::: รถขนหมู :::
เสียงลมหายใจรดต้นคอแผ่วๆยังคงชวนสยิว
ลำตัวที่บิดปลิวยังคงเสียดสีกันไปตามทางเลี้ยวโค้ง
เบื้องหน้าที่เราพบเห็นตอนนี้มีเพียงแค่ท้ายทอยสีคล้ำ
ความอบอุ่นที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนกำลังเกิดขึ้นบนรถบรรทุกสีเทาๆ
เส้นทางสู่พระธาตุอินทร์แขวนนั้นช่างยาวไกล
ลำพังเพียงแข็งขาที่ฝึกฝนมาอย่างดี
ก็มิอาจก้าวไปถึงที่มั่นได้อย่างง่ายดายนัก
ทว่าทุกการเดินทางมักมีคำตอบในตัวเองเสมอ
อยู่ที่เราจะเลือกคำตอบที่ดีทีสุดจากคำถามข้อไหนมาตอบก่อน
เครื่องทุ่นแรงที่จะช่วยนำเราไปถึงยังยอดเขามีได้ถึงสองวิธี
หนึ่งคือเสลี่ยง, สองคือรถขนหมู
ทว่าเราได้ตกลงปลงใจเอาไว้ก่อนหน้านี้แล้วว่า
"รถขนหมู" จะเป็นตัวเลือกที่ช่วยประหยัดทรัพยากรมนุษย์ได้ดีที่สุด
อีกทั้งการบริหารมนุษย์ในดินแดนที่ไม่คุ้นเคยจัดเป็นเรื่องยาก
เหตุผลที่รถบรรทุกที่นี่ถูกเรียกว่ารถขนหมู
คงเป็นเพราะพนักพิงที่นั่งถูกจัดวางคล้ายกับเล้าหมู
และเราก็จำเป็นต้องทำตัวให้ลีบแบนเหมือนหมู
เพื่อที่จะได้บีบอัดร่างกายอันบอบบางของเราลงไปได้หมด
รถบรรทุกออกตัวห่างจากจุดสตาร์ทได้เพียงไม่กี่อึดใจ
ความบรรลัยก็เริ่มเข้ามาผสมปนเปกับความกลัวที่เกิดขึ้น
เมื่อทางหักศอกค่อยๆตั้งฉากกับหุบเหวลึก
จนนักเดินทางผู้หาญกล้าไม่อาจปล่อยมือจากราวเหล็กที่อยู่ตรงหน้า
สายตาแห่งความลังเลสงสัยเริ่มสอดส่องไปยังทางข้างหน้า
แม้นักเดินทางอาจมิรู้ว่าจุดจบจะเกิดขึ้นตอนไหน
แต่เราจะเริ่มตระหนักดีว่าชีวิตที่ผ่านมามันสำคัญเพียงใด
หากเรายิ่งสร้างความกลัวขึ้นมา,เราจึงรีบเบนหน้าหนีออกไป
และหากเรายังคงหลับตา,เราจึงพลาดความสวยงามที่อยู่ข้างทางนั้นไป
เมื่อไม่โฟกัสไปยังเป้าหมาย,เราจึงสัมผัสได้เพียงแค่หุบเหวและทางหักศอกอันน่าสะพรึง
เสียงรถขนหมูแตะเบรกดังสนั่นบนเนินลาดชัน
ชวนให้ลูกหมุในเล้าตื่นจากภวังค์ที่เคยหลับใหล
เสียงเครื่องยนต์ค่อยๆดับลงพร้อมกับการไถลลงสู่ด้านล่าง
นี่คงไม่ใช่ไฮไลท์พิเศษที่คนขับรถเตรียมเอาไว้ให้กับนักเดินทาง
เราจำต้องรีบตื่นตัวขึ้นเพื่อทอดสายตาออกไปให้ไกล
กำลังใจและเสียงเชียร์อันยิ่งใหญ่กำลังดังกึกก้องอยู่ในหัวใจของเรา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น