ชาขาหมู

เดี๋ยวนี้ไม่ว่าจะหันซ้ายแลขวาบนตามท้องถนน สภากาแฟ ร้านชาตรามือ กาแฟชาว(บน)ดอย บนดอยช้าง ในป่าอเมซอน นางเงือกสีเขียว หรือไม่เว้นแม้แต่ชาที่มีชื่อพ้องเสียงกับอาหารที่เพิ่งทานไปเมื่อตอนกลางวัน "ขาหมู"

ที่ผมเรียกว่าขาหมูเพราะมันสะกดอย่างนี้ครับ KAMU TEA

ชาระดับพรีเมี่ยมที่ถูกเลือกสรรไว้สำหรับเทพรับประทาน ไม่ว่าจะสาขาไหนผู้คนจะต้องต่อแถวล้นกันจนทะลัก ด้วยรสชาติที่เข้ารสถึงน้ำถึงเนื้อ ท็อปปิ้งที่แสนจะพิสดารถึงพริกถึงขิง นี่แหละครับความคิดสร้างสรรค์ระดับชาพรีเมี่ยมที่ส่งตรงมาจากแดนอาทิตย์อุทัย

ด้วยจำนวนผู้คนที่มหาศาลจนชวนให้หลงใหลให้ต้องรีบเดินเข้าไปต่อคิว เหมือนผมกำลังจะกลายร่างเป็นช้าง เพราะตอนนี้กำลังเห็นช้างขี้และผมก็อยากจะเป็นช้างเชือกนั้นบ้าง

สุดท้ายแล้วในมือขวาของผมก็กำชาขาวนมสูตรพิเศษที่มีท๊อปปิ้งเป็นน้ำแข็งและเม็ดแป้งสีดำ พอลองเขย่าจะรู้สึกถึงการผสมกลมกลืนระหว่างเม็ดท๊อปปิ้งกับเกล็ดน้ำแข็งที่ทำให้อยากจะรีบแกะฝาพลาสติกที่ปิดอยู่ออก มาแล้วดูดดื่มแป้งสีดำให้ได้อรรถรสอย่างเอร็ดอร่อย

ชานมไข่มุกตราไท่อี้ได้รับโอกาสนั้นจากผม ส่วนร้านชาขาหมูคงต้องรอเอาไว้ในวันที่ฟ้าฝนเป็นใจกว่านี้ อีกนิดนึง

การทานชานมไข่มุกให้อร่อยอุปกรณ์ที่สำคัญที่ขาดไม่ได้ก็คือหลอดขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 1 เซนติเมตร ที่ทำหน้าที่ลำเลียงเจ้าเม็ดไข่มุกขึ้นมาสัมผัสกับบริเวณริมฝีมือปากของเรา

แต่เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายกลับทำให้อุปกรณ์สำคัญชิ้นนี้ไม่สามารถใช้งานได้อย่างเป็นปกติสุข ปลายหลอดที่เหมือนจะถูกเก็บไว้นานเกินเกิดแตกออก เมื่อไม่มีอุปกรณ์ในการสร้างสรรค์ความเอร็ดอร่อยนี้ ก็ไม่ต่างอะไรกับการซื้อชานมแบบไม่ได้ใส่ไข่มุกมารับประทาน

ไม่กี่วันที่ผ่านมาที่ผมเพิ่งเริ่มรู้สึกถึงลมหนาวที่ย่างกลายเข้ามาปลายเดือนธันวาคม หลายคนที่ตั้งหน้าตั้งตารอความหนาวก็รู้สึกยินดี จะมีเพื่อนซักกี่คนที่จะเข้ามาเยี่ยมเยือนเราได้ทุกปี แต่ปีนี้อาจจะติดธุระและเดินทางมาช้าไปหน่อย แต่สุดท้ายแล้วเขาก็มา

กว่าที่ลมหนาวจะเดินทางมาถึงก็เกือบจะอาทิตย์สุดท้ายของการทำงาน การเรียน และการใช้ชีวิต ความขี้เกียจของใครหลายคนที่ถูกแช่แข็งมาช้านานก็เริ่มถูกกระเทาะจากความหาวเย็นให้แตกออกมาเป็นความมุ่งมั้นครั้งใหม่

