ล้านนาแค่ขยิบตา #
(ขยิบตาครั้งที่หก)
ณ เตียงนุ่มๆ
กระดูกสันหลังที่ถูกขดมาทั้งคืนถึงเวลาควรจะถูกทิ้งลงไปสัมผัสกับเตียงนอนนุ่มๆเสียที ความหนักของหนังตาบนเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ อีกทั้งกระเพาะอาหารก็กำลังทำหน้าที่ดูดพลังงานทั้งหมดที่มีไปใช้ในการย่อยอาหารในมื้อก่อน
เปลือกตาที่หนักหน่วงชวนให้ผมเริ่มสลบไสล
ร่างกายที่อิดโรย เส้นผมที่มันแผลบ กลิ่นตัวที่หมักหมมจากคืนก่อน อีกทั้งหัวใจที่ยังไม่แข็งแรงพอ ความฝันครั้งนี้จะเริ่มต้นจากจุดไหน และความฝันครั้งนี้จะไปสิ้นสุดที่ใด
ผมเลิกคิดเรื่องเหล่านั้นทันทีที่หัวเริ่มสัมผัสกับหมอน
"... คือความคิดถึง ที่เธอนั้นไม่รู้ พูดไม่ได้ ทำได้เพียงแค่คิดถึงเธอ ... "
เสียงเพลงแผ่วๆชวนปลุกให้ลุกขึ้นท่ามกลางความตระหนก เหลือเวลาอีก 15 นาทีที่พวกเรานัดหมายกันที่ล็อบบี้ของโรงแรม โชคดีที่ผมเตรียมชาร์ตอุปกรณ์สำหรับเก็บภาพประทับใจในคืนนี้ไว้หมดแล้ว การเดินผ่านน้ำและรีบตรงไปยังล็อบบี้คงไม่ใช่เรื่องยาก ณ จุดนี้
ระหว่างทางที่รถตู้กำลังเคลื่อนพลไปยังธุดงคสถานล้านนา ผมเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋าที่บรรจุกล้องถ่ายรูป เพื่อเชคดูว่าเพลงที่ปลุกให้ผมตื่นขึ้นมาทันเวลานั้นดังมาจากไหน
แปลกที่ไม่มีสายเรียกเข้า ไม่มีเสียงนาฬิกาที่ตั้งปลุก และไม่ใช่เสียงจากทีวีที่เปิดไว้
หรือนี่คือเสียงจากความฝันที่มันพูดไม่ได้ ทำได้เพียงแค่ ...
(ขยิบตาครั้งที่หก)
ณ เตียงนุ่มๆ
กระดูกสันหลังที่ถูกขดมาทั้งคืนถึงเวลาควรจะถูกทิ้งลงไปสัมผัสกับเตียงนอนนุ่มๆเสียที ความหนักของหนังตาบนเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ อีกทั้งกระเพาะอาหารก็กำลังทำหน้าที่ดูดพลังงานทั้งหมดที่มีไปใช้ในการย่อยอาหารในมื้อก่อน
เปลือกตาที่หนักหน่วงชวนให้ผมเริ่มสลบไสล
ร่างกายที่อิดโรย เส้นผมที่มันแผลบ กลิ่นตัวที่หมักหมมจากคืนก่อน อีกทั้งหัวใจที่ยังไม่แข็งแรงพอ ความฝันครั้งนี้จะเริ่มต้นจากจุดไหน และความฝันครั้งนี้จะไปสิ้นสุดที่ใด
ผมเลิกคิดเรื่องเหล่านั้นทันทีที่หัวเริ่มสัมผัสกับหมอน
"... คือความคิดถึง ที่เธอนั้นไม่รู้ พูดไม่ได้ ทำได้เพียงแค่คิดถึงเธอ ... "
เสียงเพลงแผ่วๆชวนปลุกให้ลุกขึ้นท่ามกลางความตระหนก เหลือเวลาอีก 15 นาทีที่พวกเรานัดหมายกันที่ล็อบบี้ของโรงแรม โชคดีที่ผมเตรียมชาร์ตอุปกรณ์สำหรับเก็บภาพประทับใจในคืนนี้ไว้หมดแล้ว การเดินผ่านน้ำและรีบตรงไปยังล็อบบี้คงไม่ใช่เรื่องยาก ณ จุดนี้
ระหว่างทางที่รถตู้กำลังเคลื่อนพลไปยังธุดงคสถานล้านนา ผมเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋าที่บรรจุกล้องถ่ายรูป เพื่อเชคดูว่าเพลงที่ปลุกให้ผมตื่นขึ้นมาทันเวลานั้นดังมาจากไหน
แปลกที่ไม่มีสายเรียกเข้า ไม่มีเสียงนาฬิกาที่ตั้งปลุก และไม่ใช่เสียงจากทีวีที่เปิดไว้
หรือนี่คือเสียงจากความฝันที่มันพูดไม่ได้ ทำได้เพียงแค่ ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น