แค่-ข-ยิบ-ตา
:::: คัมนัม ::::
อวัยวะที่สามารถรับส่งความรู้สึกได้ชัดเจนที่สุดของมนุษย์คงจะเป็นอะไรไปไม่ได้นอกเสียจากดวงตา
บางคนอาจเคยได้ยินเรื่องราวเล่าขานว่าดวงตาเป็นหน้าต่างของดวงใจ และใครอีกหลายคนก็ใช้เวลาเพียงไม่นานนักก็ค้นพบดวงตาอีกคู่หนึ่งนั้นได้เร็ววัน
หากบนโลกนี้มีดวงตามากมายที่เฝ้ารอการเดินทางมาสบกัน เมื่อสองสายตาถูกประสาน ความหมายของการใช้ชีวิตจะเริ่มถูกแปลงให้เป็นสัญญาณภาพ และจะชัดเจนยิ่งขึ้นเมื่อสายตาของคนทั้งคู่ทอดยาวไปข้างหน้าเคียงข้างกัน
ดวงตาบางคู่กำลังปรับภาพในระยะโฟกัสของตัวเองอยู่ ความเบลอของภาพจะยังคงอยู่หากการฝืนจับจ้องในสิ่งที่ไม่เคยชัดเจนยังคงดำเนินอยู่
ยิ่งทอดสายตาไปไกลเท่าไรโลกใบนี้ก็ยิ่งดูกว้างใหญ่ขึ้นเท่านั้น
หากดวงตาเป็นมากกว่าหน้าต่างของดวงใจ ประตูดวงใจบานใหญ่ควรจะเปิดอ้าซ่าให้มากเข้าไว้ เพื่อรอต้อนรับสิ่งใหม่ๆให้ผ่านเข้ามาในเร็ววัน
อาการคันยิกๆที่ดวงตามักเกิดขึ้นบ่อยเวลามีเรื่องไม่ชอบมาพากล อาการตะหงิดๆนี้จะหยุดกำเริบก็ต่อเมื่อหนังตาข้างใดข้างหนึ่งเริ่มชักกระตุก
บางคนเชื่อว่ายิ่งขยิบไปทางหางคิ้วซ้ายมากขึ้นเท่าไร สิ่งดีๆจะเข้ามาสู่ตัวมากขึ้นเท่านั้น
แต่การขยิบตาเพียงครั้งเดียวอาจทำให้โลกทั้งใบนั้นเปลี่ยนแปลงไป
เมื่อโลกตรงหน้าหมุนเร็วเกินกว่าที่มนุษย์จะเก็บภาพทุกภาพได้จนหมดจด อย่างน้อยก็เศษหนึ่งส่วนเสี้ยววินาทีที่ภาพเหล่านั้นหายไป
ทุกครั้งที่ขยิบตาลงกำลังมีผู้คนมากมายปรากฏกายและหายไป
บางคนดูแปลกหน้า บางคนดูคุ้นเคย บางคนเข้ามาเปลี่ยนจังหวะการเต้นของหัวใจ และบางคนก็ทำให้หัวใจเกือบแตกสลาย
เราต่างไม่สามารถฝืนถ่างตาเก็บช่วงเวลาที่แสนดี หรือแสนเลวร้ายเหล่านั้นได้ตลอดไป
การเดินทางที่ยาวไกลทำให้สายตาที่ทอดยาเริ่มเหนื่อยล้า หากต้องอดหลับอดนอนมากเท่าไร ร่างกายยิ่งต้องตอบสนองด้วยการขยิบตาถี่ๆให้ดวงตาได้ชุ่มชื่น
เมื่อโลกที่อยู่เบื้องหน้าฉายภาพที่สวยงามและน่าจดจำ สถานที่แปลกใหม่กำลังกระตุ้นให้หัวใจได้แสดงความรู้สึกมากกว่าสิ่งที่เคยอยู่ในระยะสายตา ผู้คนแปลกตาต่างแต่งแต้มเติมสีสันด้วยรอยยิ้มที่มุมปากแบบไม่ต้องซื้อหา
