::: くまモン :::
ตอนหลัง
(4)
ปั้นน้ำเป็นตัว !!!
หลายคนคงนึกถึงภาพโรงงานน้ำแข็งขนาดยักษ์
ภาพแรงงานมากมายที่กำลังขะมักเขม้นหล่อน้ำเข้าไปในเบ้าหล่อเย็น
ถึงอาชีพนักปั้นน้ำเป็นตัวจะไม่ได้เป็นยอมรับในคนหมู่สักเท่าไร
แต่เราก็ยังพบเจอพวกเขาได้จากส่วนลึกภายในจิตใจของเราเองหลายครั้งเช่นกัน
แต่นั่นอาจจะเทียบชั้นไม่ได้กับนักปั้นความว่างเปล่า
ให้เป็นหมีอย่าง มิสุโนะ ครีเอทีฟไดเรกเตอร์แห่ง Good Design Company
นับตั้งแต่แคมเปญ "คุมะมงเซอร์ไพรส์" ได้ถือกำเนิดขึ้น
พร้อมกับเจ้าของโปรเจคอย่างโคะยะมะ
ความท้าทายแรกที่โคะยะมะมอบให้มิสุโนะ
คือการให้มิสุโนะออกแบบโลโก้เพื่อโปรโมตแคมเปญนี้
สำคัญที่ต้องสะดุดตาและเข้าใจได้ง่าย
โลโก้แบบแรกที่มิสุโนะออกแบบมานั้น
ไม่ได้มีเค้าโครงคล้ายหมีแม้แต่น้อย
แต่เป็นเครื่องหมายตกใจที่เรียบง่ายฉาบด้วยสีแดงฉาน
เห็นแล้วก็ชวนให้น่าตกใจตามไม่ใช่น้อย
ยังดีที่บ้านของมิสุโนะไม่ได้มีรั้วรอบขอบชิดปิดประตูกั้นความคิด
เฉกเช่นกรอบประตูความคิดอย่างบ้านเรา
มาสคอตรูปหมีทำหน้าตก(กะ)ใจที่เขาเตรียมไว้เผื่อเหลือเผื่อเกิน
ถูกนำมาเสนอท่ามกลางความประหลาดใจของคณะกรรมการ
ผลงานที่ดีที่สุดไม่ได้มีเพียงแค่หนึ่งเดียว
นักออกแบบมือหนึ่งในวันนี้
กำลังถูกสับเปลี่ยนแทนที่ด้วยนักออกแบบหน้าใหม่ที่มีไอเดียที่ดีกว่า
หากวันนี้เรามีคำถามมากมายที่ไม่แน่ใจในคำตอบ
นี่อาจจะเป็นโอกาสหนึ่งที่ทำให้เรากล้าตัดสินใจลองผิดเพื่อก้าวไปพบคำตอบที่ถูก
จนกว่าวันหนึ่งจะค้นพบผลงานที่เราต่างชื่นชมและยินดี
หากผลงานชิ้นไหนดันพุ่งเข้าไปเตะตากรรมการได้
นั่นยิ่งจะถูกผลักดันให้ผลงานชิ้นนั้นกลายเป็นมาสเตอร์พีชระดับมหาชนเลยทีเดียว
เซอร์ไพรส์ !!!!
เหมือนผมจะได้ยินเสียงแว่วๆของมิสุโนะดังออกมาจากหน้ากระดาษที่เปิดทิ้งไว้
พร้อมกับภาพหมีกว่า 3,000 แบบที่เขาออกแบบไว้
ผมชักเริ่มสงสัยว่าตัวไหนคือมาสเตอร์พีชของมิสุโอะกันแน่
(5)
ม้ง! ม้ง! ม้ง!
คุมะโมะโตะซะพุระอิ๊ซึ !
