S p a c e
เราต่างมี Space ไว้ร่วมแชร์หลายสิ่งซึ่งกันและกัน และขณะเดียวกันที่บางเวลาเราก็ขอ Space ที่มีแค่ตัวเอง
ณ เวลาหนึ่งๆ Space ของเราอาจจะไม่ได้มีเหลือเฟือเพียงพอให้ใครเข้ามาวุ่นวาย ห้องที่ถูกล้อมรอบขอบชิดปิดประตูต้อนรับผู้คน ไม่มีหน้าต่าง ผนังถูกฉาบกั้นห้องแบ่งซอยยิบๆย่อยๆ มีแค่แอร์บนผนังที่คอยช่วยลดอุณหภูมิให้เย็นชุ่มฉ่ำหัวใจ
เวลาแห่งการทบทวนผิดชอบชั่วดี หากใครแหยมก้าวก่ายมายืนบน Space ตอนนี้อาจจะต้องหงายเก๋ง เพราะอาจจะต้องพบกับอำนาจด้านมืดที่กำลังแผ่ซ่านอยู่ภายในห้องสี่เหลี่มผืนผ้าเล็กๆนี้ก็เป็นได้
บางเวลา Space กลับถูกแชร์ออกสู่สังคม เพียงแค่นิ้วโป้งแบนๆถูไถไปตามกระจกแผ่นใสๆ แค่นี้ Space ของฉันก็กลายเป็น Space ของเรา ร่วมกันเชียร์ ร่วมกันแชร์ ร่วมกันรับฟังปัญหา ร่วมกันกล่าวคำยกยอสรรเสริญ
Space ของเธอพร้อมจะแบ่งปันให้ร่างท้วมๆของฉันสามารถแทรกตัวเข้าไปเป็นส่วนหนึ่ง และให้โอกาสสวมบทบาทในเรื่องราวเหล่านั้นๆ
กลับกันที่วันไหนที่ฟ้ามืดมัวหม่นตั้งเค้าเหมือนพายุจะเข้า เรือตังเกเริ่มอพยพเข้าสู่ฝั่ง
Space ของเธอที่เคยน่ารักกลับปิดประตูบานใหญ่ใส่หน้าดังปัง กลับกลายเป็น Space ของใครของมัน กลับสู่สภาวะปิดตาย หลงเหลือร่องรอยไว้เพียงความทรงจำเก่าๆ
วันนี้ Space ที่ต่างคนต่างอยู่ ถูกย่อขนาดเหลือเพียงแค่หน้าจอเปล่งแสงได้ที่มีขนาดไม่เกิน 1 ฝ่ามือ เราเริ่มทักทายกันด้วยการเอานิ้วถูไถ และบอกลากันก่อนนอนด้วยขยี้ปุ่มสติ๊กเกอร์
Space ของเรากลับดูเล็กลงถนัดตา ความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่กลับถูกย่อขนาดเหลือเพียงความหมายสั้นๆ
หากคุณมี Space ของคุณ ผมก็มี Space ของผมก็พอแล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น