รักต่างไว
วันอะไรเอ่ยที่ฉันอยากตื่นจากความฝันขึ้นมาเจอกับเธอให้เร็วที่สุด
วันอะไรเอ่ยที่ฉันยอมซื้อดอกกุหลาบที่แพงที่สุดในรอบปีให้เธอ
วันอะไรเอ่ยที่ฉันใส่ใจทุกรายละเอียดเกี่ยวกับเธอ
วันอะไรเอ่ยที่ฉันรักเธอที่สุด
หากปัญหาเชาว์ข้างต้นไม่ได้หมายถึงคำตอบ ว่า "วันนี้"
วันนี้อาจจะเป็นเช้าวันที่สดใสที่สุดของเดือนกุมภาพันธ์ เช้าที่ทุกคนต่างตื่นขึ้นมาเตรียมพร้อมรับกับดอกไม้ช่อโต,ช็อคโกแลตผูกโบว์,หรือสติ๊กเกอร์รูปหัวใจดวงโตๆ
ครั้นยังจำได้ว่าวัยหนึ่งที่เคยแกะสติ๊กเกอร์รูปหัวใจดวงโตๆวิ่งไล่แปะคนที่เรารัก สติ๊กเกอร์ดวงเล็กๆหนึ่งดวงกลับแทนความรู้สึกที่เก็บซ่อนเร้นไว้ถึง 6 ปีทีเดียว (นี่ขนาดยังไม่รวม 3 ปีในอนุบาล)
ช็อคโกแลตผูกโบว์ แทนคำว่ารักที่ถูกเก็บซ่อนไว้ภายใต้กล่องสีชมพูผูกโบว์ ความรักสมัยนั้นคงเปรียบได้กับความหวาน ถ้ามันจะจืดจางลงช็อกโกแลตควรต้องเอาไปเคี่ยวใหม่พร้อมบรรจุใส่กล่องใบเดิมแล้วยื่นให้เธออีกครั้ง ความหวานของช็อคโกแลตคงไม่ใช่คำตอบของผู้ยื่นให้ แต่การตอบรับมันมักจากการลิ้มรสของอีกฝ่ายหนึ่ง หากช็อคโกแลตไม่ขมคอมากจนเกินไป เราคงได้เดินจูงมือกันต่อไป
ต่างกับวันนี้ที่เราเติบโตขึ้น ผู้คนมากมายต่างส่งต่อความรักผ่านดอกกุหลาบช่อโต แม้กุหลาบในวันนี้จะผลิดอกออกช่อกันแพงซักแค่ไหน ก็ต้องแพ้พ่ายต่อความรักอันยิ่งใหญ่ ความรักที่มีให้มากกว่าทุกวันที่เราเจอกัน ความรักเป็นดั่งคำมั่นสัญญาว่าสิบสี่กุมภาฉันจะยังรักเธอตลอดไป
ความรักในทุกเพศทุกวัยพยายามลอยตัวฟุ้งอยู่ในอากาศตั้งแต่เช้าจรดเย็น วันนี้ความรักต้องทำงานเพิ่มขึ้นมากกว่าวันปกติหลายเท่า มาถึงตอนนี้ความรักคงจะเหนื่อยเต็มที หรือความรักอาจจะกำลังเดินไปหยิบบัตรมาตอกเพื่อออกกะในคืนนี้
เมื่อเข็มสั้นของนาฬิกาเดินชนเลข 12 ปุ๊บ ความรักหายตัวไปอย่างลึกลับทันที
ฤาแท้จริง "ความรัก" ยังคงทำงานหามรุ่งหามค่ำอยู่ทุกวัน ความรักต้องการแค่อาหารที่มีชื่อว่าความเข้าใจ
14 กุมภาอาจจะเป็นหนึ่งวันที่ถูกกำหนดมาให้เราทบทวนและทำความเข้าใจความรักให้มากขึ้น เมื่อทบทวนบทเรียนกันจบบทแล้ว อีก 364 วันที่เหลือคงเป็นวันที่เราต้องนำไปใช้ในประสบการณ์จริงๆ
ความรักไม่มีคำตอบว่าถูกหรือผิด แต่ความรักคือการเรียนรู้และลงมือปฏิบัติไปพร้อมๆกัน ...ด้วยกัน
บางทีคำตอบของปัญหาเชาว์ที่ผมถามไว้ข้างต้น อาจจะหมายถึงคำตอบว่า "ทุกวัน" ก็ได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น