ล้านนาแค่ขยิบตา #
(ขยิบตาครั้งที่ห้า)
ณ ร้านข้าวซอยขึ้นชื่อ
ล้อรถหมุนออกจากวัดที่เราไปเก็บภาพเกือบจวนเลยเวลาเพล ก่อนที่ดวงอาทิตย์จะเคลื่อนผ่านเป็นแนวตั้งฉากกับพื้นดิน พุงน้อยๆก็เริ่มเรียกร้องหาแหล่งพลังงานแห่งใหม่
เวลานี้พวกเรากำลังจะไปเติมพลังงาน ณ ร้านข้าวซอยขึ้นชื่อกัน
อาหารขึ้นชื่อ ติดตา และตรึงใจที่สุดของที่นี่คงหนีไม่พ้นก๋วยเตี๋ยวน้ำข้นๆที่มีหมี่กรอบราดอยู่บนหน้า ทั้งๆที่รูปหน้าค่าตาก็ไม่เห็นจะมีข้าวซักเม็ดอยู่ในชาม แต่ความจัดจ้านที่เหลือหลายก็โดนผมจัดการให้เหลือแต่ความว่างเปล่าไปสองชาม
ร้านข้าวซอยร้านนี้ดูโอ่อ่า มีอาหารกินเล่นตั้งแต่หมูสะเต๊ะยันไส้อั่ว ในขณะที่คนนอกคนในต่างแวะเวียนเข้ามาในร้านอย่างไม่ขาดสาย แต่ละโต๊ะถูกจับจองไปด้วยผู้คนหลายเชื้อชาติมากมาย เด็กเสริฟวิ่งวนกันขวักไขว่ หยาดเหงื่อบนสันหลังของเขาแปรเปลี่ยนเป็นพลังงานในการส่งมอบชามก๋วยเตี๋ยวให้แก่ลูกค้าที่นั่งรอเป็นเวลานาน
ผมกลับมองดูชามข้าวซอยที่อยู่บนโต๊ะ
ความว่างเปล่าบนโต๊ะตอนนี้เกิดขึ้นจากความอร่อย ความรู้สึกส่วนตัว หรือมันเกิดขึ้นจากหยาดเหงื่อของพวกเขากันแน่
เมื่อความง่วงยังคงเป็นอุปสรรคแก่นักเดินทางผู้อดหลับอดนอนเมื่อคืนก่อน ของหวานและกาแฟซักถ้วยคงช่วยกระตุ้นอะไรให้ดีขึ้นมาได้ ผมกำลังคิดเข้าข้างตัวเองแบบนั้น
ณ ลานความคิดสร้างสรรค์
รสชาติกาแฟที่นี่ไม่แตกต่างจากที่ผมเคยกินในห้าง ร้านนี้เป็นที่รู้จักกันดีของเด็กแนวที่มีความคิดสร้างสรรค์ ผมไม่แปลกใจที่ลูกค้าของร้านนี้จะอุดมไปด้วยนักศึกษาและเด็กๆวัยรุ่นที่เข้ามาตั้งวงเสวนาตั้งแต่เช้ายันเย็น อีกทั้งลานกว้างที่ถูกประดับตกแต่งไปด้วยความคิดสร้างสรรค์เหล่านี้ก็เป็นที่หมายให้นักเดินทางอย่างเราๆมาเก็บความทรงจำดีๆกลับไป
ผมดูดกาแฟปั่นไซด์กลางพร้อมเดินเยี่ยมชมวิวทิวทัศน์ภายในร้าน
จิ๊กซอว์แต่ละชิ้นถูกวางไว้ภายในร้านได้อย่างน่าทึ่ง เบื้องหลังของมาสคอตในแต่ละจุดเก็บซ่อนความคิดของผู้ประดิษฐ์ไว้อย่างแยบยล ผมเดินซ้ำๆอยู่หลายรอบ จนรู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ได้ยินเสียงหลอดกาแฟดูดความว่างเปล่าขึ้นมา
ผมลืมไปเสียสนิทแม้แต่รสชาติของกาแฟที่ควรจดบันทึกไว้
สองเท้ารีบก้าวออกจากร้านเพื่อเตรียมกลับไปขึ้นรถที่สตาร์ทรออยู่
พร้อมกับทิ้งคำถามที่ยังค้างคาในหัวใจ
อาหารมือนี้ไม่ใช่แค่ความอิ่ม แต่มันยังคงคละคลุ้งไปด้วยหยาดเหงื่อแรงงานและความคิดสร้างสรรค์จากคนที่ตั้งใจลงมือทำ
(ขยิบตาครั้งที่ห้า)
