I CARE
********************
(1)
เมื่อเราเริ่มใส่ใจ ห่วงใย ความสงสัยใคร่รู้ใดๆที่เคยดูถูกดูแคลนไปจะค่อยๆเลือนหายไปโดยที่เราไม่รู้ตัว ในบางครั้งบางคราวอารมณ์ที่เย็นชาก็อยู่เหนือเหตุผลจนน่าประหลาดใจ มันคงเป็นความน่าอัศจรรย์ที่เกิดขึ้นเมื่อใครสักคนเดินเข้ามาในชีวิต และเราเป็นคนเริ่มต้นคิดที่จะแคร์กัน
เราต่างเหมือนปากกาหมึกซึมที่ไม่สามารถดูดซับน้ำหมึกได้หมดทั้งขวด ปลายปากกาจึงจดจำได้เพียงเนื้อความเปลื้อนของน้ำหมึกที่ถูกจรดลงไปที่ปลายกระดาษเพียงเท่านั้น ลายเส้นที่ถูกถักทอไม่สามารถเรียงร้อยความหมายเกินไปกว่าบรรทัดที่เรากำลังส่งถึงกัน แต่ลึกๆลงไปนั้นคนกำปากกาด้ามนั้นอาจมีถ้อยคำมากกว่าที่อยากจะระบายลงไป
ชีวิตของเราอาจถูกโยงใยกันไปหลายรูปแบบ บางทีก็พาลพบกับทางแคบที่ลึกลับจนหาหนทางออกจากความมืดมิดคนเดียวไม่ไหว บางครั้งพอมีมือที่เอื้อมเข้ามาโอบอุ้มแต่เราเองกลับไม่ใส่ใจ เพียงเพราะความไม่เชื่อมั่นว่าแสงสว่างตรงปลายทางนั้นจะเป็นทางออกที่แท้จริง
เมื่อมีคนมาใส่ใจมากขึ้น เราอาจเริ่มไม่มั่นใจกับความเปลี่ยนผันในตัวเอง ความรู้สึกนึกคิดอันเวิ้งว้างได้สร้างกำแพงอันหนาแน่นเข้ามาขวางกั้น ความรู้สึกดีๆจึงมิอาจทะลุผ่านกำแพงเข้ามาเชื่อมสายใยให้ถึงกัน เกราะของเธอและฉันอาจถูกปิดกั้นและหยุดความห่วงใยให้อยู่ตรงนั้นไปตลอดกาล
(2)
ฉากกั้นบังตาอาจงดงามเกินกว่าที่เราเคยรู้สึก ในความลึกยังคงมีความลับแอบซ่อนเร้นอยู่ในนั้น แม้ตอนนี้จะยังไม่มีวิธีใดๆที่สามารถจะเจาะเกราะกำบัง แต่ความหวังปนความเชื่อมั่นจะทำให้กำแพงที่ขวางกั้นหลังนี้ทลายลงไป
มันอาจจะยากถ้าต้องการเปลี่ยนหัวใจของใครสักคนให้คิดบวก อาจเป็นเพราะภุมิหลังที่เราต่างพบเจอมานั้นมันแตกต่างกัน แท้จริงแล้วผลลัพธ์ในวันนั้นไม่เคยส่งผลมาถึงวันนี้หากเราต่างเชื่อในความเป็นปัจจุบัน เราอาจลบล้างฝันร้ายที่เคยพบเจอในวันนั้น แล้วค่อยๆปูทางสร้างฝันครั้งใหม่จากเรื่องราวที่เป็นของเราจริงๆ
อาจต้องใช้เวลาเนิ่นนานกลับเครื่องหมายลบเป็นเครื่องหมายบวก แต่นั่นก็คุ้มค่ากับชีวิตที่เหลืออยู่ถ้าเรายังคงต้องการสร้างชีวิตที่ความสุขขึ้นมาอีกครั้ง จากวันนี้เครื่องหมายบวกจะช่วยพยุงให้เธอพบเจอแต่คนดีๆจนชั่วกัปป์ชั่วกัลป์ ความสวยงามบนพื้นที่อันกว้างใหญ่นั้นจะกลับมาวนเวียนอยู่รอบตัวจนเธอมิอยากละสายตา
เจาะเกราะที่เธอเคยอยู่ด้วยความคิดที่แปรเปลี่ยน พร้อมโอบมือรับคนข้างเคียงมาเป็นพรรคพวกเพื่อช่วยฉุดดึงความรู้สึกแย่ๆออกมาจากหุบเหวที่ไม่น่าค้นหา วันนั้นเธอจะรับรู้ได้ถึงความรู้สึกที่ใส่ใจและห่วงใยเสมอมา ทลายฉากกั้นที่เคยเป็นดั่งปริศนา แล้วค่อยๆเคลื่อนย้ายตัวเองออกมาสู่โลกใบใหม่ที่เธอสุดแสนจะปรารถนา
แล้วค่อยๆเดินตรงเข้ามาหากัน
********************
(1)
