::: くまモン :::
ตอนแรก
(1)
นานมาแล้วที่มีเรื่องราวอันลึกลับจากถิ่นแดนไกล
พวกเขาต่างเล่าลือถึงอำนาจลึกลับของหมีสีดำ
ที่เข้าครอบงำวิถีชีวิตความเป็นอยู่
ของทั้งผู้คนทั้งภายในประเทศและนอกประเทศ
อิทธิพลอันอ้วนพียิ่งยวดยิ่งกว่าหยั่นหวอหยุ่นนี้
ได้เข้าไปแทรกซึมกระทั่งแม้ในห้างร้านขายอาหาร
ฉลากข้างกล่องนม กล่องดินสอ ยางลบ ไม้บรรทัด
รวมไปถึงรสชาติของขนมอัดแท่งอย่างกูลิโกะ
บ้างก็มีเสียงลือเสียงเล่าอ้างว่าสีดำบนตัวของมัน
เป็นสีเดียวกับกำแพงของปราสาทในเมืองที่มันเกิด
บ้างก็เล่าว่าแก้มแดงๆของมันเกิดจากมะเขือเทศจำนวนมหาศาล
ที่มันกินเข้าไปจนเกินขนาด
บ้างก็พูดถึงดวงตาของมันที่ดูเหมือนจะตกใจ
กับบางสิ่งตลอดเวลาไม่เว้นแม้กระทั่งตอนนอน
หลากหลายนานาทัศนะที่ชวนสงสัย
เริ่มผลักดันให้ผมต้องเจียดเวลาอันน้อยนิด
ออกไปค้นหาความจริงในเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด
การล่าหมีไม่ใช่เรื่องง่ายนัก
ยิ่งเป็นหมีร่างยักษ์ที่มีพุงโล ตาโหลเหล และตัวใหญ่
หากใครเกิดทำให้มันรำคาญมันอาจจะพาลอาละวาด
จนทำให้เราต้องใช้กลอุบายแกล้งตาย
เหมือนในการ์ตูนที่เคยดูกันตอนเด็กก็เป็นได้
เมื่อความกลัวไม่อาจปิดกั้น
และความเย้ยหยันไม่อาจหยุดยั้งคำถามที่(มัน)มีคำตอบ
การออกไปค้นหาถ้ำหมีย่อมดีการนั่งอยู่กับที่แล้วรอให้เวลาเสียไปอย่างเปล่าๆ
"ไปค้นหาถ้ำหมีกันเถอะ"
ผมเริ่มพูดกับตัวเอง
คาเพเดียม !!!
(2)
ผมออกเดินทางตั้งแต่พระอาทิตย์เริ่มตั้งตรงกับพุงก้อนกลมที่เริ่มหิว
เป็นเวลาเดียวกับที่หน้าปัดวงกลมของนาฬิกา
เพิ่งจะชี้ไปถึงที่เลขสิบสองได้ไม่นาน
การค้นหาก็เป็นไปได้ยากจริงๆตามที่คาดเดา
จนกระทั่งปลายทางของการค้นหาไปหยุดอยู่ที่แพร่
เบาะแสชิ้นสุดท้ายตั้งหลบมุมอยู่ในหลืบเล็กๆของร้านแพร่-พิทยา
สาขาที่ผมไม่คาดคิดว่าจะมีร้านหนังสือที่ไหนจะกล้ามาแอบตั้งหลบมุมอยู่เงียบๆ
ผมเอื้อมมือไปหยิบหลักฐานชิ้นสุดท้ายที่หน้าปกยับยู่ยี่
ราวกับการได้ผ่านสงครามรบนิ้วมือมาแล้วหลายพันครั้ง
ทั้งกรีดหน้าและพลิกพับทบไปมาหลายตลบ
ยังดีที่เนื้อหาข้างในยังครบถ้วนสมบูรณ์
ผมไม่รีรอที่จะควักแบงค์สีแดงให้พี่สาวที่นั่งรอจังก้าอยู่หน้าเคาน์เตอร์
และรีบจ้ำเท้าเดินออกมาจากร้านก่อนที่ใครๆจะเห็นอย่างเร็วพลัน
หลักฐานชิ้นสำคัญในหนังสือ A Day เล่มที่ 162
หน้าปกเป็นสีดำไร้ซึ่งการออกแบบนอนอ้าซ่าอยู่ในห่อพลาสติกเป็นเวลาแรมเดือน
