ฟุ้งซ่าน
********************
ความฟุ้งซ่านมันมักจะก่อตัวขึ้นในวันที่หัวสมองเริ่มเวิ่นเว้อกับสถานการณ์ที่มิอาจสามารถควบคุมได้ ภายใต้แรงกดดันที่มากเกินไปกำลังทำให้ความคิดที่อยู่ในหัวฟุ้งกระจายมากกว่าที่เคยเป็น ในขณะที่ความคิดฝ่ายซ้ายบอกให้ก้าวขาความคิดฝ่ายขวาก็กำลังส่งเสียงบอกให้ร่างกายขยับออกไปทางซ้าย หลายครั้งที่ความไม่มีสติทำให้เราเลือกที่จะตัดสินใจในบางเรื่องแบบไม่คิดตริตรองให้ดีจนถึงที่สุด จนกว่าผลกระทบจากการกระทำในวันนั้นจะปรากฏ เราจำต้องพาลพบกับความผิดพลั้งที่มิอาจจะให้อภัยแก่ตัวเอง
สุ่มเสียงความคิดกำลังบ่งบอกทิศทางของชีวิตในวันข้างหน้า ความสับสนจะเริ่มปะปนมากับความไร้สติเพื่อเชื้อเชิญความคิดให้ถูกล่อลวงด้วยกับดักอันแยบยล เราต่างก็เคยตกหลุมพลางด้วยความขาดสติกันมานักต่อนัก เพียงเพราะเชื่อว่าความคิดที่ดีที่สุดของตัวเองนั้นสลักสำคัญไปกว่าความคิดของคนอื่น เมื่อมองข้ามความคิดในต่างรูปแบบ หัวใจเราจึงถูกบีบให้แคบลง จนไม่พร้อมที่จะยอมรับสิ่งใหม่ๆที่เปิดประตูอ้าซ่ามาแสนนาน
สมองสามารถบัญชาการให้เราเคลื่อนไหวได้อย่างไร้ข้อกังหา ในขณะที่หัวใจจะกระทำเพียงแค่สั่งการให้เราเลือกที่จะรู้สึก การตอบสนองต่อความรู้สึกหนึ่งๆมักถูกขับเคลื่อนมาจากความคิดที่อยู่ใต้ก้นบึ้ง ความคิดเก่าๆที่ถูกสะสมมาเป็นเวลาช้านานอาจทำให้หัวใจของคนๆหนึ่งชินชาและไม่สั่นไหว บางครั้งเราอาจเผลอแสดงมันออกมาโดยไม่สนใจใคร ทว่าผลสุดท้ายความธรรมดาของเราอาจจะไปกระทบกระเทือนต่อความรู้สึกของคนที่อยู่ใกล้โดยไม่รู้ตัว
ปลดปล่อยหัวใจอีกครั้งเพื่อให้ความรู้สึกที่อิดโรยได้เคลื่อนไหว บ่อยครั้งที่ร่างกายถูกใช้หมดไปเพียงเพราะการค้นหาความหวังที่มันยากจะหยั่งลึกได้ในเร็ววัน ความคาดหวังที่ถูกถอดฝากไว้กับคนอื่นดูๆไปแล้วสถานะมันก็ไม่ได้จีรัง การปล่อยหัวใจอันเคว้งคว้างให้ถูกทิ้งขวางอยู่ในรวงรังอาจไม่ใช่วิธีที่ถูกต้องเสมอไป
จับกุมหัวใจอันบอบช้ำเพื่อเริ่มต้นวันใหม่ที่สดใจยิ่งกว่าเดิม หากวันนี้ยังคงมีความรู้สึกดีๆที่ผ่านเข้ามาเพิ่มเติมให้ชีวิตของเราเริ่มมีความหมาย เพียงแค่การแบ่งปัน แชร์ความฝัน และร่วมกันสร้างสรรค์สิ่งดีๆให้แก่กัน ไม่ว่าโลกของฉัน โลกของเธอ หรือว่าโลกของเรา จะกลับมาลุกโชนด้วยความหวังที่เราต่างไม่เคยลดละที่จะส่งต่อให้แก่กันในทุกๆวัน
อย่ามัวเศร้าซึมกับความคิดที่ฟุ้งซ่านอย่างไม่มีทางออก อย่ามัวแต่ตรอกตะปูปิดกั้นความรู้สึกที่เรานั้นต่างมีให้ในวันที่ค้นพบความหมายของการมีชีวิต อย่ามัวแต่ตีตราคุณงามความดีของคนอื่นๆเพียงเพราะเราไม่ลองหันกลับมามองเห็นตัวเองว่ามีคุณค่า อย่ามัวแต่ปล่อยให้เวลาที่แสนสั้นจมลงไปกับความรู้สึกแย่ๆที่ไม่ได้เกิดขึ้นจากความรู้สึกตรงหัวใจ
