ซ่อน-หา

::: ซ่อน-หา :::

การค้นหาในสิ่งที่รัก
ดูเหมือนจะเป็นภาษาวัยรุ่นที่ฮิตติดปาก
และดูจะฟุ่มเฟือยที่สุดในช่วงเวลานี้
ทั้งๆที่จริงแล้วการค้นหาตัวเอง
มันง่ายยิ่งเสียกว่าการออกไปค้นหาคนอื่นเสียอีก
หรือไม่เราอาจจะยังไม่เคยตั้งคำถามกับตัวเองสักครั้งก็เป็นได้
คำถามลึกๆที่ติดอยู่ในก้นบึ้งของหัวใจ
คำถามสั้นๆที่มักกระซิบเบาๆกับเราว่า
"ฉันต้องการอะไรกันแน่"

เมื่อปีก่อน
ผมเองก็ไม่ต่างอะไรไปจากวัยรุ่นคนหนึ่ง
ที่มีวลีติดปากเฉกเช่นประโยคข้างต้น
จนมาวันหนึ่งผมก็ค้นพบว่า
วิธีเล่นเกมส์ลากจุดให้สนุกที่สุด
คือการเพิ่มจุดมันลงไปทุกพื้นที่และให้เต็มหน้ากระดาษ
ทุกครั้งที่มีโอกาสผมจะจุดมันลงไปในทุกพื้นที่
แม้บางครั้งจุดอาจจะตกขอบและเกินหน้ากระดาษไปบ้างก็ปล่อยมันไป
ความสนุกจะเริ่มเกิดขึ้น
ในวันที่เรากลับมามองเห็นจำนวนจุดมากมายที่อยู่เต็มหน้ากระดาษ
คราวนี้ก็ถึงทีที่เราจะใช้ความคิดสร้างสรรค์
ลากเส้นต่อเติมจุดจำนวนมากมายเหล่านั้น
ให้เกิดเป็นรูปร่างมากมายเท่าที่เราต้องการ
และรูปร่างที่เกิดขึ้นนี้เอง
จะเป็นสิ่งที่เราจะอยู่และรักมันตลอดไป

ในทุกๆคืนผมยังคงพบอุปกรณ์เหล่านี้บนโต๊ะ
แม้การเดินทางครั้งก่อนจะสิ้นสุดไปหลายเดือนแล้ว
แต่กล้องตัวเดิมยังคงหันหน้ามามองกันอยู่อย่างนั้น
ปากกาหลากสียังคงตั้งตานอนคอยหน้าคอมพิวเตอร์
ทั้งๆที่ทุกวันนี้ปากกาอิเลคโทรนิคส์ของผมคือคีย์บอร์ด
ปิ๊กกีตาร์สองอันมาแนบชิดติดกันโดยมิได้นัดหมาย
ทั้งๆที่มันควรจะถูกเสียบอยู่ที่กีตาร์ตัวไหนสักตัว

การไม่ออกไปค้นหาคนอื่นเสียจนหมดเวลา
จะเป็นวิธีหนึ่งที่เราสามารถเลือกตัดตัวเลือกที่ไม่ใช่ออกไป
บางทีสิ่งที่เราต้องการจะค้นมันอาจจะไม่ได้อยู่ไกลอย่างที่เราคิด
แต่มันแค่ซ่อนตัวอยู่ภายในจิตใจของเราเอง