SLOW LIFE
********************
ผมกำลังนึกถึงการผจญภัยอันน่าอัศจรรย์ในป่าใหญ่ ฝันถึงขุนเขาทุ่งหญ้า จินตนาการถึงเมฆล่องลอยบนท้องฟ้ากว้างไกล ดอกหญ้ากำลังเบ่งบานออกรวงรังเขียวขจีจนน่าแปลกใจ ตรงสุดขอบผืนน้ำทะเลที่กว้างใหญ่กำลังส่งสัญญาณเรียกหาผู้กล้าให้รีบลุกออกจากที่พักพิงเดิม
การผจญภัยเป็นอันต้องหยุดชะงักลง เมื่อผมค่อยๆรู้สึกตัวและฟื้นตื่นขึ้นมาท่ามกลางเสียงสัญญาณบีบแตรอันหนักหน่วงจากพาหนะหุ้มเหล็กบนท้องถนน เป็นอีกครั้งที่การงีบหลับบนรถร่วมบริการไม่ได้เป็นไปอย่างที่ต้องการ ร่างกายอันอิดโรยเริ่มบังคับให้หนังที่หุ้มตาตี่ๆค่อยๆเปิดออกเพื่อสอดส่องสภาวะแวดล้อมสองข้างทางที่ตอนนี้กำลังเนืองแน่นไปด้วยรถยนต์ติดเครื่องที่ต่างคันต่างจอดแน่นิ่งแบบไม่เคลื่อนไหว
เป็นอีกวันที่ห่าฝนได้โปรยปรายตลอดทั้งคืน ความชื้นสัมพันธ์ที่หนาแน่นได้โอบกอดพื้นถนนจนน้ำเจิ่งนองกันอย่างทั่วหน้า แถมเช้านี้ผู้คนมากมายต่างชุ่มไปด้วยเม็ดเหงื่อที่เกิดจากความรีบร้อน จนบางคนเริ่มคิดอยากจะให้มีเครื่องบินสักลำช่วยโอบอุ้มเขาให้เบิ่งไปถึงที่ทำงาน เช้านี้เราต่างถูกเวลาที่เชื่องช้ากลืนกินความสบายอกสบายใจไปอย่างไม่รู้ตัว
ผมได้แต่แน่นิ่งเมื่อมองกลับมายังเบาะที่พักพิง เข็มนาฬิกายังคงค่อยๆขยับไปในทิศทางเดิม ในขณะที่หัวใจอยากรีบวิ่งไปให้ถึงยังจุดหมาย ท่ามกลางรถราที่แออัดกลับทำให้ความคิดเราเริ่มฟุ้งกระจาย เราต่างมีจุดหมายที่จะต้องไปเพียงแค่ไม่รู้ว่าตอนนี้จำเป็นต้องใช้เวลาเพิ่มอีกนานเท่าใด
เสียงโทรศัพท์และข้อความค่อยๆดังขึ้นเป็นระยะๆ เช้าวันนี้ได้ทำให้ชีวิตของผมคึกคักยิ่งไปกว่าวันธรรมดาวันไหนๆ ความสนุกกำลังเกิดขึ้นท่ามกลางความโกลาหลที่เกิดขึ้นในหัวใจ การผจญภัยในเช้าวันที่ฟ้าไม่ค่อยสดใสได้ทำให้ความคิดข้างในค่อยๆสงบลง
ชีวิตอาจเชื่องช้าเกินไปจนเราไม่รู้สึก เมื่อเราต่างใช้ความเร็วที่ฝังรากลึกช่วยทำให้ชีวิตไปให้ถึงยังเป้าหมาย บางครั้งความเร็วอาจไม่ได้ทำให้ผลลัพธ์ที่คาดหวังออกมาได้อย่างง่ายดาย เราอาจต้องสูญเสียความเป็นตัวของตัวเองไปเพื่อแลกเปลี่ยนกับเวลาที่สั้นลง
#slowlife
