TIME MACHINE
TITLE : CONTROLLABLE
* * * * * * * * * *
เมื่อไม่สามารถควบคุมการเคลื่อนไหวของก้อนเมฆบนท้องฟ้าได้ เราจึงเมินเฉยและปล่อยให้ปุยเมฆสีขาวล่องลอยไปตามประสาของมัน เราต่างเป็นมนุษย์ปุถุชนผู้ไม่มีเวทย์มนต์หรือเสกคาถาใดๆได้ตามปรารถนา เราจึงได้แต่หลงใหลนิยายปรัมปราที่มีอยู่จริงแค่ในหนังสือนิทาน หากเวลาที่เสียไปในวันนี้มิอาจเรียกย้อนคืนกลับมาได้ เราจึงทำได้เพียงก้าวเท้าต่อไปข้างหน้าอย่างมีความหวัง เพื่อวาดความฝันเอาไว้ว่าในสักวันหนึ่ง หนึ่งสมองและสองมือที่ทุ่มเทไปทั้งหมดให้กับความตั้งใจในวันนั้น จะนำทางให้เราได้พบกับสิ้นสุดปลายทางที่สวยงามแห่งนั้นเสียที
หากพบกับปัญหาเราอยากให้เธอแหงนมองฟ้าในวันฝนตก เพราะอีกไม่นานแสงแดดที่แอบหลบอยู่ในเงาฝนจะเผยโฉมออกมาให้เธอได้เห็น ด้วยความสวยงามของก้อนเมฆที่เธออาจคิดว่าวันนั้นเธอเองก็ยังไม่สามารถควบคุมให้มันสวยงามได้ด้วยตัวเอง หลังฝนซา ฟ้าเปลี่ยนสี หัวใจของเธอที่หมกอยู่ในความมืดดำ จะได้ออกมาเริงร่าท้าท้ายแสงแดดสีทองที่ส่องทางสว่างให้แก่เธอเสียที
เราอาจตัวเล็กเกินกว่าจะแบกรับน้ำหนักของความทุกข์ไว้เพียงลำพัง ความผิดพลาดที่ซ้ำๆมักตอกย้ำให้ช้ำชอก จนไม่สามารถสมานแผลใจให้หายขาด บาดแผลมักถูกแทรกซึมด้วยความคิดลบๆที่เป็นอันตราย อย่าจมอยู่กับความเดียวดายเพียงลำพัง เพียงแค่เธอคิดไปว่าในเวลานั้นเธอยังไม่พร้อมที่จะให้ใครมาเข้าใจ อย่าแบกความทุกข์จากสิ่งที่เราเองไม่ได้ก่อ อย่ามัวต่อตัดพ้อถึงความเลวร้ายต่อสิ่งที่เธอนั้นถูกกระทำทั้งๆที่ยังไม่ได้เห็น เพียงแค่เรามองกลับมายังตรงกลางหัวใจของตัวเอง อย่าปล่อยให้ความมืดมนครอบงำความเป็นจริงที่สวยงามด้วยภาพมายาของใครๆ
เพียงแค่เลือกสรรผลงานชิ้นเอกเพียงชิ้นเดียว ผลงานที่เรานั้นต่างขีดเขียนและลากเส้นต่อจุดออกไปได้ถึงไหนต่อไหน บนกระดานชีวิตที่กว้างใหญ่ไพศาลเราต่างมีน้ำหมึกที่มากพอให้เราได้เปิดหูเปิดตาออกไปได้ไกล อย่ามัวแต่ปล่อยให้น้ำหมึกแห้งหมดไปเสียก่อนที่ผลงานของเธอจะหมดเวลาลง
เลือกขีดเขียนแต่สิ่งดีๆบนกระดาษชีวิต หมั่นคอยลบล้างความรู้สึกผิดๆอย่าให้มันมาเกาะติดแน่นจนเกินการรักษา พยายามสรรหาปุ่มควบคุมความรู้สึกดีๆที่ไม่ต้องเกิดขึ้นโดยการพึ่งพา แล้วค่อยๆมองหาจุดโฟกัสของความต้องการที่แท้จริงของตัวเอง
TITLE : CONTROLLABLE
