A SONG YOU NEVER TOLD
********************
(1)
ใครกันเล่าจะหยั่งรู้ถึงอนาคตที่ยังไม่อาจคาดเดาได้ในวันนี้ แท้จริงแล้วเราต่างเป็นนักเดินทางที่เลือกสุ่มหาวิถีทางที่ใหม่ๆอยู่ทุกวัน เพื่อออกเดินเท้าก้าวสู่โลกใบใหม่ที่เราทั้งหลายนั้นอยากจะเป็นในสิ่งที่ตัวเองปรารถนา อาจมีบางครั้งที่หนทางข้างหน้ามันไม่ได้ชัดเจนอย่างที่ใจนึกตลอดเวลา ในความสับสนที่ค้างคาจึงค่อยๆขยายรากหยั่งลึกเข้าไปในจิตใจ พอถึงคราวที่จักต้องเริ่มต้นใหม่ หัวใจที่เคยบอบช้ำจึงมิอาจฟื้นคืนได้ในเร็ววัน
เราอาจเคยนึกถึงเครื่องไทม์แม็กซีนในวันที่อยากกลับไปแก้ไขในสิ่งที่พลาดผิด ความพลิกผันของชีวิตมันมักจะเกิดขึ้นในวันที่เราตัดสินใจเปลี่ยนทางเดินในวันวานนั้น เพียงคำพูดที่ไม่แท้จริงได้เปลี่ยนผู้คนที่เคยรู้จักให้หันหลังใส่กัน แม้จะมีโอกาสอีกเป็นนับแสนครั้งสุดท้ายแล้วผลลัพธ์มันคงไม่แตกต่างไปจากเดิม
ดั่งดาวเคราะห์ที่หลุดออกจากวงโคจรของกาแล็กซี่ ระยะห่างที่ไกลแสนไกลมิอาจจะทำให้ดาวเคราะห์น้อยย้อนกลับไปในห้วงอวกาศเดิมๆได้อีกครั้ง บาดแผลที่ถูกเสียดสีจากการปะทะได้ฝากถึงเอาไว้เพียงแค่อดีตที่ไม่จีรัง สุดท้ายแล้วเหตุการณ์ที่ล่วงเลยไปนั้นจึงทำได้แต่หวังว่ามันจะผ่านไปด้วยดี
ช่างโชคดีที่เราต่างสร้างโอกาสในครั้งใหม่ๆได้เสมอ อย่างน้อยการเดินเท้าออกไปพบเจอก็ยังสร้างสรรค์ช่วงเวลาที่น่าจดจำได้มากมายจนเหนือนับคณา ทางออกสู่โลกใบใหม่ในวันนี้มันไม่ได้ยากเย็นเสียเกินไป หากเราเพียงแค่ปลดปล่อยความรู้สึกที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังที่เชื่อถือ แล้วค่อยๆโยกย้ายส่ายสะโพกไปกับเสียงเพลงที่ล่องลอยมาจากท้องนภา เมื่อสิ้นเสียงตัวโน๊ตตัวสุดท้ายเราจะโบกมือลาความหลังเก่าๆปล่อยให้เขาเดินจากไปด้วยดี
(2)
สุ่มเสียงดนตรีชวนให้ร่างกายค่อยๆขยับเขยื้อนเข้าไปให้ใกล้แหล่งกำเนิด วงร็อคไม่คุ้นหน้ากำลังบรรเลงบทเพลงกลางเก่ากลางใหม่อย่างสนุกสนานจนเพลินตา คอนเสิร์ตกลางเมืองได้ชักจูงผู้คนมากมายให้หยุดใช้ชีวิตเพื่อหย่อนก้นลงบนพื้นหญ้าอย่างไม่ต้องแคร์สายตา หากในเวลานี้เรากำลังสดับรับฟังความงามของตัวโน๊ตที่ต้องสัมผัสด้วยหัวใจ
เพลงแล้วเพลงเล่าถูกบรรเลงออกมาจากหน้าเวที นักร้องเสียงดีชวนให้ผู้คนต่างจับจ้องและรอลุ้นว่าบทเพลงต่อไปจะเป็นบทเพลงเดียวกับที่เขากำลังจะค้นหา หากหนึ่งในนั้นมีบทเพลงๆหนึ่งที่เราต่างตั้งตารอคอยมาแสนนาน อีกไม่ช้าไม่นานความเชื่อของฉันจะทำให้่บทเพลงนั้นลอยล่องออกมาจากปากนักดนตรี
ฟังเสียงกีตาร์สองตัวเคล้าคลอกันในช่วงอินโทรแล้วคงจะเข้าใจไม่ผิด ท่วงทำนองเพลงเดิมๆที่กำลังคิดถึงได้หวนกลับมาให้ได้ฟังอีกครั้ง บทเพลงที่ไม่ได้ยินมานานแล้วกำลังจะถูกปล่อยให้ดังขึ้นบนโลกใบใหม่ที่มีผู้คนต่างมองจ้องตา บนพื้นหญ้าที่ตลบอบอวลไปด้วยความสับสนเราอาจได้พบกับตัวตนและความรู้สึกที่แท้จริง
" บ า ง ค รั้ ง อ า จ ยั ง ไ ม่ รู้ เ นิ่ น น า น ที่ ยั ง ค ง อ ยู่ ....."