ณ ร้านข้าวซอยขึ้นชื่อ
ล้อรถหมุนออกจากวัดที่เราไปเก็บภาพเกือบจวนเลยเวลาเพล ก่อนที่ดวงอาทิตย์จะเคลื่อนผ่านเป็นแนวตั้งฉากกับพื้นดิน พุงน้อยๆก็เริ่มเรียกร้องหาแหล่งพลังงานแห่งใหม่
เวลานี้พวกเรากำลังจะไปเติมพลังงาน ณ ร้านข้าวซอยขึ้นชื่อกัน
อาหารขึ้นชื่อ ติดตา และตรึงใจที่สุดของที่นี่คงหนีไม่พ้นก๋วยเตี๋ยวน้ำข้นๆที่มีหมี่กรอบราดอยู่บนหน้า ทั้งๆที่รูปหน้าค่าตาก็ไม่เห็นจะมีข้าวซักเม็ดอยู่ในชาม แต่ความจัดจ้านที่เหลือหลายก็โดนผมจัดการให้เหลือแต่ความว่างเปล่าไปสองชาม
ร้านข้าวซอยร้านนี้ดูโอ่อ่า มีอาหารกินเล่นตั้งแต่หมูสะเต๊ะยันไส้อั่ว ในขณะที่คนนอกคนในต่างแวะเวียนเข้ามาในร้านอย่างไม่ขาดสาย แต่ละโต๊ะถูกจับจองไปด้วยผู้คนหลายเชื้อชาติมากมาย เด็กเสริฟวิ่งวนกันขวักไขว่ หยาดเหงื่อบนสันหลังของเขาแปรเปลี่ยนเป็นพลังงานในการส่งมอบชามก๋วยเตี๋ยวให้แก่ลูกค้าที่นั่งรอเป็นเวลานาน
ผมกลับมองดูชามข้าวซอยที่อยู่บนโต๊ะ
ความว่างเปล่าบนโต๊ะตอนนี้เกิดขึ้นจากความอร่อย ความรู้สึกส่วนตัว หรือมันเกิดขึ้นจากหยาดเหงื่อของพวกเขากันแน่
เมื่อความง่วงยังคงเป็นอุปสรรคแก่นักเดินทางผู้อดหลับอดนอนเมื่อคืนก่อน ของหวานและกาแฟซักถ้วยคงช่วยกระตุ้นอะไรให้ดีขึ้นมาได้ ผมกำลังคิดเข้าข้างตัวเองแบบนั้น
ณ ลานความคิดสร้างสรรค์
รสชาติกาแฟที่นี่ไม่แตกต่างจากที่ผมเคยกินในห้าง ร้านนี้เป็นที่รู้จักกันดีของเด็กแนวที่มีความคิดสร้างสรรค์ ผมไม่แปลกใจที่ลูกค้าของร้านนี้จะอุดมไปด้วยนักศึกษาและเด็กๆวัยรุ่นที่เข้ามาตั้งวงเสวนาตั้งแต่เช้ายันเย็น อีกทั้งลานกว้างที่ถูกประดับตกแต่งไปด้วยความคิดสร้างสรรค์เหล่านี้ก็เป็นที่หมายให้นักเดินทางอย่างเราๆมาเก็บความทรงจำดีๆกลับไป
ผมดูดกาแฟปั่นไซด์กลางพร้อมเดินเยี่ยมชมวิวทิวทัศน์ภายในร้าน
จิ๊กซอว์แต่ละชิ้นถูกวางไว้ภายในร้านได้อย่างน่าทึ่ง เบื้องหลังของมาสคอตในแต่ละจุดเก็บซ่อนความคิดของผู้ประดิษฐ์ไว้อย่างแยบยล ผมเดินซ้ำๆอยู่หลายรอบ จนรู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ได้ยินเสียงหลอดกาแฟดูดความว่างเปล่าขึ้นมา
ผมลืมไปเสียสนิทแม้แต่รสชาติของกาแฟที่ควรจดบันทึกไว้
สองเท้ารีบก้าวออกจากร้านเพื่อเตรียมกลับไปขึ้นรถที่สตาร์ทรออยู่
พร้อมกับทิ้งคำถามที่ยังค้างคาในหัวใจ
อาหารมือนี้ไม่ใช่แค่ความอิ่ม แต่มันยังคงคละคลุ้งไปด้วยหยาดเหงื่อแรงงานและความคิดสร้างสรรค์จากคนที่ตั้งใจลงมือทำ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น