที่ดีกว่าก็มุ่งไปเถอะตามทาง

เมื่อมีเกิดก็ต้องมีดับเป็นธรรมดา ความทุกข์ที่แผ่ซ่านอยู่ในทุกวี่วันชวนให้คนเราเตลิดกันไปไกล อึดอัดที่ผลงานไม่ออกมาเป็นอย่างใจ เบื่อหน่ายความจำเจซ้ำซากของงาน อีกทั้งเพื่อนร่วมงานไม่มีความเข้าใจแถมยังเอารัดเอาเปรียบ เชื่อเถอะว่าเรื่องเหล่านี้มันก็แค่อุปสรรคขี้ปะติ๋ว หากลองมองออกมาให้เห็นตัวเองในอีกระยะหนึ่ง จะพบว่าเราไม่ควรงี่เง่าไปกับช่วงวินาทีเหล่านั้นเลย เพราะสุดท้ายแล้วเวลาก็พาให้ทุกสิ่งทุกอย่างดับลงอยู่ดี

อาจจะไม่ใช่ในเวลานี้ แต่ชีวิตก็มีเวลาที่จำกัดจริงๆ