ปีหน้าเราตั้งปฏิญาณวางแผนกันไว้บ้างแล้วหรือยัง เราต้องการทำให้ชีวิตของเราดีกว่าเดิม มีความสุขมากกว่าเดิม หรือต้องการใช้ชีวิตในอีก 365 วันข้างหน้าให้คุ้มค่าเพียงใด ยิ่งวันเวลาจะทำให้เราแก่ขึ้นมากแค่ไหนวัยวุฒิและคุณวุฒิของเราก็จะเติบโตตามไปด้วยกัน

วันที่ผ่านเวลาที่เลยมา คือตำราที่สำคัญที่ช่วยจดบันทึกความสำเร็จ ความผิดพลาด ความทรงจำดีๆ หรือความพ่ายแพ้ย่อยๆ เรากำลังสะสมมันเพื่อเรียนรู้และเลือกที่จะใช้ชีวิตให้มีคุณค่ามากขึ้น

บางครั้งบทเรียนเล็กๆน้อยๆจากตำราชีวิตก็สามารถทำให้เราตัดสินใจเลือกเส้นทางเดินสายใหม่ให้เหมาะสมกับตัวเรามากยิ่งขึ้น

แต่ตำราชีวิตของบางคนอาจจะไม่ได้บันทึกเรื่องราวเป็นสัดส่วนนัก หรือยากเกินกว่าที่จะเปิดกลับไปย้อนดูทีละหน้า

พี่โหน่ง วงศ์ทนงเคยแนะนำให้ผมหยิบกระดาษ A4 มาหนึ่งแผ่น แล้วพับครึ่ง ทางซ้ายเขียนหัวข้อสิ่งที่เราชอบ สิ่งที่อยากเป็น อยากทำ สิ่งที่เรามีทักษะ อยากใช้ชีวิตอยู่ไปกับมันไปนานๆ ส่วนด้านขวาให้เขียนตรงกันข้าม สิ่งที่เราไม่อยากทำ ไม่อยากเป็น อ่อนทักษะความสามารถ แล้วใช้ประสบการณ์ ความรู้สึก และเหตุผลที่มีเลือกสิ่งที่ดีที่สุดออกมา

บางทีอาจจะไม่ใช่ตำราชีวิตของเราไม่ละเอียดพอ แต่หน้ากระดาษของเรามันมีข้อมูลมากมายยุ่งเหยิงเกินกว่าที่เราจะหยิบเอาข้อมูลดีๆออกมาใช้ให้ได้ประโยชน์ได้อย่างถึงที่สุด

ก็เหมือนกับชานมไข่มุกที่ผมเคยทานมันมาตลอดทั้งปีนี้ วิธีทานให้อร่อยคงไม่ได้มาจากหลอดขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 1 เซนติเมตร สิ่งนั้นเพียงอย่างเดียว ความอร่อยของชามันยังมีทั้งส่วนผสมอย่างอื่น ไม่ว่าจะเป็น น้ำชา น้ำแข็ง ไข่มุก น้ำตาล นม ผงไข่มุก ส่วนผสมทุกส่วนก่อให้เกิดเป็นชานมไข่มุกที่มีรสชาติที่กลมกล่อม

วิธีการอาจจะเป็นส่วนหนึ่งของการหาสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเอง แต่วิธีการไม่ได้มีแค่หนึ่งหรือสอง จะสาม สี่ ห้า หก เจ็ด แปด เก้า หรือหลากวิธีก็อยู่ที่กระบวนการคิด การมอง ทัศนะของตัวเราเอง

ความสุขที่เกิดขึ้นปีนี้อาจจะเป็นเหมือนความอร่อยของชานมไข่มุกไท่อี้แก้วนี้ แล้วปีหน้าเราจะไม่ลองกินชาพรีเมี่ยมอย่าง "ขาหมู" ดูบ้างหรอ

รสชาติชาพรีเมี่ยมที่ถึงน้ำถึงเนื้อ ท๊อปปิ้งที่ถึงพริกถึงขิง ความอร่อยขั้นเทพอาจจะไม่จำเป็นต้องอาศัยหลอดขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 1 เซนติเมตรอีกต่อไปก็ได้