นั่งร่างคำขอบคุณให้ทุกๆท่านที่ร่วมอวยพรวันเกิดกันอยู่ซักพัก
ก็เริ่มเอะใจว่าน่าจะยังไม่ถึงเวลาอันควรที่จะกดปุ่มโพสสีฟ้าๆนี้ลงไป
เพราะอาจจะยังมีเพื่อนๆอีกมากมายที่ยังไม่ว่างจากงานการที่ต้องทำกันในวันนี้ 14.1.2013
อีกทั้งยังมีเพื่อนๆฝั่งโซนยุโรปและอเมริกาอีกมากมายที่ยังไม่ตื่นจากภวังค์ตั้งแต่คืนวันอาทิตย์
ข้อความนี้จึงถูกบ่มให้งอมในเครื่องคอมพิวเตอร์ไว้หนึ่งคืนก่อนมาที่โพสต์ ณ หน้าต่างบานนี้
จะว่าไปแล้วครบรอบวันเกิดของตัวเองทีไรหน้าต่างบานเล็กๆก็จะมีผู้คนมากมายเข้ามาทักทายอวยพรกันอย่างสนุกสนาน
ทั้งหน้าต่างบานสีฟ้า หน้าต่างบานสีเขียว หรือหน้าต่างบานสีขาว
หน้าต่างทุกบานทุกสีวันนี้พร้อมเปิดออกเพื่อตอบรับความรู้สึกดีๆที่ส่งมอบมาให้กัน
รวมทั้งอีกหลายๆคนที่กำลังกระซิบเบาๆเจือจางผ่านสายลมมาให้กัน
หลายๆโพสกลับทำให้นึกย้อนไปถึงเรื่องราวต่างๆที่เคยเกิดขึ้นและผ่านมานานมากแล้ว
บางความทรงจำที่หลับไหลกลับครุกกรุ่นอยู่ในก้านสมองชิ้นน้อยๆ
บางคนที่ไม่คุ้นตาก็ต้องใช้คั้นความทรงจำที่อยู่ค่อนข้างลึกบีบคายมันออกมา
แต่พอเปิดฝากล่องความทรงจำนั้นออกมาได้แล้ว
ความทรงจำนั้นกลับสวยงามอย่างไม่มีที่ติเหมือนเดิม
หลายครั้งที่อ่านคำอวยพรที่ดูซ้ำไปซ้ำมาก็กลับรู้สึกประหลาดใจ
แม้ตัวอักษรของแต่ละประโยคที่ถูกใส่ไว้ในหน้าต่างบานนี้หรือบานนั้นจะไม่ได้แตกต่างกันมากนัก
แต่กลับทำให้รับรู้สัมผัสถึงความหมายอย่างลึกซึ้ง ว่ามันไม่เคยซ้ำกันแม้แต่ตัวอักษรเดียว
ทุกตัวอักษรทุกสัมผัสทุกวรรคทุกตอนถูกปรุงไปด้วยความตั้งใจที่เต็มอิ่มของผู้เขียนทุกๆคน
ตามธรรมเนียมปฏิบัติแล้วเจ้าของวันเกิดจะต้องอวย(ให้)พรกระเด้งกลับไปหาทุกคนที่เข้ามาร่วมอวยพร
แต่ขอตัวไม่ทำเหมือนเดิมละกัน เพราะเชื่อว่าทุกคนมีความสุขกันมากมายอยู่แล้ว
ไม่เชื่อก็ดูที่รูปโปรไฟล์ตัวเธอซิ
หรือพรบางข้อที่ขอให้ร่ำให้รวยในหน้าต่างบานนี้อาจจะไม่มีความจำเป็นอีกต่อไป
กลับกันพรวิเศษที่สุดในหน้าต่างบานนี้อาจจะเป็นแค่การได้รู้ว่ามีใครซักคนยังคิดถึงกันอยู่เสมอ
ไม่จำเป็นต้องเข้ามาทักกันทุกวัน
แค่แวะมาเยี่ยมเยียนเวียนมาเคาะสนิมให้ความทรงจำดีๆมันกลับมาใช้งานได้เหมือนเดิมก็เพียงพอแล้ว
บางครั้งความสุขอาจจะหมายถึงเรื่องราวดีๆที่ถูกแต่งเติมขึ้นจากอดีต ปัจจุบัน ต่อไปยังอนาคต จากคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตและยังไม่ผ่านเข้ามา
เพื่อนดีๆ พี่ๆน้องๆที่เคารพรัก ทุกๆคนต่างเข้ามาร่วมกันแต่งเติมแต่ละประโยคให้มีสีสัน
และทำให้ประโยคเหล่านั้นไม่ต้องใช้จุดฟูลสต้อบอีกต่อไป
ขอบคุณทุกความรักและความคิดถึง ...
พรเป็นล้านข้อคงไม่เทียบเท่ากับวันนี้ที่ "เราได้รู้จักกัน"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น