เรียนเจ้านายที่เคารพ

กลับสู่บทเรียนประจำวันอีกครั้ง ในวันที่สายตาของเราจ้องมองไปยังร่างอันแก่ชราของเจ้านายรุ่นใหญ่ ความเครียดที่สั่งสมเกิดเป็นรอยตีนกาที่ปีนป่ายอยู่บนรอบหน้าทั้งใบ เกิดคำถามขึ้นมามากมายในหัวใจ ว่านี่ตัวเรากำลังจะดำเนินชีวิตไปอย่างเจ้านายที่เคารพคนนี้จริงๆแล้วรือ

ความเครียดในวัยห้าสิบปลายๆดูช่างไร้ซึ่งความหมายดีๆ ที่เรายังอยากจะรู้จักกันให้มากกว่าเดิม ถ้อยคำที่เคยถ้อยทีถ้อยอาศัยนั้น กลับแปรเปลี่ยนไปเป็นความงุ่นง่านที่น่ารำคาญ ความขัดใจอันน้อยนิดเสริมสร้างชีวิตให้จมดิ่งจมดินชั่วกัปชั่วกัลป์ บั้นปลายในท้ายสุดของชีวิตนั้น ผมสัญญาว่าเราจะไม่ทิ้งช่วงชีวิตเฉกเช่นการณ์นี้ที่เห็นเด่นชัดแน่นอน

แน่นิ่งไปสองนาน ผมยังคงไม่รู้ซึ้งถึงความทุ่มเทที่เจ้านายพยายามสร้างสรรค์ผลงานเอาไว้ในคราก่อน จากจุดเริ่มต้นสู่วันที่ตัวเองนั้นกลับสิ้นสุดด้วยการนับอายุที่ไม่เอื้ออาทร นับจากเวลานั้นท่านอาจพบความหมายของชีวิตที่หายไปเฉกเช่นคนวัยหนุ่มสาวอย่างเราๆ

ความร้อนแรงในวัยละอ่อนและความฝันอันบ้าบิ่นถูกทุ่มเทลงไปกับบริษัทต่างชาติที่เข้ามาเพียงเพื่อค้ากำไรให้ได้มากที่สุด ส่วนเจ้านายที่เคารพก็ได้แค่ก้มหน้าทุ่มเทช่วงเวลาแห่งความฝันในวันนั้น แลกกลับมาด้วยประสบการณ์ที่ฝังรากลึก จากวัยหนุ่มสู่วัยบั้นปลายของมนุษย์ที่ถูกว่าจ้าง เราต่างได้ผลตอบแทนอันน้อยนิด เมื่อเทียบกับเวลาเกือบสามสิบกว่าปีที่ผ่านไป เราต่างหวังเพียงเพราะว่ามันทำให้ชีวิตเรามั่นคงได้นาน แต่สุดท้ายแล้วท่านก็คงต้องจากลาความมั่นคงที่วาดฝันนี้ไป

จากเช้าจรดค่ำพร่ำแต่มุ่งแก้ไขปัญหาที่ติด ปัญหาชีวิตเฉกเช่นความเครียดที่บ่อนทำลายสุขภาพนั้น ไม่เคยถูกทำให้ลดลงไปได้เสียที แม้ว่าผู้คนในบริษัทจะหมุนเวียนวนไปจนเปลี่ยนหน้ากันทุกๆปี เจ้านายที่เคารพก็ยังคงสอนสั่งบทเรียนเดิมๆแบบที่เคยเป็นมา

ปัญหาซ้ำๆเกิดวนเวียนอย่างไม่รู้จบ ผู้คนมาใหม่มาพาลพบและจากลาเพราะความยุ่งเหยิงที่มากล้นเกินจะเอ่ย ต่างจากเจ้านายนั้นต่างเลือกที่จะคลุกคลีกับปัญหาอย่างเช่นเคย ความเครียดกลับมาเคราะห์ซ้ำกรรมซัดในวันวัยที่เหนื่อนแสนเกินจะทน

บทเรียนจากเจ้านายที่เคารพส่งเสียงเรียกเตือนให้เราได้สติ หากเพียงหวังแต่ความมั่นคงในสถานแห่งหนึ่งนั้น มันไม่ได้ทำให้ชีวิตของเรามั่งคั่งรวดเร็วได้เหมือนอย่างที่ตาเห็น เก็บหอมรอบริบ แต่สุดท้ายกลับไม่มีชีวิตที่ได้ออกไปทำตามอย่างความฝันที่ตัวเราลิขิตไว้เอง ได้แต่พร่ำบ่นในวาระสุดท้ายของชีวิตว่าถ้าวันก่อนเลือกอย่างนั้น วันนี้ชีวิตของเราคงเปลี่ยนไปอีกทิศทางอย่างแน่นอน

เสียงนาฬิกาปลุกยามเช้าชวนให้ผมลุกขึ้นจากเตียงเพื่อไปทำงานที่รัก วันนี้ยังคงพบเจอเจ้านายที่เคารพรักนั่งเป็นหัวหลักหัวตอ เช้า-สาย-บ่าย-เย็น ท่านยังคงพบปะกับความเครียดเป็นมิตร เชื้อเชิญศัตรูที่เป็นดั่งนางอสรพิษมานั่งประชุมกันอย่างเต็มใจ เสียงปัญหาจากทุกฝ่ายช่วยกันถาโถมเข้าใส่จนสมองเริ่มตีบตันเต็มไปด้วยความวกวนในความคิด ความวุ่นวายยังคงวนเวียนอยู่ทุกวัน จนกว่าจะถึงวันนั้นที่ท่านจากลา ลาจากรวงรังที่สัญญาจะตอบแทนท่านด้วยผลประโยชน์ที่คุ้มค่าและเพียงพอ