TIME MACHINE
TITLE : REPETITION
* * * * * * * * * *
บางทีชีวิตก็เหมือนหนังสั้นเรื่องเดิมที่ถูกเอากลับมาฉายใหม่โดยที่เราไม่ทันได้รู้ตัว เพียงตัวละครที่เปลี่ยนไปก็อาจทำให้เราหลงระเริงไปกับความเปลี่ยนแปลงที่ผิดหูผิดตาเหล่านั้นในชั่วครู่ชั่วคราว ทว่าเมื่อถึงในช่วงเวลาหนึ่งๆที่เราได้ค้นพบว่าเส้นทางสายใหม่นี้มันไม่ได้ต่างไปจากเส้นทางอันโหดร้ายที่พ้นผ่านมาเลย หรือไม่บนผืนหญ้าที่ราบเรียบที่เรากำลังยืนประจัญหน้าอยู่ตอนนี้ มันอาจจะไม่ได้ต่างไปจากเส้นทางที่โรยไปด้วยก้อนกรวดหินดินทรายที่มันเคยทิ่มตำเท้าเราเหมือนในคราวก่อนเลย
ท่ามกลางความสับสนวุ่นวาย การหลีกหนีออกไปให้พ้นจากความไม่สบายกายไม่สบายใจในที่ปัจจุบันดูเหมือนจะเป็นทางออกเดียวในเวลานั้น แม้จะเคยผ่านประสบการณ์อันโชกโชนในสมรภูมิรบมานักต่อนัก แต่เมื่อถึงคราวที่ต้องถอยทัพ ผู้นำทัพก็ควรที่จะกระเบียดกระเสียรกองกำลังที่เสียขวัญออกไปตั้งฐานที่มั่นยังพื้นที่ที่ได้เปรียบเสียก่อน และหมั่นเตรียมความพร้อมสำหรับการกรีฑาทัพกลับเข้าไปเมื่อมีโอกาสทุกๆครั้ง
ผืนป่าดูเหมือนจะเป็นสถานที่ที่จะทำให้หัวใจของเราดูสงบลงได้เพียงชั่วคราว การจากบ้านไปสู่ป่าในปีก่อนได้ทำให้ผมมีเวลาที่เชื่องช้าไว้ไตร่ตรองค้นหาเส้นทางสายใหม่ บ่อยครั้งที่รู้ทั้งรู้ว่าทางข้างหน้ามันอาจจะไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ แถมบางทีมันก็อาจจะเป็นทางตัน แต่นั่นจะไปสลักสำคัญอะไรกว่าการได้ลองทำตามความฝันให้เป็นจริง
บันทึกการเดินทางยังคงนอนนิ่งสนิทอยู่ที่บทที่สิบสอง เมื่อนักเดินทางผู้หาญกล้าหันหลังแล้วเดินทางกลับเข้าไปยังป่าคอนกรีต ตัวอักษรมากมายยังคงถูกทิ้งร้างเอาไว้อย่างเดียวดาย คติสอนใจที่เกิดขึ้นในวันเดินทางยังคงถูกปิดผนึกเอาไว้ภายใต้ไฟล์งานบทประพันธ์อันสวยงาม
จนถึงวันหนึ่งที่นักเดินทางเริ่มสะดุดกับจังหวะของชีวิต และเป็นช่วงเวลาหนึ่งๆที่เราได้กลับมาพลิกดูความหมายของชีวิตฉบับนัก(ชอบ)ศึกษา บนดินแดนอันไกลโพ้นที่นักเดินทางผู้หนึ่งเพิ่งเดินจากมาไม่นาน บทเรียนจากภูเขาและฟากฟ้ายังคงคอยสั่งสอนให้เราอย่าล้มเลิกความเชื่อที่สั่งสมมา
"ฝน" ยังคงหลั่งรินลงมาอย่างไม่ขาดสายในวันที่ฟ้ามืดมิด บนยอดภูเขายังคงรอคอยผู้พิชิตให้รีบใช้โอกาสที่มีสอย "ดาว" ลงมา หากแม้สักวันหนึ่งนักเดินทางจะต้องพลาด "ตก" หกล้มลงบนทางที่ไม่ราบเรียบเป็นเวลานาน ขอเพียงรีบลุกขึ้นให้ไว เพื่อรอคอยจังหวะที่เหมาะสมก้าวกลับไปทำเป้าหมายที่วาดหวังไว้ให้เป็นจริง
ในบทหนึ่งของการใช้ชีวิตอาจเหมือนการได้กลับมานั่งดูหนังเรื่องเดิมที่เพิ่งฉายจบไป ตัวละครและบทสนทนาที่ถูกนำมาใช้อาจดูจะคล้ายคลึงกันบ้างนั่นไม่ใช่เรื่องแปลก เมื่อเราต่างสมมติตัวเองเข้าไปอยู่ในบทบาทของช่วงเวลาอันแสนสาหัส หัวใจจึงจำต้องชอกช้ำ และอดทนไม่ได้กับความเปลี่ยนแปลง แต่เมื่อไรที่เราผ่านพ้นความหมายในบทนั้นไป ตัวอักษรที่เกิดขึ้นในย่อหน้าถัดไป มันก็ขึ้นอยู่ที่เราแล้วว่าอยากกำหนดบทบาทใหม่ๆให้กับเรื่องราวนั้นเปลี่ยนแปลงไปในทิศทางใด
บางทีคำตอบนั้นมันก็อยู่ใกล้จนเรามองไม่เห็นกัน
TITLE : REPETITION