บทเพลงยังคงบรรเลงอย่างเชื่องช้าไปพร้อมๆกับเข็มนาฬิกาที่ไม่รู้ว่ามันหยุดเดินไปตั้งแต่ตอนไหน เราต่างซึมซับบทเพลงท่ามกลางแสงแดดที่กำลังจะมอดดับลงไป ก่อนท้องฟ้าจะสดใสขึ้นอีกครั้งในเช้าวันใหม่ เราแค่เพียงสลัดทิ้งความมืดมัวเก่าๆทิ้งไปในพร้อมๆกับพระอาทิตย์ในยามเย็น
บทเพลงจบลงท่ามกลางความเงียบสงัดในวงล้อมวงใหญ่ ความหมายในเนื้อเพลงกำลังถูกโหลดและอินเข้าไปจนถึงก้นบึ้งในหัวใจของผู้ชม ผมได้แต่นึกถึงบทเพลงสุดท้ายที่เหลือทิ้งไว้ในซอกหลืบของความทรงจำที่ผ่านพ้นไป คงถึงเวลาที่ตัวโน๊ตตัวใหม่จะเริ่มออกเดินไปตามบันไดเสียงเส้นใหม่ของมันเสียที
ความเงียบอาจเป็นเสียงที่ไร้ซึ่งความรู้สึก แต่ในความเป็นไปลึกๆมันกลับซ่อนเร้นความหมายที่น่าค้นหา บ่อยครั้งที่โน๊ตตัวกลมยอมเป็นตัวหยุดให้เพลงได้มีจังหวะรับส่งต่อไปได้อย่างกลมกลืน ไพเราะ และสวยงาม ท่ามกลางบทเพลงที่ถูกสรรค์สร้างจากชีวิต เราต้องเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองเป็นตัวโน๊ตตัวถัดไปที่พร้อมจะออกเดินไปข้างหน้าอย่างไม่ลังเล
ตบเท้าก้าวเดินไปค้นพบโลกใบใหม่ที่มีเสียงเพลงของหัวใจเป็นเครื่องนำทาง ปลดทิ้งความอ่อนล้าที่เคยรู้สึกให้จมลึกไปกับแสงสีทองตรงเส้นขอบฟ้า ปรับเปลี่ยนจังหวะก้าวเดินให้เข้มแข็งกว่าที่เคยเพื่อเปิดทางไปสู่ความหวังที่ซ่อนอยู่ใกล้เปลือกตา รีบลุกขึ้นจากพื้นหญ้าแล้วออกไปสร้างโอกาสครั้งใหม่เสียที
********************
(1)
ใครกันเล่าจะหยั่งรู้ถึงอนาคตที่ยังไม่อาจคาดเดาได้ในวันนี้ แท้จริงแล้วเราต่างเป็นนักเดินทางที่เลือกสุ่มหาวิถีทางที่ใหม่ๆอยู่ทุกวัน เพื่อออกเดินเท้าก้าวสู่โลกใบใหม่ที่เราทั้งหลายนั้นอยากจะเป็นในสิ่งที่ตัวเองปรารถนา อาจมีบางครั้งที่หนทางข้างหน้ามันไม่ได้ชัดเจนอย่างที่ใจนึกตลอดเวลา ในความสับสนที่ค้างคาจึงค่อยๆขยายรากหยั่งลึกเข้าไปในจิตใจ พอถึงคราวที่จักต้องเริ่มต้นใหม่ หัวใจที่เคยบอบช้ำจึงมิอาจฟื้นคืนได้ในเร็ววัน
เราอาจเคยนึกถึงเครื่องไทม์แม็กซีนในวันที่อยากกลับไปแก้ไขในสิ่งที่พลาดผิด ความพลิกผันของชีวิตมันมักจะเกิดขึ้นในวันที่เราตัดสินใจเปลี่ยนทางเดินในวันวานนั้น เพียงคำพูดที่ไม่แท้จริงได้เปลี่ยนผู้คนที่เคยรู้จักให้หันหลังใส่กัน แม้จะมีโอกาสอีกเป็นนับแสนครั้งสุดท้ายแล้วผลลัพธ์มันคงไม่แตกต่างไปจากเดิม
