ล้านนาแค่ขยิบตา # (ขยิบตาครั้งที่หก)

ล้านนาแค่ขยิบตา #

(ขยิบตาครั้งที่หก)

ณ เตียงนุ่มๆ

กระดูกสันหลังที่ถูกขดมาทั้งคืนถึงเวลาควรจะถูกทิ้งลงไปสัมผัสกับเตียงนอนนุ่มๆเสียที ความหนักของหนังตาบนเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ อีกทั้งกระเพาะอาหารก็กำลังทำหน้าที่ดูดพลังงานทั้งหมดที่มีไปใช้ในการย่อยอาหารในมื้อก่อน

เปลือกตาที่หนักหน่วงชวนให้ผมเริ่มสลบไสล

ร่างกายที่อิดโรย เส้นผมที่มันแผลบ กลิ่นตัวที่หมักหมมจากคืนก่อน อีกทั้งหัวใจที่ยังไม่แข็งแรงพอ ความฝันครั้งนี้จะเริ่มต้นจากจุดไหน และความฝันครั้งนี้จะไปสิ้นสุดที่ใด

ผมเลิกคิดเรื่องเหล่านั้นทันทีที่หัวเริ่มสัมผัสกับหมอน

"... คือความคิดถึง ที่เธอนั้นไม่รู้ พูดไม่ได้ ทำได้เพียงแค่คิดถึงเธอ ... "

เสียงเพลงแผ่วๆชวนปลุกให้ลุกขึ้นท่ามกลางความตระหนก เหลือเวลาอีก 15 นาทีที่พวกเรานัดหมายกันที่ล็อบบี้ของโรงแรม โชคดีที่ผมเตรียมชาร์ตอุปกรณ์สำหรับเก็บภาพประทับใจในคืนนี้ไว้หมดแล้ว การเดินผ่านน้ำและรีบตรงไปยังล็อบบี้คงไม่ใช่เรื่องยาก ณ จุดนี้

ระหว่างทางที่รถตู้กำลังเคลื่อนพลไปยังธุดงคสถานล้านนา ผมเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋าที่บรรจุกล้องถ่ายรูป เพื่อเชคดูว่าเพลงที่ปลุกให้ผมตื่นขึ้นมาทันเวลานั้นดังมาจากไหน

แปลกที่ไม่มีสายเรียกเข้า ไม่มีเสียงนาฬิกาที่ตั้งปลุก และไม่ใช่เสียงจากทีวีที่เปิดไว้

หรือนี่คือเสียงจากความฝันที่มันพูดไม่ได้ ทำได้เพียงแค่ ...