::: บ๊วยสไปร์ท :::
ในวันที่อากาศร้อนจนตับแทบจะไหม้
น้ำเปล่าเย็นเฉียบสักขวดช่วยดับกระหายก็ถือว่าหรูพอแล้ว
หากเผอิญผมไม่เปิดตู้เย็นไปเจอน้ำบ๊วยกับขวดสไปร์ทเข้าเสียก่อน
ความเค็มผสมกับความหวานดูน่าจะคลุกเคล้าให้เป็นรสชาติแปลกใหม่
ยิ่งมองยิ่งเห็นว่าส่วนผสมทั้งสองช่างชวนยกกระดกให้หมดแก้วเสียทันที
ทว่ารสชาติแปลกใหม่นี้ไม่ได้เกิดขึ้นที่นี่เป็นครั้งแรก
หากผมยังจำได้ดีว่าเคยลิ้มรสชาติแบบนี้ที่ Greyhound
Greyhound ไม่ได้มีดีแค่แบรนด์เสื้อผ้า
อาหารฟิวชั่นหน้าตาสร้างสรรค์ของเขายังคงโดดเด่นเสมอ
ในบรรดาเครื่องดื่มที่ดูแล้ว Creative ที่สุดคงจะหนีไม่พ้น
ก้อนน้ำบ๊วยที่ถูกนำไปคลึงขึ้นรูปโดยการแช่แข็ง
เหยือกโซดาถูกหยิบยกมาเทราดบนก้อนน้ำแข็งบ๊วยให้ละลาย
เสียงน้ำกระทบลงบนก้อนน้ำแข็งชวนเสียวฟันไม่ใช่เล่น
มื้ออาหารที่แสนธรรมดาถูกรสชาติของความคิดสร้างสรรค์กลบเข้าไปเต็มๆ
ผลผลิตของความคิดสร้างสรรค์มักเกิดขึ้นอยู่รอบๆตัวเราเสมอ
อาหารบางจาน,เครื่องดื่มบางอย่างถูกหยิบนู่นจับนี่มาสร้างเป็น Story
เมื่อมีเรื่องราวเกิดขึ้นก็ยิ่งดึงดูดให้ผู้คนเริ่มค้นหาและต้องพิสูจน์
ประเทศสิงคโปร์ถือว่าเป็นประเทศตัวอย่างของการสร้าง Story
จากประเทศบนหมู่เกาะเล็กๆที่มีทรัพยากรอันน้อยนิด
กลับพัฒนาตัวเองขึ้นไปอยู่ในอันดับต้นๆของอาเซียนได้ในวันนี้
ธุรกิจท่องเที่ยวถือเป็นกลยุทธเด็ดที่สามารถดึงเงินตราจากนักท่องเที่ยวได้เป็นอย่างดี
เมื่อมีเรื่องราวก็ยิ่งต้องพิสูจน์
ราวปลายเดือนธันวาคมปีที่แล้วผมได้พบกับคำตอบนั้นที่ Marina Bay
การเดินทางโดยรถไฟฟ้าใต้ดินที่สิงคโปร์ไม่ง่ายอย่างที่คิด
ทางเดินรถไฟของสิงคโปร์ดูจะสลับซับซ้อนกว่า BTS+MRT เป็นไหนๆ
บวกกับการศึกษาแผนที่การเดินรถเพียงไม่ถึงครึ่งชั่วโมง
ก็ยิ่งชวนให้พากันหลงเอาได้ง่ายๆ
แต่สุดท้ายแล้วรถไฟก็พาเรามาส่งถึงสถานีปลายทางอย่างทุลักทุเล
พร้อมกับค่าปรับที่เกิดจากการขึ้น-ลงผิดสถานีอีกนิดหน่อย
โชคร้ายที่เย็นวันนั้นไม่มีแสงสีเหมือนที่เคยเห็นจากอินเตอร์เนท
ไม่มีน้ำพุเต้นระบำให้ชมเหมือนในวีดีโอยูทูป
ศูนย์การค้า The Shoppes ดูเงียบเฉียบกว่ารูปในโบรชัวร์
ลานกว้างถูกบรรจุไว้เพียงผู้คนที่มาวิ่งออกกำลังกายกันหลังเลิกงาน
รอบอ่าววันนี้ไม่ได้ต่างอะไรไปจากลานร้างที่มองเห็นสิงโตพ่นน้ำอยู่ไกลๆ
ความคิดสร้างสรรค์ไม่มีกรอบหรือรูปแบบที่ตายตัว
การออกแบบคืองานสร้างสรรค์ของช่างภาพ
อยากให้ผู้ชมเห็นในรูปแบบไหนก็สร้างเรื่องราวแบบนั้นขึ้นมา
ผมยกเลนส์เทเลที่ติดหัวกล้องส่องไปที่ยังผลส้มโอยักษ์ที่กำลังผลิบาน
แม้แสงที่มีจะเหลือเพียงน้อยนิดแถมเลนส์ที่ติดก็ยังส่ายไปมาตามแรงลม
ผมกลั้นหายใจเพียงชั่วครู่เพื่อปล่อยให้ชัตเตอร์ลั่นดังแชะ
พร้อมบันทึกผลส้มโอยักษ์ลงไปในเมมโมรี่
ก่อนที่น้ำแข็งจะละลายหมด
ผมยกกระดกแก้วบ๊วยผสมสไปร์ทที่ผสมทิ้งไว้
รสชาติไม่ได้แตกต่างไปจากที่เคยกินที่ร้าน Greyhound
บางที Story ก็ดึงดูดให้เราต้องออกเดินทางไปพิสูจน์
เมื่อไปถึงจุดนั้นแล้ว
ก็ปล่อยไว้ให้เป็นหน้าที่ของจินตนาการบ้าง
บางที Story ของเขาอาจจะถูกต่อเติมให้มีคุณค่าขึ้นด้วย Story ของเรา
เพราะความคิดสร้างสรรค์มันเกิดขึ้นอยู่รอบๆตัวเราเสมอ
ไม่เว้นแม้แต่ในแก้วบ๊วยสไปร์ท
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น