เพลงออกกำลังกายสไตล์วัยรุ่นยุคหัวไม่เกรียน
แถมยังสอดไส้ไอเดียท่าเต้นกายบริหารแบบหมีๆ
ที่มีชื่อเรียกว่าอย่างเป็นทางการว่า "“คุมะมงไทโซ”
ความสนุกสนานของเพลงกับท่าทางลงตัวอย่างพร้อมสรรพ
ยิ่งได้เห็นก็ยิ่งดูน่ารัก เมื่อได้ฟังก็ยิ่งชวนให้ขยับแขน+ขาตาม
แม้ความคิกขุอาโนเนะไม่ได้สืบทอดกันทางสายสะดือ
แต่ดูเหมือนคนญี่ปุ่นจะให้ความสำคัญกับความสุขและสนุกมากกว่าเรื่องใดๆ
หันกลับมามองที่บ้านเราเมื่อหลายปีก่อน
ท่ากายบริหารแบบนี้คงดูไม่แปลกตาเกินไปนัก
ผมยังจำได้ดีเมื่อยุคหนึ่งที่ห้างโมเดิร์นเทรดชื่อดังประโคมข่าว
ชักชวนให้ผู้คนละแวกบ้านใกล้เรือนเคียงหันมาออกกำลังกาย
เหล่าบรรดาคนรักสุขภาพทั้งหลายก็ให้ความร่วมมือกันอย่างหนาตา
บางห้างแทบจะต้องขยายอาณาเขตให้มีพื้นที่เพียงพอสำหรับทุกคน
แต่วันนี้พอมองออกไป ณ ลานกว้างที่เดิมกลับถูกเปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง
นี่อาจจะไม่ใช่เหตุผลที่คนเราเลิกรักสุขภาพ
แต่เป็นเพราะไม่มีหน่วยงานใดเข้ามาสนับสนุนและสืบสานต่อ
เป็นที่น่าเสียดายที่ไอเดียของเราสามารถถูกคิดค้นได้ก่อนจังหวัดคุมาโมะโตะเสียอีก
แต่สุดท้ายกลับเป็นคุมะมงที่ได้ครอบครองชัยชนะนี้ไป
(6)
จวบจนวันนี้หากใครยังไม่เคยเห็นสินค้าที่มีรูปหน้าคร่าตา
คล้ายเจ้าหมีสีดำแก้มแดงตาดูตกใจ
คงจะต้องถูกเรียกว่าล้าหลังไปเสียแล้ว
ไม่ว่าจะเป็นผู้ผลิตรถยนต์ชื่อดังอย่าง BMW
หรือแม้กระทั่งแบรนด์ดังอย่าง Teddy Bear
ยังต้องเดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลมาขอลิขสิทธิ์อย่างถูกต้องถึงเมืองคุมาโมะโตะ
อีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมต้องประหลาดใจอีกครั้ง
เมื่อได้รู้ว่าการไปปรากฏตัวของคุมะมงบนสินค้าต่างๆ
ทางจังหวัดคุมาโมะโตะไม่ได้เรียกร้องค่าลิขสิทธิ์หรือผลตอบแทนใดๆ
ยิ่งให้ยิ่งได้ !!
ประโยคสั้นๆผลุดขึ้นมาในหัวของผม
ราวกับเคยได้ยินคำพูดตระหงิดๆแบบนี้ที่ไหนสักแห่ง
ผลตอบแทนที่คุมะมงได้รับไม่ได้ถูกตีค่าเป็นตัวเงิน
แต่กลายเป็นการโปรโมตโฆษณาการท่องเที่ยวครั้งยิ่งใหญ่
ผู้คนจำนวนมากมายได้รู้จักคุมะมงผ่านตัวสินค้าและการบริการ
ผ่านไปไม่กี่ปีคุมะมงได้เลื่อนขั้นเป็นหัวหน้าฝ่ายขายประจำจังหวัด
และมีหน้าที่มาพบปะกับแฟนๆทุกบ่ายวันอาทิตย์ที่คุมะมงสแควร์
"คุมะมงเซอร์ไพรส์"
จากประโยคสั้นๆที่โคะยะมะมอบให้มิสุโนะในวันนั้น
กลับขยายหลอดเสียงเล็กๆของจังหวัดหนึ่งบนเกาะคิวชูให้ดังมากขึ้นกว่าเก่า
ความสำเร็จที่เห็นชัดในวันนี้ไม่ได้เกิดขึ้นจากนักปั้นหมีอย่างมิสุโนะเพียงคนเดียว
การเลี้ยงดูหมีจนเติบใหญ่ได้ถึงวันนี้เกิดจากความร่วมมือร่วมใจกันของชาวเมืองคุมะโมะโตะ
ผมเริ่มคลี่คลายข้อสงสัยถึงที่มาของชื่อหมีสีดำ
คุมะมงเป็นชื่อที่ถูกตั้งขึ้นอย่างมีความหมาย
คุมะมงหมายถึงชาวเมืองคุมะโมะโตะทุกๆคน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น