TIME MACHINE
TITLE : NEW WAY
* * * * * * * * * *
(1)
"วันนี้จะต้องไม่เหมือนเมื่อวาน" คำปฏิญาณซื่อๆที่พล่อยออกจากปาก มันมักจะถูกเปล่งเสียงออกมาในวันผมรู้สึกว่าทำอะไรสักอย่างผิดพลาดไป และก็ได้แต่หวังเอาไว้ว่าเมื่อเช้าวันพรุ่งนี้มาถึง เราจะรีบเบิ่งกลับไปแก้ไขปมนั้นให้ทันท่วงที แต่จนแล้วจนเล่าคำพูดพล่อยๆนี้ก็มักจะจมลงไปในตัวของมันเอง เพราะพอยิ่งกลับมาคิดไตร่ตรองอย่างละเอียดถี่ถ้วนดูแล้ว หรืออาจจะเอนเอียงไปทางคิดมาก-มโนไปกันใหญ่ ผลลัพธ์ที่เราไม่คิดไม่ฝันในคืนนั้นก็ทำให้พรุ่งนี้ที่เราวาดหวังเอาไว้ไม่เคยเกิดขึ้นเสียที
วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่ผมหลุดจากวงโคจรเดิมๆเพื่อออกไปค้นหาทางที่ไม่คุ้นเคยเส้นใหม่ หลังจากที่ตรากตรำจดจำเอกสารปึกใหญ่ตั้งแต่เมื่อวานเย็น ความเครียดมันมักเข้ามาสั่งสมในวันที่เราไม่แน่ใจกับอะไรสักอย่าง ตัวอักษรที่ไม่คุ้นเคยเหมือนบนแป้นคีย์บอร์ดดูเหมือนจะหลุดออกมาหลอกหลอนให้ผมต้องนั่งกุมขมับกันเสียยกใหญ่ ยิ่งเป็นเรื่องราวที่เราไม่ค่อยคุ้นเคยการทำความเข้าใจกับกระดาษรีมหนาๆก็เป็นเรื่องที่ยากเกินจะทำใจจนเข้าใจ
หลักการและเหตุผล กฏเกณฑ์และคำจำกัดความ คล้ายจะเป็นสิ่งที่ผมทิ้งเอาไว้ให้อาจารย์ที่ปรึกษาตั้งแต่ตอนจบปีสี่ เพราะพอถึงวันหนึ่งที่เราเดินทางออกมาไกลเกินกว่าความหมายในตำราเรียน เราจะเริ่มค้นพบว่าชีวิตมันมีทางให้เลือกเดินมากกว่าที่คิด วิชาชีวิตอาจจะไม่ได้มีกฏเกณฑ์มากมายเหมือนตอนที่เรายังเป็นเด็ก หากวันนี้เราต่างเรียนรู้และผ่านพ้นประสบการณ์ทั้งดีและร้ายมามากพอแล้ว ก็รีบใช้หัวใจดวงเดิมของตัวเองดวงนี้ค้นหาสิ่งที่รักให้เจอ
(2)
สถานที่ไม่คุ้นเคยชวนให้ผมต้องดั้นด้นกลับไปรื้อฟื้นวิชาลูกเสือสมัยประถมอีกครั้ง เส้นทางหลักประสานเส้นทางรองชวนให้ปวดตาเป็นไหนๆ แต่พอเอาเข้าจริงการเดินทางด้วยความไม่รู้มันก็ไม่ได้แย่เสมอไป ผู้คนในสถานที่แห่งใหม่ยังคงมีข้อมูลนอกตำรามากมาย เพียงแค่เรากล้าที่จะเดินเข้าไปเค้นความจริงนั้นอย่างไม่เกรงกลัว
ความไม่มั่นใจมักจะแปลเปลี่ยนเป็นความกลัวในวันที่เราไม่กล้าเสี่ยงกับความไม่คุ้นเคย เราต่างกลัวว่าผลลัพธ์ที่ถูกเปิดเผยออกมานั้นจะไม่เป็นไปอย่างที่คาดหวัง จนกว่าจะถึงสักวันหนึ่งที่อุปสรรคเริ่มบีบคั้นจนเราต้องปลดปล่อยความกล้าแล้วเข้าไปเผชิญหน้าด้วยกัน ฤาเพราะเพียงทางตันที่เราสร้างขึ้นมานั้นมันไม่เคยมีอยู่จริง
