::: Something gonna happen :::
เรามิอาจล่วงรู้ว่าอีกร้อยปีข้างหน้า
โลกของเราใบนี้จะเปลี่ยนแปลงไปเป็นเช่นไร
อากาศที่บริสุทธิ์จะยังคงหลงเหลือเพียงพอแก่มนุษย์หรือไม่
หรือแม้แต่การสุญสลายของทรัพยากรที่เราไม่อาจสร้างทดแทนขึ้นมาใหม่
ถ้าหากเรามีโอกาสได้ใช้ชีวิตอยู่ในช่วงเวลานั้นจริงๆ
เราจะยังมามัวแต่ใช้ชีวิตทิ้งๆขว้่างๆกันต่อไปอีกหรือไม่
เกือบสามชั่วโมงที่ผมพยายามจินตนาการไปถึงช่วงเวลานั้น
ในนาทีที่พายุทรายโหมกระหน่ำใส่บ้านเรือน
อาจจะเป็นวินาทีเดียวกันกับที่ออกซิเจนบนโลกหมดลง
การดิ้นรนโดยสัญชาตญาณของมนุษย์จำต้องรีบหลบลี้หนีจากดาวดวงเดิม
เพื่อค้นหาดวงดาวดวงใหม่ที่มีศักยภาพเพียงพอให้ดำรงอยู่ได้
ราวกับผมกำลังจมดิ่งไปกับภาพยนตร์สะท้อนอนาคตอย่าง Interstellar อย่างใจจดใจจ่อ
ดูหนังจบจึงต้องรีบกลับมาพบกับความเป็นจริง
ผมพยายามทบทวนเรื่องราวในอดีต
ผ่านรูปภาพที่ถ่ายเก็บเอาไว้ในเวลาและโอกาสที่แตกต่าง
หากโลกของเรามีมิติที่ห้าอย่างที่ภาพยนตร์บอกไว้จริง
เราคงได้มีโอกาสค้นพบความลับที่ซ่อนเล้นอยู่ในทุกๆการเดินทาง
แต่ละที่ที่เดินผ่านทำให้เราได้รู้จักกับเพื่อนร่วมทางใหม่ๆ
ในทุกๆก้าวที่เดินทำให้เราได้ค้นพบความหมายของการมีชีวิตอยู่
เราอาจเคยนิยามมันว่าความบังเอิญหรือสิ่งที่ไม่คาดคิด
แต่ถ้าเรามีเวลาได้กลับมาคิดถึงจุดเริ่มต้นในวันนั้นอีกครั้ง
เราจะค้นพบว่าทุกๆเหตุการณ์ย่อมมีเหตุและผลในตัวของมันเองเสมอ
ฝนตก-แดดออก,ยังคงเป็นอุปสรรคสำคัญในการเก็บภาพบนภูสอยดาว
พอตกบ่ายคล้อยแสงแดดก็เริ่มจะตอกบัตรรีบเด้งกลับบ้านเสียแล้ว
ยิ่งรอคอยนานๆเราจึงเริ่มเสียดายเวลาที่ผ่านไป
แต่เมื่อเลิกจมจ่ออยู่กับความรู้สึกที่ไม่ใช่
หัวใจของเราก็จะเริ่มบันทึกความทรงจำที่สวยงามได้ทันที
เสียงลมพัดแรงกำลังเตือนให้รู้ว่าห่าฝนเม็ดใหญ่กำลังจะมา
ทว่าธรรมชาติที่สวยงามกลับดึงดูดให้เราโฟกัสอยู่กับภาพตรงหน้า
สองสายตาสอดประสานไปบนเนินดอกไม้ที่อยู่ไกลสุดสายตา
เราอาจค้นพบความลับที่เรากำลังตามหาก่อนที่เมฆหมอกจะพัดพามันจากไป
อนาคตจึงไม่ใช่การคาดเดาว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้
แต่อนาคตจะเปลี่ยนแปลงก็ต่อเมื่อเราสร้างภาพในหัวให้ชัดเจนขึ้น
ผมกลับมาจ้องมองรูปถ่ายใบเดิมในช่วงสถานการณ์บีบบังคับ
หนึ่งในนั้นคือภาพถ่ายจากเพื่อนร่วมทางในวันที่เม็ดฝนโปรยปราย
จริงๆแล้วโลกของเรามันสวยงามเกินกว่าที่เราจะมองเห็นโลกใบนั้นเพียงคนเดียว
ในวันพรุ่งนี้โลกของเราจะถูกออกแบบให้ดำเนินไปตามที่เรากำหนดไว้
สู่เป้าหมาย เพื่อนร่วมทาง และการเดินทางครั้งใหม่ ที่ยิ่งใหญ่กว่าเดิม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น