ความรักก็เช่นกัน

::: ความรักก็เช่นกัน :::

จะกี่ร้อยเรื่องราวที่พ้นผ่าน
หรือจะอีกกี่พันผู้คนที่เดินผ่านเข้ามา
บทละครบนโลกใบนี้ล้วนถูกแต่งแต้มไปด้วยสีสันกันทั้งสิ้น
บางเรื่องถูกตัดต่อบทให้ดูน่าสงสัย
จุดไคลแมกซ์บางตอนชักจูงและดึงดูดให้น่าสนใจ
กว่าจะถึงฉากจบตอนที่ปมปริศนาที่ทิ้งเอาไว้เริ่มคลี่คลาย
จนกว่าตอนสุดท้ายที่หลงเหลือทิ้งไว้
กลับกลายเป็นเรื่องราวที่เราไม่อยากให้มันเดินทางมาถึงในเร็ววัน

หลากหลายรสชาติจากความรักก็เช่นกัน
หากการได้เติบใหญ่มาจนถึงในวันนี้
ได้ทำให้เราเรียนรู้มากรสที่หลากหลาย
บางรสสอนให้เรารู้จักรัก เสียสละ และให้อภัย
ทุกรสยังคงฝากความทรงจำให้คิดถึงติดตรึงและถาวร
คงไม่ผิดถ้าบางครั้งเราจะได้รับรสชาติที่เป็นดั่งยาพิษ
รสขื่นขมชวนให้ชีวิตต้องจมอยู่กับความผิดหวังเป็นเวลานาน
แต่เมื่อคราใดที่เราค่อยๆเข้าใจในบทเรียนนั้น
แล้วจึงค่อยๆเปลี่ยนมันเป็นพลัง
รสชาติที่ถูกสร้างสรรค์ขึ้นมาจากหัวใจเรานั้น
จะทำให้ชีวิตของเราเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล

หากฉันเองก็เคยพลาดพลั้งหลายครั้งไม่ต่างจากเธอ
หากเรื่องราวที่ฉันเคยเจอก็เจ็บปวดจนเกินแก้ไข
แต่ในวันนั้นฉันยอมปล่อยให้บทละครที่จบไม่สวยหลุดลอยไป
แล้วค่อยๆสร้างผลงานชิ้นใหม่กับหัวใจของใครสักคน
บทละครเรื่องใหม่จะมีฉันเป็นผู้กำกับ
ไม่มีฉากบังคับให้ต้องจบลงเร็วๆเหมือนครั้งไหนๆ
บางทีความรักอาจเชื่องช้าแต่มั่นคงกว่าบทนิยายของใครๆ
แต่เมื่อถึงวันที่ต้องตัดสินใจ
เธอและฉันนั้นคงจะเลือกคำตอบได้เพียงข้อเดียวไม่ต่างกัน

หากตอนนี้ในมือของเธอยังมีทั้งพู่กันและจานสี
เธอมีสิทธิ์ที่จะละเลงความหมายดีๆ
เพื่อแต่งแต้มภาพสีเทาให้กลายเป็นเรื่องราวที่มีสีสัน
ปลายพู่กันค่อยๆจรดลงตรงหน้ากระดาษที่เหมือนกัน
ใจความสำคัญกำลังจะบังเกิดขึ้นตรงหน้าของเธอ
จนกว่าบทละครอันสร้างสรรค์ของเธอจะเริ่มกลายเป็นจริง
จงอย่าทิ้งข้างหลังภาพให้ว่างเปล่าไร้สีสัน
ค่อยๆหมั่นเติมแต่งพื้นที่ที่มีเหลือมากอนันต์

เมื่อถึงวันนั้นบทความของฉันจะส่งตรงไปถึงเธอ