มิงกะลาบา
ความหวังใหม่ใต้เปลือกตา
(ฉบับก่อนออกเดินทาง)
::: ตอนที่ 6 / อิสระ(บน)ภาพ :::
"เดินทางมาไกล เสี่ยงชีวิตกลางทะเล เพื่ออิสรภาพ"
อิสรภาพจากบทสัมภาษณ์กลุ่มชาติพันธ์โรฮิงยา
ทำให้ผมย้อนกลับไปนึกถึง
เรื่องเล่าของรุ่นพี่คนหนึ่งสมัยมหาวิทยาลัยอีกครั้ง
ชายชราคนหนึ่งพยายามฝึกฝนนกแก้วแสนรู้
เพื่อไม่ให้มันบินหนีจากไป
เขาจึงบังคับให้มันต้องเข้าไปกินข้าวกินน้ำที่อยู่ในกรงทุกวัน
จนเจ้านกแก้วแสนรู้เริ่มเข้าใจไปว่า
กรงขังที่เจ้านายมอบให้คือสถานที่ที่แสนสบาย
แถมยังมั่นคงและปลอดภัยที่สุด
จนกระทั่งวันหนึ่งชายชราได้ยินคำพูด
ที่หลุดออกมาจากปากเจ้านกแก้วแสนรู้อย่างมีนัยยะ
นกแก้วได้แต่พร่ำบ่นถึงคำว่า "อิสรภาพ” ตั้งแต่เช้าจรดเย็น
ชายชราเห็นดังนั้น จึงรีบปลดแม่กุญแจออกจากขาของมัน
เพื่อปลดปล่อยเจ้านกแก้วจากบ่วงที่เขาได้พันธนาการมันไว้
แต่แล้วนกแก้วกลับยืนกรานเกาะแน่นอยู่ขอนไม้ขอนเดิมเช่นเดิม
และก็ยังแต่พร่ำบ่นแค่คำว่าอิสรภาพต่อไป
เรื่องเล่าเรื่องนี้
มักทำให้ผมจินตนาการไปถึงดินแดนแห้งร้างแห่งหนึ่ง
เป็นดินแดนที่ไม่มีเขตหลักปักแดนแบบตายตัวลงบนแผนที่โลก
ไม่มีข้อกำหนดกฎหมายกำกับดูแลผู้คนที่อาศัยอยู่ร่วมกัน
ไม่มีไม้บรรทัดมาวัดบรรทัดฐาน
ไม่มีบทลงโทษของผู้ที่กระทำความผิด
การบุกรุกน่านน้ำจรดน่านฟ้ากลายเป็นเรื่องปกติ
อิสรภาพทุกๆรูปแบบที่ทุกคนเรียกร้อง
เป็นเสรีภาพที่เกิดขึ้นได้ในแบบที่ตัวเองต้องการ
เมื่อนั้นดินแดนมิคสัญญีจะเริ่มก่อตัวขึ้น
ท่ามกลางเปลวไฟที่ลุกโชนในหัวใจของผู้คน
เมื่อผู้คนต่างใช้สอยอิสรภาพของตัวเองกันอย่างไม่สนใจความถูกผิด
สิ่งของทุกอย่างที่จับต้องได้ถูกถือเอาไปเป็นกรรมสิทธิ์ของตัวเอง
อิสรภาพจอมปลอมกำลังจะกลายเป็นความเห็นแก่ตัวที่เข้ามาแทนที่
หากอิสรภาพที่แท้จริง
คือการดำรงอยู่ในขอบเขตอิสรภาพของตนเอง
การล่วงล้ำอิสรภาพของคนอื่น
แล้วกลับมาเรียกร้องป่าวประกาศหาความชอบธรรม
จึงไม่ควรถือเป็นที่ยอมรับจากผู้คนที่อาศัยอยู่ร่วมกัน
โชคดีที่ดินแดนแห่งนี้
มีอยู่แค่ในนวนิยายอันฟุ้งซ่านของผมเท่านั้น
เต้ย ภาณุมาศ ทองธนากุล
เคยให้คำนิยามคำว่าอิสรภาพผ่านหน้าจอทีวีไว้ว่า
"อิสรภาพที่แท้จริง
คือการที่เรามีสิทธิ์เลือกที่ทำในสิ่งที่เรารักและปรารถนา
การทำตามความฝันของตัวเองมันอาจจะเหนื่อย
แต่ยังไงก็เหนื่อยน้อยกว่ารับใช้ความฝันของคนอื่น"
ผมบอกลาสภากาแฟริมถนน
ด้วยการหิ้วถุงสายเดี่ยวกาแฟเย็นแล้วเดินจากไป
ผมได้แต่เฝ้าถามถึงอิสรภาพที่ผู้คนต่างแสวงหา
เราต่างมีสิทธิเลือกอิสรภาพในรูปแบบของตนเอง
โดยไม่ไปเบียดเบียนใคร
อิสรภาพคงคล้ายคลึงกับความฝัน
ตรงที่ต้องใช้ความมุ่งมั่นของตัวเองแลกมา
นิทานเรื่องชายชรากับนกแก้วไม่ได้เกิดขึ้นจริง
ชายชราอาจจะไม่ได้เข้าใจภาษานกอย่างถ่องแท้
คงไม่มีนกแก้วตัวไหนจะบ้าพูดถึงแต่อิสรภาพได้ทั้งวัน
แท้จริงอิสรภาพไม่ใช่การพร่ำบ่น
ไม่เชื่อก็ลองถามนกแก้วสามตัวบนซองสบู่ดูซิ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น