********************
ผมกำลังนึกถึงการผจญภัยอันน่าอัศจรรย์ในป่าใหญ่ ฝันถึงขุนเขาทุ่งหญ้า จินตนาการถึงเมฆล่องลอยบนท้องฟ้ากว้างไกล ดอกหญ้ากำลังเบ่งบานออกรวงรังเขียวขจีจนน่าแปลกใจ ตรงสุดขอบผืนน้ำทะเลที่กว้างใหญ่กำลังส่งสัญญาณเรียกหาผู้กล้าให้รีบลุกออกจากที่พักพิงเดิม
การผจญภัยเป็นอันต้องหยุดชะงักลง เมื่อผมค่อยๆรู้สึกตัวและฟื้นตื่นขึ้นมาท่ามกลางเสียงสัญญาณบีบแตรอันหนักหน่วงจากพาหนะหุ้มเหล็กบนท้องถนน เป็นอีกครั้งที่การงีบหลับบนรถร่วมบริการไม่ได้เป็นไปอย่างที่ต้องการ ร่างกายอันอิดโรยเริ่มบังคับให้หนังที่หุ้มตาตี่ๆค่อยๆเปิดออกเพื่อสอดส่องสภาวะแวดล้อมสองข้างทางที่ตอนนี้กำลังเนืองแน่นไปด้วยรถยนต์ติดเครื่องที่ต่างคันต่างจอดแน่นิ่งแบบไม่เคลื่อนไหว
เป็นอีกวันที่ห่าฝนได้โปรยปรายตลอดทั้งคืน ความชื้นสัมพันธ์ที่หนาแน่นได้โอบกอดพื้นถนนจนน้ำเจิ่งนองกันอย่างทั่วหน้า แถมเช้านี้ผู้คนมากมายต่างชุ่มไปด้วยเม็ดเหงื่อที่เกิดจากความรีบร้อน จนบางคนเริ่มคิดอยากจะให้มีเครื่องบินสักลำช่วยโอบอุ้มเขาให้เบิ่งไปถึงที่ทำงาน เช้านี้เราต่างถูกเวลาที่เชื่องช้ากลืนกินความสบายอกสบายใจไปอย่างไม่รู้ตัว
ผมได้แต่แน่นิ่งเมื่อมองกลับมายังเบาะที่พักพิง เข็มนาฬิกายังคงค่อยๆขยับไปในทิศทางเดิม ในขณะที่หัวใจอยากรีบวิ่งไปให้ถึงยังจุดหมาย ท่ามกลางรถราที่แออัดกลับทำให้ความคิดเราเริ่มฟุ้งกระจาย เราต่างมีจุดหมายที่จะต้องไปเพียงแค่ไม่รู้ว่าตอนนี้จำเป็นต้องใช้เวลาเพิ่มอีกนานเท่าใด
เสียงโทรศัพท์และข้อความค่อยๆดังขึ้นเป็นระยะๆ เช้าวันนี้ได้ทำให้ชีวิตของผมคึกคักยิ่งไปกว่าวันธรรมดาวันไหนๆ ความสนุกกำลังเกิดขึ้นท่ามกลางความโกลาหลที่เกิดขึ้นในหัวใจ การผจญภัยในเช้าวันที่ฟ้าไม่ค่อยสดใสได้ทำให้ความคิดข้างในค่อยๆสงบลง
ชีวิตอาจเชื่องช้าเกินไปจนเราไม่รู้สึก เมื่อเราต่างใช้ความเร็วที่ฝังรากลึกช่วยทำให้ชีวิตไปให้ถึงยังเป้าหมาย บางครั้งความเร็วอาจไม่ได้ทำให้ผลลัพธ์ที่คาดหวังออกมาได้อย่างง่ายดาย เราอาจต้องสูญเสียความเป็นตัวของตัวเองไปเพื่อแลกเปลี่ยนกับเวลาที่สั้นลง
#slowlife
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น