เมื่อเราเริ่มใส่ใจ ห่วงใย ความสงสัยใคร่รู้ใดๆที่เคยดูถูกดูแคลนไปจะค่อยๆเลือนหายไปโดยที่เราไม่รู้ตัว ในบางครั้งบางคราวอารมณ์ที่เย็นชาก็อยู่เหนือเหตุผลจนน่าประหลาดใจ มันคงเป็นความน่าอัศจรรย์ที่เกิดขึ้นเมื่อใครสักคนเดินเข้ามาในชีวิต และเราเป็นคนเริ่มต้นคิดที่จะแคร์กัน
เราต่างเหมือนปากกาหมึกซึมที่ไม่สามารถดูดซับน้ำหมึกได้หมดทั้งขวด ปลายปากกาจึงจดจำได้เพียงเนื้อความเปลื้อนของน้ำหมึกที่ถูกจรดลงไปที่ปลายกระดาษเพียงเท่านั้น ลายเส้นที่ถูกถักทอไม่สามารถเรียงร้อยความหมายเกินไปกว่าบรรทัดที่เรากำลังส่งถึงกัน แต่ลึกๆลงไปนั้นคนกำปากกาด้ามนั้นอาจมีถ้อยคำมากกว่าที่อยากจะระบายลงไป
ชีวิตของเราอาจถูกโยงใยกันไปหลายรูปแบบ บางทีก็พาลพบกับทางแคบที่ลึกลับจนหาหนทางออกจากความมืดมิดคนเดียวไม่ไหว บางครั้งพอมีมือที่เอื้อมเข้ามาโอบอุ้มแต่เราเองกลับไม่ใส่ใจ เพียงเพราะความไม่เชื่อมั่นว่าแสงสว่างตรงปลายทางนั้นจะเป็นทางออกที่แท้จริง
เมื่อมีคนมาใส่ใจมากขึ้น เราอาจเริ่มไม่มั่นใจกับความเปลี่ยนผันในตัวเอง ความรู้สึกนึกคิดอันเวิ้งว้างได้สร้างกำแพงอันหนาแน่นเข้ามาขวางกั้น ความรู้สึกดีๆจึงมิอาจทะลุผ่านกำแพงเข้ามาเชื่อมสายใยให้ถึงกัน เกราะของเธอและฉันอาจถูกปิดกั้นและหยุดความห่วงใยให้อยู่ตรงนั้นไปตลอดกาล
(2)
ฉากกั้นบังตาอาจงดงามเกินกว่าที่เราเคยรู้สึก ในความลึกยังคงมีความลับแอบซ่อนเร้นอยู่ในนั้น แม้ตอนนี้จะยังไม่มีวิธีใดๆที่สามารถจะเจาะเกราะกำบัง แต่ความหวังปนความเชื่อมั่นจะทำให้กำแพงที่ขวางกั้นหลังนี้ทลายลงไป
มันอาจจะยากถ้าต้องการเปลี่ยนหัวใจของใครสักคนให้คิดบวก อาจเป็นเพราะภุมิหลังที่เราต่างพบเจอมานั้นมันแตกต่างกัน แท้จริงแล้วผลลัพธ์ในวันนั้นไม่เคยส่งผลมาถึงวันนี้หากเราต่างเชื่อในความเป็นปัจจุบัน เราอาจลบล้างฝันร้ายที่เคยพบเจอในวันนั้น แล้วค่อยๆปูทางสร้างฝันครั้งใหม่จากเรื่องราวที่เป็นของเราจริงๆ
อาจต้องใช้เวลาเนิ่นนานกลับเครื่องหมายลบเป็นเครื่องหมายบวก แต่นั่นก็คุ้มค่ากับชีวิตที่เหลืออยู่ถ้าเรายังคงต้องการสร้างชีวิตที่ความสุขขึ้นมาอีกครั้ง จากวันนี้เครื่องหมายบวกจะช่วยพยุงให้เธอพบเจอแต่คนดีๆจนชั่วกัปป์ชั่วกัลป์ ความสวยงามบนพื้นที่อันกว้างใหญ่นั้นจะกลับมาวนเวียนอยู่รอบตัวจนเธอมิอยากละสายตา
เจาะเกราะที่เธอเคยอยู่ด้วยความคิดที่แปรเปลี่ยน พร้อมโอบมือรับคนข้างเคียงมาเป็นพรรคพวกเพื่อช่วยฉุดดึงความรู้สึกแย่ๆออกมาจากหุบเหวที่ไม่น่าค้นหา วันนั้นเธอจะรับรู้ได้ถึงความรู้สึกที่ใส่ใจและห่วงใยเสมอมา ทลายฉากกั้นที่เคยเป็นดั่งปริศนา แล้วค่อยๆเคลื่อนย้ายตัวเองออกมาสู่โลกใบใหม่ที่เธอสุดแสนจะปรารถนา
แล้วค่อยๆเดินตรงเข้ามาหากัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น