* * * * * * * * * *
เมื่อไม่สามารถควบคุมการเคลื่อนไหวของก้อนเมฆบนท้องฟ้าได้ เราจึงเมินเฉยและปล่อยให้ปุยเมฆสีขาวล่องลอยไปตามประสาของมัน เราต่างเป็นมนุษย์ปุถุชนผู้ไม่มีเวทย์มนต์หรือเสกคาถาใดๆได้ตามปรารถนา เราจึงได้แต่หลงใหลนิยายปรัมปราที่มีอยู่จริงแค่ในหนังสือนิทาน หากเวลาที่เสียไปในวันนี้มิอาจเรียกย้อนคืนกลับมาได้ เราจึงทำได้เพียงก้าวเท้าต่อไปข้างหน้าอย่างมีความหวัง เพื่อวาดความฝันเอาไว้ว่าในสักวันหนึ่ง หนึ่งสมองและสองมือที่ทุ่มเทไปทั้งหมดให้กับความตั้งใจในวันนั้น จะนำทางให้เราได้พบกับสิ้นสุดปลายทางที่สวยงามแห่งนั้นเสียที
หากพบกับปัญหาเราอยากให้เธอแหงนมองฟ้าในวันฝนตก เพราะอีกไม่นานแสงแดดที่แอบหลบอยู่ในเงาฝนจะเผยโฉมออกมาให้เธอได้เห็น ด้วยความสวยงามของก้อนเมฆที่เธออาจคิดว่าวันนั้นเธอเองก็ยังไม่สามารถควบคุมให้มันสวยงามได้ด้วยตัวเอง หลังฝนซา ฟ้าเปลี่ยนสี หัวใจของเธอที่หมกอยู่ในความมืดดำ จะได้ออกมาเริงร่าท้าท้ายแสงแดดสีทองที่ส่องทางสว่างให้แก่เธอเสียที
เราอาจตัวเล็กเกินกว่าจะแบกรับน้ำหนักของความทุกข์ไว้เพียงลำพัง ความผิดพลาดที่ซ้ำๆมักตอกย้ำให้ช้ำชอก จนไม่สามารถสมานแผลใจให้หายขาด บาดแผลมักถูกแทรกซึมด้วยความคิดลบๆที่เป็นอันตราย อย่าจมอยู่กับความเดียวดายเพียงลำพัง เพียงแค่เธอคิดไปว่าในเวลานั้นเธอยังไม่พร้อมที่จะให้ใครมาเข้าใจ อย่าแบกความทุกข์จากสิ่งที่เราเองไม่ได้ก่อ อย่ามัวต่อตัดพ้อถึงความเลวร้ายต่อสิ่งที่เธอนั้นถูกกระทำทั้งๆที่ยังไม่ได้เห็น เพียงแค่เรามองกลับมายังตรงกลางหัวใจของตัวเอง อย่าปล่อยให้ความมืดมนครอบงำความเป็นจริงที่สวยงามด้วยภาพมายาของใครๆ
เพียงแค่เลือกสรรผลงานชิ้นเอกเพียงชิ้นเดียว ผลงานที่เรานั้นต่างขีดเขียนและลากเส้นต่อจุดออกไปได้ถึงไหนต่อไหน บนกระดานชีวิตที่กว้างใหญ่ไพศาลเราต่างมีน้ำหมึกที่มากพอให้เราได้เปิดหูเปิดตาออกไปได้ไกล อย่ามัวแต่ปล่อยให้น้ำหมึกแห้งหมดไปเสียก่อนที่ผลงานของเธอจะหมดเวลาลง
เลือกขีดเขียนแต่สิ่งดีๆบนกระดาษชีวิต หมั่นคอยลบล้างความรู้สึกผิดๆอย่าให้มันมาเกาะติดแน่นจนเกินการรักษา พยายามสรรหาปุ่มควบคุมความรู้สึกดีๆที่ไม่ต้องเกิดขึ้นโดยการพึ่งพา แล้วค่อยๆมองหาจุดโฟกัสของความต้องการที่แท้จริงของตัวเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น