และความเปลี่ยนแปลงย่อมเกิดขึ้นเสมอทุกครั้งที่ขยิบตาขึ้น
เป็นเรื่องยากที่ความกลัวจะไม่เกิดขึ้นในการเดินทางที่ยาวไกล พร้อมทั้งมีผู้คนแปลกหน้าที่ไม่เคยรู้จัก อุปสรรคและความกังวลมากมายที่ก่อตัวขึ้นในหัวใจ
นี่อาจจะเป็นคำถามถึงการเปลี่ยนแปลงของความรู้สึกใหม่ที่รอให้เราต่างเดินทางไปพิสูจน์
ผู้คนแปลกหน้าล้วนมีพู่กันที่ชุ่มไปด้วยสีสันที่แตกต่างกัน ภาพความทรงจำจะถูกทำให้สดใสขึ้นเมื่อถูกเติมแต่งไปด้วยปลายพู่กันของคนเหล่านั้น
หนึ่งสีสันจะถูกเติมแต่งทุกครั้งที่มีการเปลี่ยนแปลง
การขยิบตาหนึ่งครั้งจึงมีความหมายมากกว่าการเติมเพียงหนึ่งสีสัน
การขยิบตาคงคล้ายกับการทำงานของชัตเตอร์ หากต้องการเก็บภาพความทรงจำเหล่านั้นให้แนบแน่นเท่าไร ก็ต้องปล่อยทิ้งช่วงเพียงเสี้ยววินาทีนั้นให้เป็นหน้าที่ของระบบบันทึกความทรงจำบ้าง
นั่นคงเป็นเวลาเดียวกันที่ความทรงจำครั้งใหม่กำลังถูกบันทึกลงไปในก้อนเนื้อที่มีชื่อเรียกว่า หัวใจ
ในทุกครั้งที่ขยิบตา
:::: คัมนัม ::::
อวัยวะที่สามารถรับส่งความรู้สึกได้ชัดเจนที่สุดของมนุษย์คงจะเป็นอะไรไปไม่ได้นอกเสียจากดวงตา
บางคนอาจเคยได้ยินเรื่องราวเล่าขานว่าดวงตาเป็นหน้าต่างของดวงใจ และใครอีกหลายคนก็ใช้เวลาเพียงไม่นานนักก็ค้นพบดวงตาอีกคู่หนึ่งนั้นได้เร็ววัน
หากบนโลกนี้มีดวงตามากมายที่เฝ้ารอการเดินทางมาสบกัน เมื่อสองสายตาถูกประสาน ความหมายของการใช้ชีวิตจะเริ่มถูกแปลงให้เป็นสัญญาณภาพ และจะชัดเจนยิ่งขึ้นเมื่อสายตาของคนทั้งคู่ทอดยาวไปข้างหน้าเคียงข้างกัน
ดวงตาบางคู่กำลังปรับภาพในระยะโฟกัสของตัวเองอยู่ ความเบลอของภาพจะยังคงอยู่หากการฝืนจับจ้องในสิ่งที่ไม่เคยชัดเจนยังคงดำเนินอยู่
ยิ่งทอดสายตาไปไกลเท่าไรโลกใบนี้ก็ยิ่งดูกว้างใหญ่ขึ้นเท่านั้น
หากดวงตาเป็นมากกว่าหน้าต่างของดวงใจ ประตูดวงใจบานใหญ่ควรจะเปิดอ้าซ่าให้มากเข้าไว้ เพื่อรอต้อนรับสิ่งใหม่ๆให้ผ่านเข้ามาในเร็ววัน
อาการคันยิกๆที่ดวงตามักเกิดขึ้นบ่อยเวลามีเรื่องไม่ชอบมาพากล อาการตะหงิดๆนี้จะหยุดกำเริบก็ต่อเมื่อหนังตาข้างใดข้างหนึ่งเริ่มชักกระตุก
