สู่อิสระ

::: สู่อิสระ :::

เคยมีบางวันที่ฉันฝันถึงปีกที่สยายอยู่ข้างลำตัว
แผงขนลำพองเต็มสองข้างพาให้ฉันเริ่มหลงใหล
เพียงแค่กระพรือปีกขยับร่างส่ายสะโพกโยกเอนกาย
ลมใต้ปีกที่เหลื่อมล้ำได้ช่วยพัดพาร่างของฉันให้ลอยขึ้นไปในนภา
ติดปีกบินออกไปจากฟากฝั่งได้ไม่ไกลสักเท่าไร
แขนที่ล้าขาที่ชาค่อยๆเปล่งเสียงเป็นดั่งสัญญาณเตือนให้หวั่นไหว
หากท้องฟ้าไม่มีเมฆก้อนใหญ่ไว้ให้พักผ่อนหัวใจ
ปีกที่กว้างใหญ่ของฉันคงต้องหมดแรงเข้าสักวัน

เมื่อกล้าออกบินฉันจึงได้พาลพบกับประสบการณ์ที่เหลือเชื่อ
บางครั้งฟ้าฝนก็ไม่เอื้ออำนวยต่อร่างกายที่อ่อนล้า
บ้างพบพายุโหมกระหน่ำพัดตัวฉันออกไปไกลสุดสายตา
แต่สุดท้ายฉันก็ยังบินกลับมาอยู่บนฟากฟ้าด้วยกำลังของตัวเอง
เมื่อไม่นานมานี้ปีกของฉันมันหนักจนชักจะบินต่อไม่ไหว
ลำตัวของฉันจึงค่อยๆถลาลึกลงไปใต้แรงลม
ทำให้ฉันได้เรียนรู้วิธีเหนี่ยวนำตัวเองไปบนทิศทางของลม
ในวันนี้ฉันจึงได้ถลาเล่นลมบนฟากฟ้าอย่างสุขหัวใจ

อีกไม่นานฟ้ารุ่งสางจะกลับกลายเป็นฟ้ามืด
ในค่ำคืนที่ลมฟ้าค่อยๆสงบและพอจะทำให้ฉันนอนข่มตาลงไหว
หากความมืดมิดจักทำให้ฉันต้องหลงทางออกไปไกล
ฉันก็พร้อมจะหยุดปีกแห่งฝันเอาไว้ก่อนทางเดินแห่งฝันครั้งใหม่จะเปิดทาง

ขอบคุณความรัก ความฝัน ความหวัง และความรู้สึกดีๆ
ที่เชื่อมติดอยู่บนปีกแห่งฝันชิ้นนี้ในยามที่อ่อนไหว
หากเธอก็เชื่อว่าความฝันยังคงติดแน่นอยู่บนปีกที่อยู่ใกล้ๆหัวใจ
โปรดจับมือของฉันเอาไว้ให้แนบแน่น
แล้วเราจะออกบินไปสู่ฟากฟ้าผืนเดียวกัน