การเดินทาง ความฝัน และความทรงจำ ## LIFE IS A CYCLE ##

(1)
หากชีวิตคือการวนเวียนมาบรรจบกันในวงล้อของกาลเวลา จากจุดเริ่มต้นที่ต้องว่ายเวียนวนไปสู่จุดสูงสุดหรือสลับกลับลงมาที่จุดต่ำสุดของชีวิต บางครั้งชีวิตก็เล่นตลกซ้ำไปๆมาๆแบบนั้นกับเรา บ้างก็ใช้เวลาบ่มเพาะความสุขเป็นแรมปีเพื่อที่สักวันหนึ่งจะได้ค้นพบ บางทีก็จมอยู่กับความทุกข์ตมในห้วงคำนึงที่ไม่พึงปรารถนา 

การเดินทางระหว่างจุดสองจุดอันแสนใกล้จึงทำให้เรารู้สึกว่ามันอยู่ห่างไกลกันในด้วยระยะห่างของกาลเวลา ถ้าหากชีวิตในวันสุดท้ายจะหมุนวนมาบรรจบอีกครั้ง มันคงเป็นเหมือนกับวงกลมในชีวิตที่เราทุกคนจักต้องพาลพบเจอไม่แตกต่างกัน และในวันนั้นเราจะหมุนวนกลับมาที่เลขศูนย์ดังเดิม

หากเราล่วงรู้ถึงสถานการณ์ที่ปลายทางได้ก่อนที่เวลาจะกลืนกินเสียหมดก็คงดี เพราะแท้จริงแล้วเราต่างไม่มีทางรู้ได้เลย ว่าสุดท้ายแล้วชีวิตจะไปบรรจบอยู่ในจุดปลายทางแห่งไหน ความเปลี่ยนแปลงจากจุดเล็กๆในระยะทางที่หนึ่งหมื่นกิโลเมตร อาจพลิกผันและนำทางให้ค้นพบกับทางแยกที่พัดพาให้พบเจอกับความสุขตลอดไป หรือไม่ก็เป็นตัวเราที่ยอมจำนนต่อเส้นทางที่ถูกบังคับไปตลอดกาล

(2)
"การเดินทางไกล" มันทำให้เรามองเห็นว่าจุดสองจุดบนแผนที่มันอยู่ห่างไกลกันด้วยระยะทาง (Distance) แต่ไม่ว่าจะออกไปไกลแค่ไหน สุดท้ายการกระจัดของเราก็กลับมาเท่ากับศูนย์อยู่ดี (Displacement) มันคงเป็นสาเหตุที่ทำให้ปริมาณเวกเตอร์ที่ใช้วัดความเบื่อหน่าย+ความจำเจไม่เคยบำบัดได้ด้วยการเดินทางเสียที 

เราออกเดินทางด้วยความเร็วคงที่โดยไม่มีความเร่ง เชยชมบรรยากาศริมทางอย่างใจเย็น และเก็บเกี่ยวประสบการณ์ที่อยู่ข้างหน้า ไม่ต้องคาดหวังว่าชีวิตในตอนนี้จะต้องไปพบเจอกับปัญหาหรืออุปสรรคใดๆ อาจเพราะว่ามันเป็นเส้นทางที่เราต่างมุ่งหมายและเลือกย่ำลงไปในสิ่งที่เลือกเอง

บรรยากาศรอบข้างชวนให้ชีวิตของเรานั้นรื่นเริงสนุกสนานผู้คนมากมายต่างผลัดกันมาเยี่ยมชมอย่างไม่ขาดสาย หินงอกหินย้อยอยู่บนเส้นทางที่ดูค่อนข้างจะอันตราย แต่สุดท้ายทุกคนก็มีความสุขกับการได้ถ่ายรูปความประทับใจเก็บความทรงจำนี้เอาไว้ด้วยปลายนิ้วของตัวเอง

(3)
ความทรงจำจะเกิดขึ้นก่อนที่เราจะพบเจอประสบการณ์ดี-ร้ายได้หรือไม่ นี่คงเป็นคำถามที่ยังคงค้างอยู่ในใจในสถานที่แห่งนั้น หากสมองจะสร้างนิมิตรให้เห็นภาพล่วงหน้า แล้วเราจึงค่อยไปไขว่คว้ามัน หรือจริงๆแล้ว "ความฝัน" นั้นแหละ คือภาพปริศนาที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่ช้าเมื่อเราเริ่มลงมือทำ

เราใฝ่ฝันว่าความฝันจะเป็นจริงในวันหน้า โดยใช้หน้ากระดาษที่ว่างเปล่าวาดภาพแต่งเติมสีสันจนจดจำได้ทุกบทสนทนาและความหมาย เราขวนขวายค้นหาข้อมูลจากทุกหนแห่ง เพื่อมาประกอบกันเป็นภาพที่ฝังบทบรรยาย เราก้าวเท้าออกจากบ้านเพื่อมาค้นพบความฝันในกระดาษแผ่นนั้นด้วยการลงมือทำให้เป็นจริง

ชีวิตยังคงเวียนมาบรรจบอีกครั้งเมื่อความฝันนั้นสำเร็จ การก้าวเดินออกจากจุดหนึ่งมายังอีกจุดหนึ่งด้วยระยะทางเกิดขึ้นเป็นความหมาย เมื่อการตั้งเป้าความฝันก็เหมือนกับการสร้าง "ความทรงจำในวันข้างหน้า" ที่เราได้คิดและประกอบร่างมันจนเกิดขึ้นเป็นความจริง

วันนี้ผมไม่แน่ใจว่าความทรงจำนั้น มันคือเรื่องราวที่เกิดขึ้นก่อนหรือหลังภาพนิมิตรในครานั้นกันแน่ ภาพจริงที่เกิดขึ้นจากความตั้งใจแน่วแน่ที่จะลุกขึ้นไปสร้างประสบการณ์ในวันนี้ ความฝันนั้นอาจเกิดก่อนความทรงจำเหมือนเรากำลังก้าวเข้าไปหามัน หรือเราจะมองว่ามันเป็นเพียงความทรงจำช่วงอดีตในวันนั้นที่เอาไว้ใช้คิดถึงกันก็พอ

เราต่างมีการเดินทางหลากหลายรูปแบบแตกต่างกัน บางคนเดินทางเพื่อออกไปตามหาฝันและทำให้มันยังคงอยู่ไปอีกนาน บางคนเลือกที่จะเดินทางเพื่อเก็บเกี่ยวความทรงจำ แล้วเอากลับมาขบคิดถึงทางเดินของชีวิตที่ต้องเลือกและตัดสินใจ ไม่ว่าคนเราจะเดินทางแบบไหน ชีวิตของเราก็คงต้องวนเวียนกลับมาบรรจบในวงจรของกาลเวลาดังเดิม

เพราะเรามีฝันจึงต้องออกไปตามหาฝัน และเพราะมีความทรงจำเราจึงควรเก็บรักษามันไว้ตราบจนนิรันดร์