บางคนเชื่อว่ายิ่งขยิบไปทางหางคิ้วซ้ายมากขึ้นเท่าไร สิ่งดีๆจะเข้ามาสู่ตัวมากขึ้นเท่านั้น
แต่การขยิบตาเพียงครั้งเดียวอาจทำให้โลกทั้งใบนั้นเปลี่ยนแปลงไป
เมื่อโลกตรงหน้าหมุนเร็วเกินกว่าที่มนุษย์จะเก็บภาพทุกภาพได้จนหมดจด อย่างน้อยก็เศษหนึ่งส่วนเสี้ยววินาทีที่ภาพเหล่านั้นหายไป
ทุกครั้งที่ขยิบตาลงกำลังมีผู้คนมากมายปรากฏกายและหายไป
บางคนดูแปลกหน้า บางคนดูคุ้นเคย บางคนเข้ามาเปลี่ยนจังหวะการเต้นของหัวใจ และบางคนก็ทำให้หัวใจเกือบแตกสลาย
เราต่างไม่สามารถฝืนถ่างตาเก็บช่วงเวลาที่แสนดี หรือแสนเลวร้ายเหล่านั้นได้ตลอดไป
การเดินทางที่ยาวไกลทำให้สายตาที่ทอดยาเริ่มเหนื่อยล้า หากต้องอดหลับอดนอนมากเท่าไร ร่างกายยิ่งต้องตอบสนองด้วยการขยิบตาถี่ๆให้ดวงตาได้ชุ่มชื่น
เมื่อโลกที่อยู่เบื้องหน้าฉายภาพที่สวยงามและน่าจดจำ สถานที่แปลกใหม่กำลังกระตุ้นให้หัวใจได้แสดงความรู้สึกมากกว่าสิ่งที่เคยอยู่ในระยะสายตา ผู้คนแปลกตาต่างแต่งแต้มเติมสีสันด้วยรอยยิ้มที่มุมปากแบบไม่ต้องซื้อหา
และความเปลี่ยนแปลงย่อมเกิดขึ้นเสมอทุกครั้งที่ขยิบตาขึ้น
เป็นเรื่องยากที่ความกลัวจะไม่เกิดขึ้นในการเดินทางที่ยาวไกล พร้อมทั้งมีผู้คนแปลกหน้าที่ไม่เคยรู้จัก อุปสรรคและความกังวลมากมายที่ก่อตัวขึ้นในหัวใจ
นี่อาจจะเป็นคำถามถึงการเปลี่ยนแปลงของความรู้สึกใหม่ที่รอให้เราต่างเดินทางไปพิสูจน์
ผู้คนแปลกหน้าล้วนมีพู่กันที่ชุ่มไปด้วยสีสันที่แตกต่างกัน ภาพความทรงจำจะถูกทำให้สดใสขึ้นเมื่อถูกเติมแต่งไปด้วยปลายพู่กันของคนเหล่านั้น
หนึ่งสีสันจะถูกเติมแต่งทุกครั้งที่มีการเปลี่ยนแปลง
การขยิบตาหนึ่งครั้งจึงมีความหมายมากกว่าการเติมเพียงหนึ่งสีสัน
การขยิบตาคงคล้ายกับการทำงานของชัตเตอร์ หากต้องการเก็บภาพความทรงจำเหล่านั้นให้แนบแน่นเท่าไร ก็ต้องปล่อยทิ้งช่วงเพียงเสี้ยววินาทีนั้นให้เป็นหน้าที่ของระบบบันทึกความทรงจำบ้าง
นั่นคงเป็นเวลาเดียวกันที่ความทรงจำครั้งใหม่กำลังถูกบันทึกลงไปในก้อนเนื้อที่มีชื่อเรียกว่า หัวใจ
ในทุกครั้งที่ขยิบตา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น