เสียงวูดรถไฟชวนให้สองตารีบจับจ้องไปยังเส้นทางสายใหม่ บางทีการเดินทางไกลก็ทำให้เราเปิดโลกข้างในหัวใจออกไปพบเห็นความแปลกใหม่ที่น่าตื่นเต้น ผู้คนที่ไม่เคยพบหน้า ความรีบเร่งจึงดูเชื่องช้ากว่าวันไหนๆ บางครั้งเราอาจได้พบคำตอบข้อสำคัญในวันที่สิ่งรอบข้างได้เปลี่ยนแปลงไป
รถด่วนขบวนสุดท้ายเพิ่งเคลื่อนออกจากชานชลา ทิ้งไว้ก็แต่คราบหยาดเหงื่อของนักเดินทางรอบข้างที่หลั่งริน ไม่ยื้อ-ไม่ยุด-ไม่ฉุด-ไม่รั้ง เราจึงค้นพบว่าชีวิตที่ไม่มีข้อผูกมัดเรื่องเวลา ได้ทำให้วันธรรมดาวันหนึ่งกลายเป็นวันที่แสนสนุก เมื่อยอมรับกับสิ่งที่ผ่านพ้นไปได้ เราจึงเหลือพื้นที่ว่างไว้พอให้โอกาสใหม่ๆเข้ามาทดแทน
วันนี้ไม่เหมือนเมื่อวานดั่งคำปฏิญาณพล่อยๆ ผมกำลังนึกถึงเรื่องราวที่เพิ่งผ่านพ้นมา เรื่องราวที่ทำให้เรากลับมาครุ่นคิดไตร่ตรองเอาเสียนมนาน เมื่อเริ่มกะเกณฑ์ว่าคนนี้อาจจะเป็นอย่างนั้น-คนนั้นจะเป็นอย่างนี้ ความโกลากลในหัวสมองดูจะรกไปด้วยภาพมโนเอาเสียยกใหญ่ ฤาจริงๆแล้วผมก็อยากจะกลับไปแก้ไขเรื่องราวผิดๆพลาดๆในวันนั้นให้กลับมาดีวันดีคืนในวันใหม่
หรือไม่บางทีผมก็แค่ทำเรื่องต่างๆในเวลานี้ให้ดีที่สุดก็พอ
TITLE : NEW WAY
* * * * * * * * * *
(1)
"วันนี้จะต้องไม่เหมือนเมื่อวาน" คำปฏิญาณซื่อๆที่พล่อยออกจากปาก มันมักจะถูกเปล่งเสียงออกมาในวันผมรู้สึกว่าทำอะไรสักอย่างผิดพลาดไป และก็ได้แต่หวังเอาไว้ว่าเมื่อเช้าวันพรุ่งนี้มาถึง เราจะรีบเบิ่งกลับไปแก้ไขปมนั้นให้ทันท่วงที แต่จนแล้วจนเล่าคำพูดพล่อยๆนี้ก็มักจะจมลงไปในตัวของมันเอง เพราะพอยิ่งกลับมาคิดไตร่ตรองอย่างละเอียดถี่ถ้วนดูแล้ว หรืออาจจะเอนเอียงไปทางคิดมาก-มโนไปกันใหญ่ ผลลัพธ์ที่เราไม่คิดไม่ฝันในคืนนั้นก็ทำให้พรุ่งนี้ที่เราวาดหวังเอาไว้ไม่เคยเกิดขึ้นเสียที
วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่ผมหลุดจากวงโคจรเดิมๆเพื่อออกไปค้นหาทางที่ไม่คุ้นเคยเส้นใหม่ หลังจากที่ตรากตรำจดจำเอกสารปึกใหญ่ตั้งแต่เมื่อวานเย็น ความเครียดมันมักเข้ามาสั่งสมในวันที่เราไม่แน่ใจกับอะไรสักอย่าง ตัวอักษรที่ไม่คุ้นเคยเหมือนบนแป้นคีย์บอร์ดดูเหมือนจะหลุดออกมาหลอกหลอนให้ผมต้องนั่งกุมขมับกันเสียยกใหญ่ ยิ่งเป็นเรื่องราวที่เราไม่ค่อยคุ้นเคยการทำความเข้าใจกับกระดาษรีมหนาๆก็เป็นเรื่องที่ยากเกินจะทำใจจนเข้าใจ
