เรื่องคืนนั้นฉันจะคิดซะว่าฝันไป

(๑)

นี่คงผ่านไปอีกคืนแล้วซินะ ค่ำคืนที่ฉันยังคงฝันลำเอียงไปเพียงลำพัง ฉันคงได้แต่พร่ำเพ้อรำพึงรำพันถึงความสวยหวานที่เพิ่งหมดอายุขัยลง

หลายครั้งที่ฉันจำต้องจดจ่ออยู่กับความพลิกผัน ความบาดหมางที่สร้างความร้าวฉานให้กับเราสองคน เราต่างเป็นบุคคลที่ยึดมั่นถือมั่นในตัวของตัวเองสูง โดยไม่นึกถึงและใส่ใจ "ความรู้สึก" ของกันและกัน ฉันไม่เคยเป็นไปได้อย่างที่เธอต้องการด้วยซ้ำ และเธอก็ไม่สามารถยอมรับในสิ่งที่ฉันเป็น

การทะเลาะเบาะแว้งดูเหมือนจะเกิดถี่ขึ้นในทุกๆวัน ความผิดเล็กๆน้อยๆเหล่านั้นเราต่างใช้มันเป็นเหมือนแม่เหล็กที่ดึงดูดความไม่เข้าใจในอดีตให้โอบอูมบวมเป่งกลายเป็นความผิดก้อนใหญ่

ผิดซ้ำผิดซ้อน ผิดปกติจากแต่ก่อน คือสิ่งที่เธอไม่เคยให้อภัย ส่วนฉันกลับพยายามขอให้เธอลืมเรื่องในอดีตทั้งหมดนั้น แล้วมาสร้างสรรค์สิ่งใหม่ด้วยความเข้าใจที่ตรงกัน

"ความพยายามเข้าใจ" เป็นสิ่งที่เราไม่เคยเข้าใจ แม้จะพยายามแล้วหรือจะพยายามอีกเท่าไร เราก็ไม่เคยอ่านใจกันออกเสียที เราต่างตีความความหมายของกันและกันจากประสบการณ์ที่ต่างคนต่างพาลพบกันมา การสื่อสารจึงค่อยๆผิดเพี้ยนไปจากสิ่งที่ผู้ส่งสารต้องการจะนำเสนอ สุดท้ายแล้วความพยายามก็ลงเอยด้วยความไม่เข้าใจเช่นเคย
ฉันยังคงเปิดเพลงจากคลื่นความถี่เดิมที่เราเคยฟังด้วยกันในคืนนี้ หากเพียงหวังว่าเสียงเพลงเบาๆจะช่วยขับกล่อมความเงียบเหงาในห้วงค่ำคืนนี้ให้ผ่านพ้นไปอย่างง่ายดาย

(๒)

"วันที่จับมือกัน เธอกับฉันนั้นลืมบ้างไหมว่าเมื่อไร ...." 
เสียงเพลงสะกดให้หวนกลับไปนึกถึงช่วงเวลาที่มีความหมาย

นานแสนนานแล้วในวันนั้นหากเธอยังจดจำมันได้ ครั้นนั้นสองอุ้งมือของเราจับกุมกันไว้ ในวันที่แสงแดดแผดเผาเนื้อตัวของเราจนเป็นสีแทน หากวันนั้นรถยนต์ที่สวนไปมาบนถนนไม่ได้ดูขวักไขว่ ฉันคงจะไม่มั่นใจที่จะกุมมือของเธอ เพื่อพาข้ามเส้นทางที่มีอุปสรรคนั้นไป

เธอไม่สลัดมือออก แถมยังบีบรัดอุ้งมือของเราไว้อย่างมั่นคง ช่วงเวลาที่แสนสั้นแต่กลับทำให้หัวใจของเราได้พองโต ราวกับการถือกำเนิดของนิยายรักสามบาทห้าสิบที่มีตัวละครคือฉันและเธอ

"จุดเริ่มต้นความรัก นั้นล้วนมาจากใจ อาจไม่มีเหตุผล แต่ฉันรู้ว่ามันใช่ ...." 

ในวันที่อ่อนไหวและยังไม่มั่นใจกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในวันข้างหน้า ทว่าเราต่างมีความเชื่อในสิ่งที่มองเห็นอยู่ในปัจจุบันหมั่นฟูมฟักทะนุถนอมและบ่มเพาะความรู้สึกดีๆที่มีให้กัน จุดเริ่มต้นความรักครานั้นนั้นค่อยๆเบ่งบานดั่งดอกเห็ดที่เติบโตขึ้นในสวนผักที่เราต่างคอยดูแล

ฉันใส่ปุ๋ยและเธอก็คอยพรวนดินให้ต้นไม้ของเราเติบโต แม้จะมีแสงแดดและฟ้าฝนเป็นอุปสรรคที่คาดคะเนไม่ได้ แต่เราก็ช่วยกันประคับประคองต้นไม้ต้นนี้ให้ยืนหยัดเติบดตเป็นต้นไม้ใหญ่จนได้

" หากว่าเธอมั่นใจ ว่าเจอสิ่งที่หายไป และเป็นใครคนนี้ที่รอมานาน ..."

