ตอนจบ
เมื่อละครสักหนึ่งเรื่องดำเนินมาจนถึงจุดไคลแมกซ์ พระเอกและนางเอกในบทละครจะต้องรีบหาจุดยืนของตัวเองให้เจอว่าจะจบกันอย่างไร บางเรื่องกำหนดให้พระเอกและนางเอกสวมกอดกันอย่างชื่นมื่น บางเรื่องก็ตัดบทจบให้ผู้ชมคิดไปเองต่างๆนานา
ตอนจบของละครที่เรตติ้งดีๆเคยทำให้ถนนทุกสายโล่งมาแล้ว เมื่อผู้คนต่างพากันนั่งสลอนหน้าจอทีวี พร้อมลุ้นบทบาทสุดท้ายของพระเอกและนางเอกที่กำลังดำเนินอยู่ภายในเวลาแค่สองชั่วโมง
โลกของละครถูกตัดจบแค่คำว่า "จบบริบูรณ์" เคลื่อนย้ายมากลางจอ
แล้วเนื้อเรื่องหลังจากนี้เป็นอย่างไรไม่มีใครรู้
เรื่องบางเรื่องเราก็ไม่อยากให้รีบถึงตอนจบ เพราะนั่นอาจจะหมายถึงการหมดสิทธิ์ไปต่อ คล้ายกับการลากกระเป๋าออกจากบ้านอะคาเดมี่แล้วหนีหน้าไปนอนซมอีกเป็นเดือน
ทุกๆเรื่องราวมีตอนจบ จะจบแบบไหน จะยืดเวลาให้ออกไปไกลอีกเท่าไหร่ จะยืดเยื้อเหมือนละครเรตติ้งดีสักแค่ไหน
คำตอบที่ควรรู้ว่าตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงตอนจบ เราได้ทำสิ่งนั้นอย่างเต็มที่แล้วหรือยัง
พอถึงตอนจบเราจะได้ไม่ต้องมาบอกกับตัวเองว่า ทำไมวันนั้นฉันถึงไม่ทำแบบนี้ รู้อย่างนี้ทำเสียตั้งแต่วันนั้น รู้อย่างนั้นฉันจะได้ทำแบบนี้
ตอนจบไม่ได้เลวร้ายเสมอไป สำคัญที่ระหว่างทางเราปูเนื้อเรื่องนั้นมาดีแค่ไหน บทบาทหลังจากละครตอนจบจะเป็นอย่างไร มันจะดำเนินไปตามที่เราต้องการเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น