********************
ความฟุ้งซ่านมันมักจะก่อตัวขึ้นในวันที่หัวสมองเริ่มเวิ่นเว้อกับสถานการณ์ที่มิอาจสามารถควบคุมได้ ภายใต้แรงกดดันที่มากเกินไปกำลังทำให้ความคิดที่อยู่ในหัวฟุ้งกระจายมากกว่าที่เคยเป็น ในขณะที่ความคิดฝ่ายซ้ายบอกให้ก้าวขาความคิดฝ่ายขวาก็กำลังส่งเสียงบอกให้ร่างกายขยับออกไปทางซ้าย หลายครั้งที่ความไม่มีสติทำให้เราเลือกที่จะตัดสินใจในบางเรื่องแบบไม่คิดตริตรองให้ดีจนถึงที่สุด จนกว่าผลกระทบจากการกระทำในวันนั้นจะปรากฏ เราจำต้องพาลพบกับความผิดพลั้งที่มิอาจจะให้อภัยแก่ตัวเอง
สุ่มเสียงความคิดกำลังบ่งบอกทิศทางของชีวิตในวันข้างหน้า ความสับสนจะเริ่มปะปนมากับความไร้สติเพื่อเชื้อเชิญความคิดให้ถูกล่อลวงด้วยกับดักอันแยบยล เราต่างก็เคยตกหลุมพลางด้วยความขาดสติกันมานักต่อนัก เพียงเพราะเชื่อว่าความคิดที่ดีที่สุดของตัวเองนั้นสลักสำคัญไปกว่าความคิดของคนอื่น เมื่อมองข้ามความคิดในต่างรูปแบบ หัวใจเราจึงถูกบีบให้แคบลง จนไม่พร้อมที่จะยอมรับสิ่งใหม่ๆที่เปิดประตูอ้าซ่ามาแสนนาน
สมองสามารถบัญชาการให้เราเคลื่อนไหวได้อย่างไร้ข้อกังหา ในขณะที่หัวใจจะกระทำเพียงแค่สั่งการให้เราเลือกที่จะรู้สึก การตอบสนองต่อความรู้สึกหนึ่งๆมักถูกขับเคลื่อนมาจากความคิดที่อยู่ใต้ก้นบึ้ง ความคิดเก่าๆที่ถูกสะสมมาเป็นเวลาช้านานอาจทำให้หัวใจของคนๆหนึ่งชินชาและไม่สั่นไหว บางครั้งเราอาจเผลอแสดงมันออกมาโดยไม่สนใจใคร ทว่าผลสุดท้ายความธรรมดาของเราอาจจะไปกระทบกระเทือนต่อความรู้สึกของคนที่อยู่ใกล้โดยไม่รู้ตัว
ปลดปล่อยหัวใจอีกครั้งเพื่อให้ความรู้สึกที่อิดโรยได้เคลื่อนไหว บ่อยครั้งที่ร่างกายถูกใช้หมดไปเพียงเพราะการค้นหาความหวังที่มันยากจะหยั่งลึกได้ในเร็ววัน ความคาดหวังที่ถูกถอดฝากไว้กับคนอื่นดูๆไปแล้วสถานะมันก็ไม่ได้จีรัง การปล่อยหัวใจอันเคว้งคว้างให้ถูกทิ้งขวางอยู่ในรวงรังอาจไม่ใช่วิธีที่ถูกต้องเสมอไป
จับกุมหัวใจอันบอบช้ำเพื่อเริ่มต้นวันใหม่ที่สดใจยิ่งกว่าเดิม หากวันนี้ยังคงมีความรู้สึกดีๆที่ผ่านเข้ามาเพิ่มเติมให้ชีวิตของเราเริ่มมีความหมาย เพียงแค่การแบ่งปัน แชร์ความฝัน และร่วมกันสร้างสรรค์สิ่งดีๆให้แก่กัน ไม่ว่าโลกของฉัน โลกของเธอ หรือว่าโลกของเรา จะกลับมาลุกโชนด้วยความหวังที่เราต่างไม่เคยลดละที่จะส่งต่อให้แก่กันในทุกๆวัน
อย่ามัวเศร้าซึมกับความคิดที่ฟุ้งซ่านอย่างไม่มีทางออก อย่ามัวแต่ตรอกตะปูปิดกั้นความรู้สึกที่เรานั้นต่างมีให้ในวันที่ค้นพบความหมายของการมีชีวิต อย่ามัวแต่ตีตราคุณงามความดีของคนอื่นๆเพียงเพราะเราไม่ลองหันกลับมามองเห็นตัวเองว่ามีคุณค่า อย่ามัวแต่ปล่อยให้เวลาที่แสนสั้นจมลงไปกับความรู้สึกแย่ๆที่ไม่ได้เกิดขึ้นจากความรู้สึกตรงหัวใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น