เมื่อความทรงจำที่มีค่อยๆขาดหายและกลับมาเป็นช่วงๆ ฉันอาจจะกำลังนึกถึงใครบางคนในขณะที่เขาก็คงเช่นกัน บางสิ่งที่ขาดหายไปในคืนนี้ดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่ฉันนั้นให้ความสำคัญ ในวันที่เราไม่ได้จับมือกันแล้วนั้นทำไมฉันจึงรู้สึกว่ามีบางอย่างที่ค้างคา และยังมีสิ่งที่ไม่เคยบอกกันตั้งอีกมากมาย

(๓)

คล้ายว่าบทเพลงจะชวนให้ฉันดำดิ่งลึกลงไปในความรู้สึก ฉันพยายามทบทวนเรื่องราวต่างๆในทุกๆครั้งที่ตื่นนอน ตลอดจนทุกบททุกบาทของคำกวีที่เคยส่งเสียงขับขานเรื่องราวของเรา

เราอาจผิดพลาดในบางครั้ง แต่ก็เริ่มต้นใหม่ได้ในทุกวันเวลามิใช่หรือ หากความเงียบงันที่เกาะกุมหัวใจในวันนี้ควรจะถูกชะล้างและทลายลงเสียที

ฉันหรี่เสียงลำโพงลงเพื่อที่ต้องการจะได้ยินเสียงของเธอให้ชัดอีกสักครั้ง เสียงสัญญาณโทรศัพท์ที่ปลายสายดูคล้ายจะบดบังสุ่มเสียงจากสรรพสิ่งรอบกายจนหมดสิ้น ปลายทางจะว่างรับหรือจะตัดสายลงฉันก็คงมิอาจคาดคะเน ท่ามกลางความหวาดหวั่นที่ก่อตัวขึ้น ฉันได้แต่คิดเดาไปเองว่า เธออาจหลับไปแล้วในขณะที่ฉันยังคงตื่นเต้นและประหวั่นในหัวใจ

เสียงสัญญาณโทรศัพท์หายไป พร้อมๆกับเสียงเงียบงันอันประหลาดใจตามมา เธอคงไม่อยากจะพูดอะไรกับฉันหรือเธอไม่ต้องการที่จะได้ยินคำพูดแก้ตัวของฉันอีกแล้ว

ฉันเพิ่มเสียงลำโพงขึ้น พร้อมๆกับพูดความรู้สึกที่ไม่เคยบอก บทกวีสามบาทห้าสิบเริ่มถูกร่ายยาวตั้งแต่วันที่เราพบกัน มือของฉันยังคงอบอุ่นเพียงพอที่จะโอบอุ้มมือของเธอนั้นไหมฉันก็ไม่แน่ใจ และฉันนั้นก็พร้อมที่จะให้อภัยกับทุกความผิดพลั้งที่ผ่านมา หวังเพียงว่าเราจะเริ่มต้นได้ใหม่อีกสักครั้งกับคนๆเดิม

เสียงเงียบประวิงเวลานานจนฉันจำต้องกดวางสาย ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเพิ่งวางสายเรื่องนั้นฉันรู้ดี แม้ว่าเหมือนไม่มีโอกาส และแม้ว่าฉันต้องพลาดไปอีกกี่สักที แต่ฉันก็จะยังรออย่างมีความหวัง จนกว่าเช้าวันใหม่จะมาถึงในอีกไม่กี่ชั่วโมง ถ้าเธอคงจะตอบรับกลับมาบ้างก็คงดี

เสียงนาฬิกาปลุกชวนให้ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นตั้งแต่แปดโมงเช้า ฉันเหลือบไปเห็นข้อความแจ้งเตือนที่กระเด้งขึ้นมาในจอโทรศัพท์ ข้อความเพียงไม่กี่บรรทัดถูกส่งมาในกระดานข้อความสนทนาที่เคยว่างเปล่ามานาน

"เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหมเธอ ยังรอเธอเสมอทุกครั้งที่หายใจ
ไม่อยากมีชีวิตอ้างว้างอีกต่อไป ก็มันทนไม่ไหวจริงๆ เพราะหัวใจรักแค่เธอ"

เรามาเริ่มต้นกันใหม่อีกครั้งนะเธอ