โลกของเรา
ฉันมองเห็นภาพนี้เป็นแค่ จุด
เธออาจจะมองเห็นว่ามันคือ ภาพวาดไร้สีสัน
เราทั้งคู่ต่างกำลังนั่งมองภาพวาดชิ้นนี้จากโลกภายนอก
โลกใบกลมๆที่มีอากาศบริสุทธิ์ให้เราดูดดื่มฟรีๆ
แต่บางทีเรากลับหมกมุ่นอยู่แต่กับ โลกภายใน
ณ ช่วงเวลาหนึ่งที่โลกภายในถูกปกคลุมไปด้วยม่านหมอก
ความขุ่นมัวและความชอกช้ำกำลังกัดกินเข้าไปข้างในจิตใจ
ปกปิดดวงตาให้มองไม่เห็น แม้ธรรมชาติจากโลกภายนอก
จุดสีดำที่ฉันเคยมองเห็น กลับกลายเป็นความมืดมิด
และภาพวาดไร้สีสันกำลังกลืนกินตัวเธอเข้าสู่หลุมพลางอันยิ่งใหญ่
ในขณะที่โลกภายนอกยังคงส่งอากาศบริสุทธิให้เธอและฉันได้ดูดดื่ม
เมื่อม่านหมอกคลี่คลาย
เราต่างหันกลับมามองที่ภาพวาดที่จุดเดิมนี้อีกครั้ง
โลกภายในที่ปราศจากสรรพสิ่งเจือปน
ทำให้ภาพวาดนี้ดูเปลี่ยนไป
จุดที่ฉันเห็นตอนนี้มันดูเล็กจนเท่าจุดฟูลสต๊อป
หลุมลึกที่เธอเคยเห็นมันดูเล็กลงจนเท่าขี้แมลงวัน
ในขณะที่โลกภายนอกยังคงส่งอากาศบริสุทธิให้เธอและฉันได้ดูดดื่ม
ฉันและเธอกำลังมองเห็น "โลก" ในแบบที่ตัวเราอยากเห็น
ไม่ใช่อย่างที่ "โลก" เป็น
จึงทำให้เราต่างมีโลกคนละใบ
โลกคนละใบที่เรา ต่างคนต่างอยู่ ต่างรู้ต่างเห็น ต่างมีต่างเป็น
โลกภายในที่เราต่างสร้างกันขึ้้นมาด้วยน้ำมือของตัวเอง
ในขณะที่โลกภายนอกยังคงส่งอากาศบริสุทธิให้เธอและฉันได้ดูดดื่ม
ฤาความสวยงามจากโลกภายนอกที่ชัดเจนไม่เคยมีจริง
เมื่อเราต่างมองโลกภายในในแบบที่เราอยากเห็น
และตีความจากสิ่งที่เราอยากเป็น
ฤาเราต่างใช้พละกำลังที่มีทั้งหมดค้นหาบางสิ่งจากโลกภายใน
ในขณะที่โลกภายนอกยังคงส่งอากาศบริสุทธิให้เธอและฉันได้ดูดดื่ม
ฤาจริงแล้วภาพที่ฉันและเธอกำลังเพ่งมองอยู่นี้ไม่เคยมีอยู่จริง
บนโลกของเรา
ฉันมองเห็นภาพนี้เป็นแค่ จุด
เธออาจจะมองเห็นว่ามันคือ ภาพวาดไร้สีสัน
เราทั้งคู่ต่างกำลังนั่งมองภาพวาดชิ้นนี้จากโลกภายนอก
โลกใบกลมๆที่มีอากาศบริสุทธิ์ให้เราดูดดื่มฟรีๆ
แต่บางทีเรากลับหมกมุ่นอยู่แต่กับ โลกภายใน
ณ ช่วงเวลาหนึ่งที่โลกภายในถูกปกคลุมไปด้วยม่านหมอก
ความขุ่นมัวและความชอกช้ำกำลังกัดกินเข้าไปข้างในจิตใจ
ปกปิดดวงตาให้มองไม่เห็น แม้ธรรมชาติจากโลกภายนอก
จุดสีดำที่ฉันเคยมองเห็น กลับกลายเป็นความมืดมิด
และภาพวาดไร้สีสันกำลังกลืนกินตัวเธอเข้าสู่หลุมพลางอันยิ่งใหญ่
ในขณะที่โลกภายนอกยังคงส่งอากาศบริสุทธิให้เธอและฉันได้ดูดดื่ม
เมื่อม่านหมอกคลี่คลาย
เราต่างหันกลับมามองที่ภาพวาดที่จุดเดิมนี้อีกครั้ง
โลกภายในที่ปราศจากสรรพสิ่งเจือปน
ทำให้ภาพวาดนี้ดูเปลี่ยนไป
จุดที่ฉันเห็นตอนนี้มันดูเล็กจนเท่าจุดฟูลสต๊อป
หลุมลึกที่เธอเคยเห็นมันดูเล็กลงจนเท่าขี้แมลงวัน
ในขณะที่โลกภายนอกยังคงส่งอากาศบริสุทธิให้เธอและฉันได้ดูดดื่ม
ฉันและเธอกำลังมองเห็น "โลก" ในแบบที่ตัวเราอยากเห็น
ไม่ใช่อย่างที่ "โลก" เป็น
จึงทำให้เราต่างมีโลกคนละใบ
โลกคนละใบที่เรา ต่างคนต่างอยู่ ต่างรู้ต่างเห็น ต่างมีต่างเป็น
โลกภายในที่เราต่างสร้างกันขึ้้นมาด้วยน้ำมือของตัวเอง
ในขณะที่โลกภายนอกยังคงส่งอากาศบริสุทธิให้เธอและฉันได้ดูดดื่ม
ฤาความสวยงามจากโลกภายนอกที่ชัดเจนไม่เคยมีจริง
เมื่อเราต่างมองโลกภายในในแบบที่เราอยากเห็น
และตีความจากสิ่งที่เราอยากเป็น
ฤาเราต่างใช้พละกำลังที่มีทั้งหมดค้นหาบางสิ่งจากโลกภายใน
ในขณะที่โลกภายนอกยังคงส่งอากาศบริสุทธิให้เธอและฉันได้ดูดดื่ม
ฤาจริงแล้วภาพที่ฉันและเธอกำลังเพ่งมองอยู่นี้ไม่เคยมีอยู่จริง
บนโลกของเรา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น