หลักการและเหตุผล กฏเกณฑ์และคำจำกัดความ คล้ายจะเป็นสิ่งที่ผมทิ้งเอาไว้ให้อาจารย์ที่ปรึกษาตั้งแต่ตอนจบปีสี่ เพราะพอถึงวันหนึ่งที่เราเดินทางออกมาไกลเกินกว่าความหมายในตำราเรียน เราจะเริ่มค้นพบว่าชีวิตมันมีทางให้เลือกเดินมากกว่าที่คิด วิชาชีวิตอาจจะไม่ได้มีกฏเกณฑ์มากมายเหมือนตอนที่เรายังเป็นเด็ก หากวันนี้เราต่างเรียนรู้และผ่านพ้นประสบการณ์ทั้งดีและร้ายมามากพอแล้ว ก็รีบใช้หัวใจดวงเดิมของตัวเองดวงนี้ค้นหาสิ่งที่รักให้เจอ
(2)
สถานที่ไม่คุ้นเคยชวนให้ผมต้องดั้นด้นกลับไปรื้อฟื้นวิชาลูกเสือสมัยประถมอีกครั้ง เส้นทางหลักประสานเส้นทางรองชวนให้ปวดตาเป็นไหนๆ แต่พอเอาเข้าจริงการเดินทางด้วยความไม่รู้มันก็ไม่ได้แย่เสมอไป ผู้คนในสถานที่แห่งใหม่ยังคงมีข้อมูลนอกตำรามากมาย เพียงแค่เรากล้าที่จะเดินเข้าไปเค้นความจริงนั้นอย่างไม่เกรงกลัว
ความไม่มั่นใจมักจะแปลเปลี่ยนเป็นความกลัวในวันที่เราไม่กล้าเสี่ยงกับความไม่คุ้นเคย เราต่างกลัวว่าผลลัพธ์ที่ถูกเปิดเผยออกมานั้นจะไม่เป็นไปอย่างที่คาดหวัง จนกว่าจะถึงสักวันหนึ่งที่อุปสรรคเริ่มบีบคั้นจนเราต้องปลดปล่อยความกล้าแล้วเข้าไปเผชิญหน้าด้วยกัน ฤาเพราะเพียงทางตันที่เราสร้างขึ้นมานั้นมันไม่เคยมีอยู่จริง
เสียงวูดรถไฟชวนให้สองตารีบจับจ้องไปยังเส้นทางสายใหม่ บางทีการเดินทางไกลก็ทำให้เราเปิดโลกข้างในหัวใจออกไปพบเห็นความแปลกใหม่ที่น่าตื่นเต้น ผู้คนที่ไม่เคยพบหน้า ความรีบเร่งจึงดูเชื่องช้ากว่าวันไหนๆ บางครั้งเราอาจได้พบคำตอบข้อสำคัญในวันที่สิ่งรอบข้างได้เปลี่ยนแปลงไป
รถด่วนขบวนสุดท้ายเพิ่งเคลื่อนออกจากชานชลา ทิ้งไว้ก็แต่คราบหยาดเหงื่อของนักเดินทางรอบข้างที่หลั่งริน ไม่ยื้อ-ไม่ยุด-ไม่ฉุด-ไม่รั้ง เราจึงค้นพบว่าชีวิตที่ไม่มีข้อผูกมัดเรื่องเวลา ได้ทำให้วันธรรมดาวันหนึ่งกลายเป็นวันที่แสนสนุก เมื่อยอมรับกับสิ่งที่ผ่านพ้นไปได้ เราจึงเหลือพื้นที่ว่างไว้พอให้โอกาสใหม่ๆเข้ามาทดแทน
วันนี้ไม่เหมือนเมื่อวานดั่งคำปฏิญาณพล่อยๆ ผมกำลังนึกถึงเรื่องราวที่เพิ่งผ่านพ้นมา เรื่องราวที่ทำให้เรากลับมาครุ่นคิดไตร่ตรองเอาเสียนมนาน เมื่อเริ่มกะเกณฑ์ว่าคนนี้อาจจะเป็นอย่างนั้น-คนนั้นจะเป็นอย่างนี้ ความโกลากลในหัวสมองดูจะรกไปด้วยภาพมโนเอาเสียยกใหญ่ ฤาจริงๆแล้วผมก็อยากจะกลับไปแก้ไขเรื่องราวผิดๆพลาดๆในวันนั้นให้กลับมาดีวันดีคืนในวันใหม่
หรือไม่บางทีผมก็แค่ทำเรื่องต่างๆในเวลานี้ให้ดีที่สุดก็พอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น