LIFE is LIKE a STRAWBERRY in GARDEN, YOU "MUST" know WHAT you're gonna get

สตรอเบอร์รีอันสุกงอมและหอมหวานคือจุดหมายปลายทางของเรา

การที่ได้ขึ้นมาที่ดอยอ่างขางครั้งนี้ ผมวาดหวังไว้ว่า จะหาโอกาสและช่วงเวลาส่วนหนึ่งมาเด็ดลิ้มชิมสตรอเบอร์รีสดๆจากสวนของโครงการหลวง ทว่าเช้าวันนี้ดูเหมือนอากาศจะไปเป็นใจ แถมฝนก็ปรอยลงมาเป็นระยะๆ

เมื่อพยายามสอบถามว่าช่วงนี้ทำไมถึงไม่มีสตรอเบอร์รีสดๆออกผลมาให้เราเห็นเลย ผมก็พอเข้าใจว่าผลผลิตบางส่วนถูกเก็บเพื่อส่งเข้าโครงการหลวงตั้งแต่เช้ามืดแล้ว และจริงๆแล้วนักท่องเที่ยวอย่างเราก็ไม่ควรที่จะลงไปเก็บสตรอเบอร์รีกันเองจนทำให้พืชผลที่ชาวบ้านต่างฟูมฟักขึ้นมาเสียหาย เมื่อพ่อหลวงได้สร้างผืนดินแห่งนี้เพื่อให้ชาวบ้านได้มีอาชีพเพาะปลูก ได้เกิดเป็นผลผลิต และเพื่อส่งเข้าศูนย์พัฒนาผลิตภัณฑ์ออกมาจำหน่าย สุดท้ายการกระจายรายได้ก็กลับคืนสู่ประชาชนอย่างเท่าเทียมกัน

ผมกลับมามองชีวิตในวันที่เรายังมิอาจค้นพบความต้องการของการใช้ชีวิต อาจเป็นเพราะว่าตัวเราเองยังไม่ฉุกคิดถึงเป้าหมายปลายทางที่อยู่ข้างหน้า เราอาจหวังว่าผลสตรอเบอร์รีทุกสวนจะสดใหม่และพร้อมให้เราเก็บกินไปตลอดกาล ทว่าบางฤดูกาลสตรอเบอร์รีอาจมีรสเปรี้ยว หรือบางช่วงเวลาผลสตรอเบอร์รีอันสดใหม่ก็ถูกขนย้ายไปยังสถานที่จำหน่ายที่เราอาจเดินทางกลับไปซื้อไม่ทัน

หากไม่ยากเกินไปหรอกถ้าชีวิตจะเริ่มต้นใหม่อีกครั้งในวันถัดไป เมื่อเราพยายามศึกษา พูดคุย รับฟังคำชี้แนะและประสบการณ์จากผู้รู้ที่เคยผ่านทางนี้มาก่อน ปรับเปลี่ยนวิธีการและเส้นทาง แถมด้วยการเตรียมตัวให้พร้อมก่อนโอกาสนั้นจะผ่านมา ในวันพรุ่งนี้ผมจะอาบน้ำแต่งตัวแต่เช้า เพื่อออกไปค้นพบสตรอเบอร์รีอันสุกงอมและหอมหวานที่โครงการเกษตรหลวงอย่างที่ตั้งใจ

หากเส้นทางชีวิตก็ต้องถูกปรับเปลี่ยน เพื่อค้นพบเป้าหมายตามที่หัวใจของตัวเองต้องการ