คิดไม่ออก
แค่เอานิ้วแบนๆทั้งสิบวางลงไปที่แป้นคีย์บอร์ดก็ถึงกับชะงัก ด้วยความคิดที่ดูเหมือนว่างเปล่าขณะที่นิ้วชี้เริ่มสัมผัสกับ 3 ตัวอักษร ว่า "คิด"
อาการคิดไม่ออกบอกไม่ถูกว่าจะเขียนอะไรลงไปในบทความเรียง มันมักจะเดินทางมาหาผมเสมอเวลาที่หนังท้องเริ่มตึง จนถึงเมื่อยามหนังตาเริ่มหย่อน ความคิดดีๆที่ถูกเก็บเรียบเรียงไว้อย่างดีกลับหายไปทันทีที่หัวถึงหมอน
หลายวันก่อนผมเพิ่งไปเปิดหูเปิดมากับโลกอันกว้างใหญ่มา อากาศที่บริสุทธิ์ บ้านเมืองที่ปราศจากมลพิษ ไร้ซึ่งเสียงผู้คนจอแจ ความสวยงามเล็กๆที่สังเกตเห็นถูกเก็บไว้ภายใต้ความทรงจำอันสวยหรูพร้อมพรรณาออกมาเป็นบทความเรียงได้เป็นสิบๆเรื่อง
แต่พอมาวันนี้จะเรียบเรียงเรื่องราวหลายๆเรื่องให้ออกมาจากความทรงจำที่ส่วนที่ถูกเก็บลืม เรื่องราวเหล่านั้นก็เริ่มหยิบไม้หน้าสามมาฟาดตีกันอย่างดุเดือด จนทำให้สมองส่วนกลางเริ่มประมวลผลออกมาว่าเราคงคิดเรื่องเหล่านี้ไม่ออกจริงๆแล้วล่ะ
เวลานี้คงไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมที่จะเขียนเรื่องราวดีๆออกมาให้ได้อ่าน แต่กลับกันเวลานี้คงเป็นเวลาที่ดีที่สุดที่ผมจะเรียบเรียงความสวยงามเหล่านั้นให้มันเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาอีกครั้ง
เวลามีมากพอสำหรับทุกคนให้ทบทวนเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในหนึ่งวัน บางเรื่องราวอาจจะมีมากล้นเกินกว่าหัวใจดวงน้อยๆจะรับไหว จนอาจส่งผลให้สมองก้อนน้อยๆเริ่มตีบตัน คิดไม่ออกและลืมเป้าหมายที่ตัวเองตั้งไว้ไป
เวลา ... เวลา ... เวลา ...
เอ่อ..... ผมว่าผมเริ่มคิดไม่ออกอีกแล้วว่าจะเขียนอะไรต่อไป
ต้องขอตัวใช้ "เวลา" ก่อนนอนสั้นๆนี้ ไปเรียบเรียงความทรงจำดีๆ แล้วค่อยกลับมาส่งต่อความรู้สึกในช่วง"เวลา"ถัดไปดีกว่า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น