* * * * * * * * * *
บางทีชีวิตก็เหมือนหนังสั้นเรื่องเดิมที่ถูกเอากลับมาฉายใหม่โดยที่เราไม่ทันได้รู้ตัว เพียงตัวละครที่เปลี่ยนไปก็อาจทำให้เราหลงระเริงไปกับความเปลี่ยนแปลงที่ผิดหูผิดตาเหล่านั้นในชั่วครู่ชั่วคราว ทว่าเมื่อถึงในช่วงเวลาหนึ่งๆที่เราได้ค้นพบว่าเส้นทางสายใหม่นี้มันไม่ได้ต่างไปจากเส้นทางอันโหดร้ายที่พ้นผ่านมาเลย หรือไม่บนผืนหญ้าที่ราบเรียบที่เรากำลังยืนประจัญหน้าอยู่ตอนนี้ มันอาจจะไม่ได้ต่างไปจากเส้นทางที่โรยไปด้วยก้อนกรวดหินดินทรายที่มันเคยทิ่มตำเท้าเราเหมือนในคราวก่อนเลย
ท่ามกลางความสับสนวุ่นวาย การหลีกหนีออกไปให้พ้นจากความไม่สบายกายไม่สบายใจในที่ปัจจุบันดูเหมือนจะเป็นทางออกเดียวในเวลานั้น แม้จะเคยผ่านประสบการณ์อันโชกโชนในสมรภูมิรบมานักต่อนัก แต่เมื่อถึงคราวที่ต้องถอยทัพ ผู้นำทัพก็ควรที่จะกระเบียดกระเสียรกองกำลังที่เสียขวัญออกไปตั้งฐานที่มั่นยังพื้นที่ที่ได้เปรียบเสียก่อน และหมั่นเตรียมความพร้อมสำหรับการกรีฑาทัพกลับเข้าไปเมื่อมีโอกาสทุกๆครั้ง
ผืนป่าดูเหมือนจะเป็นสถานที่ที่จะทำให้หัวใจของเราดูสงบลงได้เพียงชั่วคราว การจากบ้านไปสู่ป่าในปีก่อนได้ทำให้ผมมีเวลาที่เชื่องช้าไว้ไตร่ตรองค้นหาเส้นทางสายใหม่ บ่อยครั้งที่รู้ทั้งรู้ว่าทางข้างหน้ามันอาจจะไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ แถมบางทีมันก็อาจจะเป็นทางตัน แต่นั่นจะไปสลักสำคัญอะไรกว่าการได้ลองทำตามความฝันให้เป็นจริง
บันทึกการเดินทางยังคงนอนนิ่งสนิทอยู่ที่บทที่สิบสอง เมื่อนักเดินทางผู้หาญกล้าหันหลังแล้วเดินทางกลับเข้าไปยังป่าคอนกรีต ตัวอักษรมากมายยังคงถูกทิ้งร้างเอาไว้อย่างเดียวดาย คติสอนใจที่เกิดขึ้นในวันเดินทางยังคงถูกปิดผนึกเอาไว้ภายใต้ไฟล์งานบทประพันธ์อันสวยงาม
จนถึงวันหนึ่งที่นักเดินทางเริ่มสะดุดกับจังหวะของชีวิต และเป็นช่วงเวลาหนึ่งๆที่เราได้กลับมาพลิกดูความหมายของชีวิตฉบับนัก(ชอบ)ศึกษา บนดินแดนอันไกลโพ้นที่นักเดินทางผู้หนึ่งเพิ่งเดินจากมาไม่นาน บทเรียนจากภูเขาและฟากฟ้ายังคงคอยสั่งสอนให้เราอย่าล้มเลิกความเชื่อที่สั่งสมมา
"ฝน" ยังคงหลั่งรินลงมาอย่างไม่ขาดสายในวันที่ฟ้ามืดมิด บนยอดภูเขายังคงรอคอยผู้พิชิตให้รีบใช้โอกาสที่มีสอย "ดาว" ลงมา หากแม้สักวันหนึ่งนักเดินทางจะต้องพลาด "ตก" หกล้มลงบนทางที่ไม่ราบเรียบเป็นเวลานาน ขอเพียงรีบลุกขึ้นให้ไว เพื่อรอคอยจังหวะที่เหมาะสมก้าวกลับไปทำเป้าหมายที่วาดหวังไว้ให้เป็นจริง
ในบทหนึ่งของการใช้ชีวิตอาจเหมือนการได้กลับมานั่งดูหนังเรื่องเดิมที่เพิ่งฉายจบไป ตัวละครและบทสนทนาที่ถูกนำมาใช้อาจดูจะคล้ายคลึงกันบ้างนั่นไม่ใช่เรื่องแปลก เมื่อเราต่างสมมติตัวเองเข้าไปอยู่ในบทบาทของช่วงเวลาอันแสนสาหัส หัวใจจึงจำต้องชอกช้ำ และอดทนไม่ได้กับความเปลี่ยนแปลง แต่เมื่อไรที่เราผ่านพ้นความหมายในบทนั้นไป ตัวอักษรที่เกิดขึ้นในย่อหน้าถัดไป มันก็ขึ้นอยู่ที่เราแล้วว่าอยากกำหนดบทบาทใหม่ๆให้กับเรื่องราวนั้นเปลี่ยนแปลงไปในทิศทางใด
บางทีคำตอบนั้นมันก็อยู่ใกล้จนเรามองไม่เห็นกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น