ที่(มั่น)สุดท้าย
เสียงเพลงเบาๆเคล้ากับคำร้องและทำนองที่คุ้นเคย เพลงๆหนึ่งที่ผมเคยได้ยินจนชินหูในสถานที่แห่งหนึ่ง บทเพลงยังคงบอกเล่าเรื่องราว อารมณ์ ความรู้สึก ความเงียบเหงาได้เป็นอย่างดี
แค่เสียงเปียโนท่อนอินโทรดังขึ้นตั้งแต่ตัวโน๊ตแรก ก็ทำให้ความคิดแตกหน่อพรั่งพรูออกปลิวไปไกล บทเพลงยังคงถูกบรรเลงตามท่วงทำนองตลอดระยะเวลาสามนาทีกว่าๆจนจบ
แต่กลับกันที่ความคิดของผมยังคงล่องลอยไปยังอีกเส้นทางหนึ่งขณะที่ลมสายนี้ไม่ได้เปลี่ยนทิศ
แปลกจริง ที่วันนี้บทเพลงๆเดิมมิอาจสามารถทำอันตรายระแคะระคายเคืองแม้แต่ผิวหนังกำพร้าชั้นนอกได้ เสียงตัวโน๊ตตัวถัดมายังคงดังผ่านเลยออกไปจากลำโพงสองตุ้มเล็กๆ ในขณะที่สายตาผมกำลังจับจ้องมองยอดภูเขาที่กำลังเทียบชั้นกับก้อนเมฆสีฟ้าคราม ณ ยามเย็น
วันนี้ผมแบกสัมภาระออกจากที่มั่นเดิม เพื่อมาแสวงหาที่มั่นแห่งใหม่ในจังหวัดที่ไม่ใกล้และไม่ไกลกรุงเทพมากนัก
หูฟังอันเดิมสอดประสานกับเพลงเดิมค่อยๆดังขึ้นในรูหูทั้งสองข้าง ราวกับวันนี้กระดูกรูปทั่ง ค้อน โกลนจะโดนวางยาจนหลับสนิท ไม่ส่งกระแสเสียงสั่นไปถึงความคิดด้านในที่กำลังล่องลอยอยู่ในเปลือกสมองชั้นในสุด
"ยังคิดถึง และยังคิดถึง ในคืนที่ฝนโปรยเราอยู่ด้วยกันตรงนี้... "
เสียงพี่คิว เริ่มสูง+แหลมขึ้น ในขณะที่ท่อนฮุคสุดท้ายใกล้จะจบลง
" ....สุดท้ายก็ว่างเปล่า"
ประโยคบอกลาครั้งสุดท้ายจากบทเพลงฤดูที่ฉันเหงาลอยผ่านหน้าผ่านใบหูผมไปอย่างเงียบงัน
ความเศร้า ความเงียบ ความเหงา ทุกๆความรู้สึกที่เคยมี เหมือนถูกล็อคกุญแจเก็บไว้ในสถานที่แห่งหนึ่ง และเป็นสถานที่ที่เราไม่สามารถหยิบยกความรู้สึกนั้นพาออกเดินไปไหนได้อย่างง่ายดายนัก
บางที "สถานที่" อาจจะคล้ายคลึงกับเมมโมรี่สติ๊กอันหนึ่ง ที่คอยซ่อนเก็บความรู้สึกของเราไว้ในพื้นที่เดิมนั้นๆ พอมีสิ่งเร้าอย่างเสียงเพลง เรื่องราว บุคคล เวลา เข้ามากระตุ้น ก็ย่อมทำให้เมมโมรี่อันสติ๊กนั้นค่อยๆคลายความรู้สึกที่เก็บอยู่ภายในออกมาให้รับรู้จนหมดเปลือก
เมมโมรี่สติ๊กบางอันอาจจะยังซ่อนข้อมูลที่ใช้การไม่ได้ไว้มากมาย ยิ่งเราทนอยู่ ณ ที่มั่นเดิมนานเท่าไร ก็ยิ่งจะปลุกเร้าความรู้สึกแย่ๆเหล่านั้นขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว
มีเมมโมรี่สติ๊กมากมายที่ถูกเก็บซ่อนไว้ ณ สถานที่ต่างๆบนโลกใบนี้
หากเมมโมรี่สติ๊กที่เรากำลังงานอยู่มีแต่ข้อมูลที่ใช้งานไม่ค่อยได้ หรือมีแต่สิ่งเร้าที่คอยปลุกปั่นความรู้สึกแย่ๆเหล่านั้นขึ้นมาได้บ่อย
ก็ลองออกเดินทางค้นหาเมมโมรี่สติ๊กชิ้นต่อไปในสถานที่แห่งใหม่
ท้ายสุดแล้วคงไม่มีใครสามารถทนอยู่กับความรู้สึกที่ไม่ดีได้ตลอดเวลา
หากเราจะเลือกแล้วก็ขอให้สิ่งที่เราเลือกเป็น "ที่มั่นที่สุดท้าย" ของเราเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น