บางอย่างในตู้เก็บของ

สิ่งของบางอย่างที่อยู่ในตู้เก็บของ บางครั้งเมื่อเราเปิดเจอสิ่งของเหล่านั้น โดยไม่ได้ตั้งใจอีกครั้ง มันกลับทำให้เรานึกถึงคุณค่าของมันมากขึ้น เหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นในอดีต ช่วงเวลาหนึ่งในชีวิตของเราที่มีสิ่งของสิ่งนี้อยู่กับตัว มันช่างเหมือนภาพถ่ายที่คอยหยุดกาลเวลาในอดีตเหล่านั้นเอาไว้ ภาพทรงจำยังคงจางๆอยู่ในหัว พร้อมกับความสุข ณ ห้วงเวลาหนึ่ง

ถ้าสิ่งของพูดได้ มันคงกำลังจะบอกเราว่า

"ฉันไม่เคยจะจากเธอไปไหนเลย ตัวเธอเท่านั้นที่เป็นคนเลือกที่จะอยู่กับสิ่งของใหม่ๆ เพื่อที่เธอจะได้ดำเนินชีวิตได้สะดวกสบายขึ้น แต่ฉันไม่เคยโกรธเธอหรอกนะ เพราะว่าฉันเชื่อว่าซักวันหนึ่งเธอก็ต้องหาฉันเจอ ณ ตู้เก็บของที่ใดก็ที่หนึ่ง"

เวลานั้นผมคว้าไม้แบตอันเก่าออกมาจากตู้เก็บของ สภาพโครงไม้ที่ยังดูแข็งแรงคงทน มีแต่กริปที่ด้ามไม้เท่านั้นที่ดูเหมือนจะต้องซื้อมาเปลี่ยนใหม่ ไม้แบตที่ถูกใช้สมัยผมเข้าเรียนมหาวิทยาลัยปีหนึ่งยังคงดูใหม่ และจับถนัดมือเหมือนเดิม ไม่เพียงเท่านั้น ภาพที่ปรากฏยังคงเต็มไปด้วยเรื่องราวของนักศึกษาเฟรชชี่ ความสุข ความสนุกสนาน หวนให้รำลึกถึงอยู่เสมอๆ

ความทรงจำดีๆยังคงถูกบันทึกลงในสิ่งของที่อยู่รอบตัวเราเสมอๆ ถนน หนทาง ต้นไม้ ป้ายรถประจำทาง สถานีรถไฟฟ้า ประตูหน้าต่าง ที่เราเดินผ่าน ล้วนแต่เป็นหน่วยบันทึกที่มีพื้นที่เก็บความจำที่ใหญ่เหลือเกิน

ความทรงจำดีๆจำนวนมากยังคงถูกเก็บ หรืออาจจะถูกซ่อนอยู่ในซอกหลืบที่เราได้เคยปิดกั้นมันเอาไว้จากอดีต

และความทรงจำดีๆ มักจะถูกปิดกั้นจากความทรงจำที่เลวร้ายในอดีต

คงไม่มีใครที่ไม่เคยพบกับความทรงจำในอดีตที่ขมขื่น ที่ต้องใช้เวลาในการรักษาที่ยาวนาน กว่าที่จะผ่านพ้นเหตุการณ์เหล่านั้นออกมาได้ ความทรงจำที่เลวร้ายคงเปรียบได้กับศัตรูตัวฉกาจที่ทำให้เรามองข้ามสิ่งดีๆที่เกาะเกี่ยวอยู่ตามทางเดินที่เราำกำลังเดินผ่านอยู่ทุกวัน

อดีตสามารถเป็นได้ทั้ง "ความทรงจำที่ดี" หรือบางครั้งอดีตก็เป็น "ความทรงจำที่เลวร้าย" นั่นก็ขึ้นอยู่กับตัวเราเลือกที่จะอยู่กับความทรงจำแบบใด

หากเรามองว่าวัตถุชิ้นที่แหลมคมชิ้นหนึ่งเป็นเรื่องที่เลวร้าย ภายในสมองเราก็คงประมวลความคิดออกมาให้เห็นแต่เรื่องเลวร้ายนั้นๆ และยังคงปรากฏอยู่ในเนื้อเรื่องลำดับถัดไปของเราอยู่อย่างไม่สิ้นสุด

ในทางกลับกันเรามองวัตถุชนิดเดียวกัน แต่กลับเข้าใจเรื่องราว หรือแก่นของปัญหาที่มีอยู่ให้มากขึ้น การปล่อยวัตถุอันแหลมคมชิ้นนี้ออกจากมือเรา อาจส่งผลดีให้กับปัจจุบันและอนาคตของเรามากกว่า

วัตถุชนิดเดียวกัน ผู้ที่สามารถเลือกที่จะเก็บความทรงจำดีๆเหล่านั้นได้มากน้อยเท่าไหร่ ก็คือ "ตัวเราเอง"

ความทรงจำดีๆยังเป็นเหมือนยาที่คอยบรรเทาเมื่อยามที่เรารู้สึกหดหู่กับเรื่องร้ายๆที่เข้ามา พลังงานทั้งคู่ยังคงรักษาสมดุลกันอย่างดุเดือด มนุษย์มีความสามารถที่จะจมอยู่กับอดีต หรือเข้าใจบทเรียนจากอดีตได้พอๆกัน เมื่อฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งมีพลังงานที่เหนือกว่า ก็ย่อมจะแสดงผลออกมาอย่างชัดเจนที่สามารถสังเกตได้จากการกระทำ

ถ้าวันนี้เรายังจมอยู่กับอดีตที่เลวร้ายมากกว่า อาจจะต้องลองถามตัวเองดูอีกครั้งว่า คนที่กำลังกุมพลังงานด้านลบที่เหนือกว่านี้เป็นใคร ถ้าไม่ใช่ "ตัวเราเอง"

สิ่งของในห้องเก็บของยังคงบอกเล่าเรื่องราวต่างๆไว้ครบถ้วน แม้ว่าพวกเขาจะไม่เคยเรียกร้องความสนใจของผู้เป็นเจ้าของเท่าไหร่นัก แต่พวกเขายังคงรอคอยการกลับมาเปิดตู้ที่ปิดผนึกไว้ในใจของพวกเราทุกคน

วันนี้หากลองเปิดตู้เก็บของที่อยู่ในใจอีกครั้ง ซึ่งอาจจะเปิดยากขึ้น เพราะเรื่องราวต่างๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิตทำให้ตู้เก็บของหลังนี้ได้ถูกล็อคไว้อย่างแน่นหนาไปมากแล้ว บางทีกุญแจดอกสำคัญที่สุดคงไม่ต้องใช้เงินจำนวนมหาศาล หรือการออกเดินทางค้นหาจนสุดขอบฟ้า ทว่ากุญแจดอกนั้นเรายังคงถือมันติดตัวอยู่เสมอ

และกุญแจสำคัญดอกนั้นตอนนี้ อยู่ในมือของคุณแล้ว