ความขี้เกียจมักจะเข้ามาสุงสิงกับผมทุกครั้งที่ได้ของสำคัญมาแบบง่ายๆ
หนังสือหลายเล่มถูกซื้อมาเป็นกองพะเนินเพื่อเก็บมากกว่าเพื่ออ่าน
ยิ่งช่วงไหนมีเรื่องราวฮอตฮิตติดกระแสน่าสนใจ
ไม่แคล้วที่สมองทั้งสองซีกจะรีบสั่งการให้ร่างกาย
ออกตามหาสุดหล้าฟ้าเขียวเพื่อให้ได้มาครอบครอง
จนกระทั่งคำถามเก่าๆย้อนกลับมาสะกิดที่หัวไหล่ข้างซ้ายผมอีกครั้ง
(3)
"ชินคันเซ็น การมาถึงของความหวังความเร็วสูง"
คล้ายกับเสียงแว่วหวูดรถไฟจะดังออกมาจากประภาคารที่ตั้งตระหง่าน
อยู่ในหน้า 108 พาดหัวข้อเท่าเม็ดไข่แดงกลมโต
กำลังบอกเล่าเรื่องราวของรถไฟหัวกระสุนที่เป็นดั่งห่วงโซ่อาหาร
คอยหล่อเลี้ยงเศรษฐกิจการท่องเที่ยวในประเทศญี่ปุ่น
ให้เติบโตขึ้นกว่าในอดีตหลายเท่าตัว
เมื่อความหวังครั้งใหม่ไม่ได้มาเร็วเหนือเกินการคาดเดาของชาวคุมาโมโตะ
พวกเขาได้คิดริเริ่มจัดเตรียมแคมเปญโปรโมตการท่องเที่ยว
ในท้องถิ่นก่อนที่เสียงแว่วหวูดของชินคันเซ็นจะมาเสียอีก
เทียบกับบ้านเราแม้ไม่มีพื้นที่มากพอให้ชินคันเซ็นได้แล่นผ่าน
แต่ก็มีแคมเปญให้ได้เห็นในหน้าโฆษณาทุกเช้าจรดเย็น
เมื่อมีรางเหล็กและเสาคอนกรีตคู่ใหม่พาดผ่านเมื่อไร
เหล่าบรรดานายทุนหน้าใหญ่ก็จะรีบกุลีกุจอเข้ามาจับจองทุกพื้นที่ทั่วสารทิศ
เพื่อเตรียมเอาไว้ปักหลักเขตแดนก่อสร้างอาคารสูงใหญ่อย่างไม่ได้นัดหมาย
เราต่างใส่ใจการเดินทางที่แสนสะดวกสบายของตน
ในทางกลับกันที่เราก็ละทิ้งความสวยงามที่ตั้งตระหง่านอยู่บนผิวดิน
เครื่องผลิตออกซิเจนถูกโค่นทำลายเพื่อเปลี่ยนแปลงเมืองทั้งเมืองให้กลายเป็นมหานครคอนกรีต
ยังดีที่แคมเปญของชาวคุมาโมโตะแตกต่างไปจากสิ่งที่เราเคยพบเจอ
การเริ่มต้นให้ข้อเท็จจริงเพื่อปรับทัศนคติของผู้คนในท้องถิ่น
ให้หันมาภาคภูมิใจในถิ่นกำเนิดของตัวเอง
ดูแล้วน่าจะยั่งยืนกว่าการนำเทคโนโลยียุคใหม่มาบดบังวิถีที่ดีงามเหล่านี้
เมื่อความสุขถือกำเนิดขึ้นจากผู้คนที่อาศัยอยู่ร่วมกัน
การพัฒนาที่ยั่งยืนและยาวนานย่อมออกดอกออกผลตามมาในที่สุด
สโลแกน "คุมะมงเซอร์ไพรส์" จึงถูกนำมาต่อยอดและขยายผลในเวลาต่อมา
เมื่อมีบุคลากรที่ดีแล้วย่อมต้องการสื่อโฆษณาที่เป็นศุนย์รวมให้คนภายนอก
สามารถเข้าถึงและให้คนภายในเข้าใจ
และคงไม่ยากเกินไปสำหรับประเทศที่มีตัวการ์ตูนและนักสร้างสรรค์ที่มากมายเช่นนี้
つづく
(โปรดติดตามตอนถัดไป ... )
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น