::: จักรยาน(คาด)สีแดง :::
ข้อห้ามหรือกฏหมายคือสิ่งที่ถูกบัญญัติไว้เพื่อให้สังคมสงบสุข
ผู้คนจำต้องปฏิบัติตามเจตนารมณ์โดยยึดผลประโยชน์ของส่วนรวม
จิตสำนึกที่ดีย่อมต้องถูกฝึกฝนกันตั้งแต่วัยเด็ก
แต่ระเบียบวินัยที่เคร่งครัดซะจนไม่มีเหตุผล
ก็อาจทำให้เด็กๆรุ่นเราๆท่านๆอยากจะลองแหกมันดูบ้าง
ป้ายจราจรที่เมืองย่างกุ้งยังคงสร้างความฉงนให้แก่เหล่านักเดินทาง
ลายเส้นปากกาสีแดงถูกขีดทับบนรูปมอเตอร์ไซด์ยังไม่น่าแปลกใจ
ทว่าป้ายที่อยู่ติดกันกลับทำให้เราเริ่มชักธงสงสัย
จักรยานในเมืองนี้จะก่อให้เกิดพิษภัยในรูปแบบใดกัน
หันกลับมามองกรุงเทพ ปี 2557
จักรยานได้กลายเป็นหนึ่งในพาหนะ
สำหรับเทรนด์คนรักสุขภาพของคนเมืองใหญ่ไปเสียแล้ว
ด้วยกระแสนักปั่นที่มีเพิ่มมากขึ้นทุกวัน
อีกทั้งองค์กรอิสระและภาคเอกชนก็ริเริ่มแคมเปญมากมาย
เพื่อดึงดูดนักปั่นขาจร-ขาประจำให้มาร่วมกันทำกิจกรรม
รวมทั้งยังส่งเสริมจิตสำนึกของคนเมืองให้ร่วมกัน
รณรงค์ลดมลพิษจากท่อไอเสียกันเสียบ้าง
แม้ว่าวันนี้จะยังไม่เห็นการสนับสนุนใดๆจากภาครัฐอย่างชัดเจน
แต่อย่างน้อย,ความคิดดีๆเช่นนี้ก็ได้บานออกมาจากจุดเล็กๆ
ในสังคมเมืองที่ทุกคนเป็นผู้รับผิดชอบต่อสิ่งแวดล้อมที่อาศัยอยู่ร่วมกัน
ผมพยายามมองไปรอบๆเมืองย่างกุ้งอีกครั้ง
กฏระเบียบของเมืองนี้เคร่งครัดจนไม่มีใครกล้าละเมิด
บนท้องถนนยังคงเต็มไปด้วยรถราที่แล่นกันอย่างคับคั่ง
รถโดยสารสาธารณะดูเหมือนจะเป็นที่นิยมที่สุด
เพราะทุกคันได้ถูกอัดแน่นไปด้วยผู้คนอย่างล้นหลาม
เมื่อผู้คนหันมาใช้ระบบขนส่งสาธารณะกันมากขึ้น
ควันพิษจากท่อไอเสียก็จะลดลงตามมา
เมืองย่างกุ้งไม่มีมอเตอร์ไซด์ขับฉวัดเฉวียนเหมือนในกรุงเทพ
อุบัติเหตุที่เกิดจากรถมอเตอร์ไซด์ของที่นี่จึงเท่ากับศูนย์
ทว่า,ยิ่งค้นคว้าจึงค้นพบความคิดเห็นที่หลากหลาย
ข้อห้ามเรื่องมอเตอร์ไซด์อาจเป็นเพียงเรื่องเล่าจากปากต่อปาก
สาเหตุนั้นเกิดจากพลเรือนขี่รถเครื่องไปชนรถของท่านนายพล
กฏหมายถึงถูกบัญญัติขึ้นตั้งแต่นั้นไปต้นมา
แม้มิอาจหาข้อสรุปของการบ้านการเมืองได้อย่างชัดเจน
แต่อย่างน้อยข้อห้ามข้อนี้ก็ทำให้เมืองอย่างย่างกุ้ง
กลายเป็นเมืองที่พบเห็นอุบัติเหตุได้น้อยครั้ง
หากกรุงเทพจะนำเอาแนวคิดข้อนี้ไปใช้บ้าง
เห็นทีสิงห์นักบิดบ้านเราจะวิ่งออกมาประท้วงกันยกใหญ่
เพราะสาเหตุหลักจริงๆอาจจะไม่ได้เกิดขึ้นจากพวกเขา
แต่ยังมีสาเหตุจาก,จำนวนรถในเมืองที่เพิ่มมากขึ้นทุกวัน
อีกทั้งความเร่งรีบของผู้ใช้รถใช้ถนน
และระบบขนส่งสาธารณะที่ยังรองรับไม่เพียงพอ
คนเมืองยังคงต้องการความสะดวกสบายจากรถยนต์ส่วนตัว
ถนนในกรุงเทพจึงถูกตัดขยายเพิ่มขึ้นทุกวัน
แหล่งดูดซับอากาศอย่างต้นไม้ใหญ่จึงค่อยๆหายไป
การแก้ปัญหาอย่างถูกวิธี
จำเป็นต้องมองให้เห็นปัญหาที่เกิดขึ้นจากทุกฝ่าย
และหาทางออกไปด้วยกัน
ผมค่อยๆสดับรับฟังเสียงจากสองข้างทางในเมืองย่างกุ้ง
คล้ายเสียงลมลิ่วใบไม้ใหญ่จะดังกว่าเสียงท่อไอเสียรถยนต์
ต้นไม้ที่นี่สูงใหญ่ดูรุ่นราวอายุแล้วน่าจะมากกว่าผมเสียอีก
เครื่องฟอดปอดที่นี่ทำงานอัตโนมัติ
และมันยังทำให้ผู้คนที่นี่ใจเย็นและยิ้มง่ายขึ้น
ผมเริ่มคิดว่าบ้านเมืองของเรา
น่าจะหยิบยกเครื่องฟอดปอดนี้ไปเป็นแบบอย่างดูบ้าง
ส่วนข้อห้ามเรื่องจักรยานคาดสีแดงนั้น
ปล่อยไว้ให้เป็นปริศนาของที่นี่ต่อไปจะดีกว่า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น