บันทึกการเดินทาง ฝน-ดาว-ตก ::: ไม่มีดาว ::::

::: ไม่มีดาว ::::

ไม่มีดาว ไม่มีดาว ไม่มีดาว
หลายครั้งที่การเดินทางไม่ได้เป็นไปดังใจหวัง
ภูเขาที่ขึ้นชื่อว่าสอยดาว,คืนนี้กลับไม่มีดาว
อาจเพราะเป็นคืนแรกนี้, ฟ้ายังไม่เปิด
อีกทั้งฝนก็ยังคงตกลงมาอย่างไม่ขาดสาย
การเฝ้ารอที่ไร้ความหมายจึงจบลงด้วยการหลับตาลง
แล้วปล่อยให้ท่อนขาที่อ่อนล้าได้หยุดพัก

ไม่มีดาว ไม่มีดาว ไม่มีดาว
ค่ำคืนที่สองที่เราพยายามเฝ้ารอคอยหมู่ดาว
แต่จนแล้วจนเล่าเมฆสีดำก็ยังไม่เคลื่อนคล้อยออกไป
มีเพียงแต่เสียงลมแรงปะทะเต็นท์ให้ไหวเอน
นักเดินทางขาเจ็บจึงเริ่มถอดใจ
ก่อนจะหลับตาพริ้มอีกครั้งในค่ำคืนนี้

ไม่มีดาว ไม่มีดาว ไม่มีดาว
นักเดินทางตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่
ท่ามกลางความเชื่อในคืนก่อน
อาจเป็นเพราะฤดูฝนจึงทำให้ท้องฟ้าเมื่อคืนไม่สดใส
ความมืดมัวจึงของฟ้าทำให้ดาวไม่ปรากฏกาย
เราต่างหาเหตุผลร้อยแปดมาประกอบกัน

สิ้นเสียงเรียกให้ตื่นเช้าวันนี้กลับทำให้ประหลาดใจอีกครั้ง
เมื่อเราได้เห็นเต็นท์ข้างๆหน้าตาสดใส
พวกเขาเฝ้ารอคอยจนสายลมสุดท้ายผ่านไป
ดาวน้อยใหญ่จึงปรากฏแค่ชั่วพริบตา

ไม่มีดาว ไม่มีดาว ไม่มีดาว
เราอาจไม่ได้พบเจอดวงดาวจากภูแห่งนี้
แต่เราจะไม่ล้มเลิกสร้างปาฏิหาริย์ที่เรามี
Photoshop ของเรานี่, จะทำให้ความฝันเราเป็นจริง

อย่ารอ อย่าคอย โดยปราศจากการลงมือทำ

- - - - - - - - - - -

ฉันเฝ้ามองการเคลื่อนย้ายของดวงดาว
หมู่ดาราในคืนนี้กำลังแข่งกันเปล่งแสงให้จรัสกว่าคืนไหนๆ
ดวงดาวหนึ่งกระพริบถี่ๆและค่อยๆเคลื่อนย้ายผ่านไป
ท่ามกลางหมู่เมฆไกลที่ปกคลุมแสงจันทรา

ฉันเฝ้ารอคำอธิฐานจากดวงจันทร์ในคืนก่อน
คืนที่แสงรัศมีเป็นสีทองคอยโอบอุ้มความหวังไว้
ความฝันนั้นถูกฝากไว้อยู่บนดวงจันทร์ที่อยู่แสนไกล
เหตุไฉนไม่ลองคว้าฝันนั้นกลับมาลงมือทำ

ฉันเฝ้าคอยเมฆสีดำเลิกรวมกลุ่ม
เลิกชุมนุมปิดแสงทองที่อยู่ไกลสุดปลายฟ้า
เมื่อฟ้าเปิดหมอกจางหายหยาดน้ำค้างเริ่มละลาย
โอกาสนี้เป็นดั่งเป้าหมายเดียวที่ฉันจะเก็บเกี่ยวความฝันนั้นกลับมา

ถึงตอนนี้ฉันเลิกเฝ้ามอง เลิกเฝ้ารอ และเลิกเฝ้าคอย
สิ่งน้อยๆกำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า
เมื่อฉันเริ่มเปลี่ยนแปลงความฝันให้คล้ายดั่งสมการ
ความเป็นจริง = การสานต่อความฝันด้วยการลงมือทำ

ไม่ใช่มาจากดวงดาว