Gen Y เราทำได้แค่นี้จริงๆหรอ

"ทำงานเป็นปี เงินเก็บก็ไม่มีบ้านก็ซื้อไม่ได้ Gen Y ห่วยหรือเงื่อนไขจำกัดให้เราทำได้แค่นี้จริงๆ"

เพิ่งได้อ่านบทความจาก The MATTER แล้วรู้สึกว่านี่คงเป็นปัญหาระดับชาติที่ควรเร่งรีบแก้ไข ผมในฐานะ Gen Y คนนึงที่เติบโตมาพร้อมกับสังคมออนไลน์ ที่เต็มไปด้วยสิ่งยั่วยุให้ง่ายต่อการ Pay และ Play มากไปกว่าการขวนขวายหามาได้และเอาแต่เก็บดังคำสั่งสอนของผู้ใหญ่

เมื่อโลกในยุคสมัยนี้ อะไรต่างๆก็เปลี่ยนแปลงไปหมด ผมได้แต่ลองนึกกลับไปถึงสมัยผู้ใหญ่รุ่น Baby Boom ที่พยายามเก็บออมเงินทุกบาททุกสตางค์ใส่ลงไปในบัญชีเงินฝากดอกเบี้ยสูงลิ่ว โปรโมชั่นการทำงานคือ Work hard Play less ทำให้มาก ทำให้ได้เยอะๆ แล้วก็เก็บให้มากกว่าการใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน Life style ถูกจำกัดอยู่ในความต้องการพื้นฐาน ห้ามฟุ้งเฟ้อ ห้ามออกนอกลู่ทาง และการเกษียณอายุคือเป้าหมายสุดท้ายที่วาดหวัง

แต่ชีวิตก็ใช่จะมีแค่เรื่องการหาเงินเสมอไปซะที่ไหนในยุคสมัยนี้ เด็กจบใหม่แต่ละปีต่างมีความคิดที่แตกต่าง บ้างอยู่ในครอบครัวดี ฐานะทางสังคมก็ส่งเสริมให้เขากล้าออกไปสร้างสรรค์ผลงานให้ประจักษ์แก่สายตาคนทั้งโลก แต่ก็ยังมีคุณหนูบางคนที่ยังอิ่มเอมกับสมบัติจากคนรุ่นก่อน โดยไม่มีไอเดียใหม่ๆมาต่อยอดความสำเร็จที่คนรุ่นหลังสร้างมันขึ้นมา

ผมพยายามประกอบความเข้าใจแบบง่ายๆ หากชนรุ่นเก่าพยายามกระเบียดกระเสียรตัวเอง เพื่อเก็บหอมรอมริบสร้างครอบครัวให้มั่งคั่งและมั่นคงขึ้นมาไดจนถึงวันนี้ ในขณะเดียวกันคุณหนู Gen Y ผู้ได้รับโอกาสและความโชคดีทั้งด้านการศึกษา ฐานะทางสังคม รวมถึง Life style ที่เปลี่ยนไป คงไม่แปลกหากในวันี้เขาจะสามารถหาเงินด้วยตัวเองได้ในจำนวนหนึ่ง และใช้ชีวิตแบบติดหรูตามบทความที่ผมเพิ่งอ่านผ่านตา

หากลองมองให้ตรงกันข้ามและเลวร้ายที่สุด ตัวแทนของความฟุ่มเฟือยอาจพบได้ทั่วไปตามสื่อสังคมที่พบเห็น แค่เพียงเลื่อนจอไร้ปุ่มสัมผัส ก็จะพบเจอกับ Iphone รุ่นใหม่ที่มีประสิทธิภาพมากกว่ารุ่นที่ใช้ โปรโมชั่นกาแฟลดราคาพิเศษ (แม้จะลดราคาแต่ก็ยังเทียบเท่าได้กับอาหารหนึ่งมื้อ) รองเท้า นาฬิกา และของฟุ่มเฟือย ที่ถึงแม้ว่าเราจะมีครอบครองแล้ว แต่ก็ยังอยากได้อยู่ดี หลายหลากตัวแปรบนโลกออนไลน์ ล้วนใช้หลักการการตลาดให้เป็นประโยชน์ และคล้ายจะเป็นตัวเร่งเร้าความต้องการของมนุษย์เราให้ต้องหาและไขว่คว้ามาให้ได้ในที่สุด

สภาพสังคมที่เปลี่ยนไปผลักดันให้ Gen Y ต้องรู้จักการวางแผนให้รอบคอบ การหามาได้มากนั้นอาจไม่สลักสำคัญไปเสียกว่า ว่าในอีกสิบปี หรือยี่สิบปีข้างหน้า เราจะมีเงินสำรองเหลือเก็บสักเท่าไร การมี Life style ที่พอเหมาะ แล้วค่อยๆสร้างเนื้อสร้างตัวจากสิ่งที่รัก จนเกิดเป็นรายได้หลายๆทาง นี่อาจจะเป็นทางออกที่เราจะยังพอมองเห็นมันในอนาคตอันห่าง-ใกล้

เราอาจจะยังไม่รู้ "วัตถุประสงค์ของชีวิต" ดีนัก ว่าเราต้องการอะไรสำหรับชีวิตในวันพรุ่งนี้ แต่ที่แน่ๆ ปัจจัยหลักที่ทำให้เราสามารถเลือก Life Style ได้ ก็คงหนีไม่พ้นเรื่องเงินๆทองๆ ที่จะต้องถูกจับจ่ายใช้สอยไปในแต่ละวัน เราไม่ได้ต้องการที่จะต้องมาหารายได้เพื่อมาใช้กับรายจ่ายตลอดทั้งชีวิต หรือจะคาดหวังกับเงินสวัสดิการที่ไม่แน่นอน แถมยังมีอัตราเร่งที่เทียบเท่าไม่ได้กับเงินเฟ้อเลยสักนิดเดียว

สุดท้ายแล้ว ไม่มีใครรู้หรอก ว่าเศรษฐกิจของโลกที่พึ่งพิง Life style อันฟุ้งเฟ้อของคน Gen Y นี้จะไปจบลงที่ใด แต่เรานั้นยังพอมีเวลาที่จะหันกลับมามองแผนการในอนาคตอันแสนใกล้นี้ ด้วยศักยภาพและผลงานอันสร้างสรรค์ในชีวิตนี้ด้วยตัวเอง

เริ่มใส่ใจชีวิตตัวเองที่แท้จริงเสียที !!!