บันทึกการเดินทาง ฝน-ดาว-ตก ::: ไม่มีทาง # 1 :::

::: ไม่มีทาง # 1 :::

ทางเดินจากลานสนภูสอยดาวลงสู่น้ำตกสายทิพย์
เป็นทางเดินแคบๆแถมยังมีเศษดิน-เศษใบไม้เปียก
ที่พร้อมจะทำให้พื้นรองเท้าที่ไม่มีดอกยางลื่นไถลเอาง่ายๆ
ยังดีที่วันนี้เหล่าบรรดานักเดินทางเดินลงมาพร้อมกันเป็นหมู่คณะ
ทางเดินที่เหมือนจะไม่เป็นทางจึงเริ่มเกิดเป็นรอยทาง
รอยเท้าจากผู้นำทางคนแรกค่อยๆฝากรอยย่ำบนทาง
เมื่อได้เห็นรอยเท้าที่เคยผ่านไปได้
รอยเท้าของผู้ติดตามจึงก้าวเท้าลงไปอย่างมั่นใจ

นักเดินทางที่ไม่ชินกับเส้นทาง
อาจพบเจอกับการพลัดหลง ,การลื่นล้ม, หรือความไม่แน่ใจ
ความกลัวเหล่านี้มักบดบังให้เรามองไม่เห็นทางข้างหน้า
จากเป้าหมายที่เคยตั้งไว้ใหญ่โตจึงค่อยๆหดตัวเล็กลง
หนทางที่แสนไกลจะคอยบั่นทอนหัวใจให้ไม่เดินไปต่อ
เมื่อมองเห็นเพียงความผิดพลาดที่เราต้องการ
เราก็จะพบเจอแค่ความผิดพลาดนั้นตลอดไป

เสียงสายฝนตกหนักลงมาอีกครั้ง
ท่ามกลางการลื่นไถลของผู้นำที่อยู่ข้างหน้า
เราอาจพบเจอเหตุการณ์เช่นนั้นได้เหมือนกัน
หากไม่ระมัดระวังการลงน้ำหนักของฝ่าเท้าบนพื้นโคลน

ยิ่งลงลึกไปเรื่อยๆทางเดินจึงลาดชันยิ่งกว่าเก่า
แต่น้ำตกสายทิพย์ก็ดูสวยงามเกินกว่าการมองเห็นจากด้านบน
นักเดินทางแต่ละคนค่อยๆโหนตัวข้ามกิ่งไม้
อีกทั้งต้องประคับประคองร่างกายให้หยัดยืนอยู่บนโขดหิน
ความสวยงามกำลังเปร่งประกายอยู่เบื้องหน้า
ตอนนี้เราเลิกคิดว่ามันจะมีทางไปต่อได้อีกหรือไม่
เราเห็นเพียงเป้าหมายตั้งอยู่ตรงหน้า
และเราจะเข้าไปพุ่งชน !!!