ดั่งดาวเคราะห์ที่หลุดออกจากวงโคจรของกาแล็กซี่ ระยะห่างที่ไกลแสนไกลมิอาจจะทำให้ดาวเคราะห์น้อยย้อนกลับไปในห้วงอวกาศเดิมๆได้อีกครั้ง บาดแผลที่ถูกเสียดสีจากการปะทะได้ฝากถึงเอาไว้เพียงแค่อดีตที่ไม่จีรัง สุดท้ายแล้วเหตุการณ์ที่ล่วงเลยไปนั้นจึงทำได้แต่หวังว่ามันจะผ่านไปด้วยดี
ช่างโชคดีที่เราต่างสร้างโอกาสในครั้งใหม่ๆได้เสมอ อย่างน้อยการเดินเท้าออกไปพบเจอก็ยังสร้างสรรค์ช่วงเวลาที่น่าจดจำได้มากมายจนเหนือนับคณา ทางออกสู่โลกใบใหม่ในวันนี้มันไม่ได้ยากเย็นเสียเกินไป หากเราเพียงแค่ปลดปล่อยความรู้สึกที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังที่เชื่อถือ แล้วค่อยๆโยกย้ายส่ายสะโพกไปกับเสียงเพลงที่ล่องลอยมาจากท้องนภา เมื่อสิ้นเสียงตัวโน๊ตตัวสุดท้ายเราจะโบกมือลาความหลังเก่าๆปล่อยให้เขาเดินจากไปด้วยดี
(2)
สุ่มเสียงดนตรีชวนให้ร่างกายค่อยๆขยับเขยื้อนเข้าไปให้ใกล้แหล่งกำเนิด วงร็อคไม่คุ้นหน้ากำลังบรรเลงบทเพลงกลางเก่ากลางใหม่อย่างสนุกสนานจนเพลินตา คอนเสิร์ตกลางเมืองได้ชักจูงผู้คนมากมายให้หยุดใช้ชีวิตเพื่อหย่อนก้นลงบนพื้นหญ้าอย่างไม่ต้องแคร์สายตา หากในเวลานี้เรากำลังสดับรับฟังความงามของตัวโน๊ตที่ต้องสัมผัสด้วยหัวใจ
เพลงแล้วเพลงเล่าถูกบรรเลงออกมาจากหน้าเวที นักร้องเสียงดีชวนให้ผู้คนต่างจับจ้องและรอลุ้นว่าบทเพลงต่อไปจะเป็นบทเพลงเดียวกับที่เขากำลังจะค้นหา หากหนึ่งในนั้นมีบทเพลงๆหนึ่งที่เราต่างตั้งตารอคอยมาแสนนาน อีกไม่ช้าไม่นานความเชื่อของฉันจะทำให้่บทเพลงนั้นลอยล่องออกมาจากปากนักดนตรี
ฟังเสียงกีตาร์สองตัวเคล้าคลอกันในช่วงอินโทรแล้วคงจะเข้าใจไม่ผิด ท่วงทำนองเพลงเดิมๆที่กำลังคิดถึงได้หวนกลับมาให้ได้ฟังอีกครั้ง บทเพลงที่ไม่ได้ยินมานานแล้วกำลังจะถูกปล่อยให้ดังขึ้นบนโลกใบใหม่ที่มีผู้คนต่างมองจ้องตา บนพื้นหญ้าที่ตลบอบอวลไปด้วยความสับสนเราอาจได้พบกับตัวตนและความรู้สึกที่แท้จริง
" บ า ง ค รั้ ง อ า จ ยั ง ไ ม่ รู้ เ นิ่ น น า น ที่ ยั ง ค ง อ ยู่ ....."
บทเพลงยังคงบรรเลงอย่างเชื่องช้าไปพร้อมๆกับเข็มนาฬิกาที่ไม่รู้ว่ามันหยุดเดินไปตั้งแต่ตอนไหน เราต่างซึมซับบทเพลงท่ามกลางแสงแดดที่กำลังจะมอดดับลงไป ก่อนท้องฟ้าจะสดใสขึ้นอีกครั้งในเช้าวันใหม่ เราแค่เพียงสลัดทิ้งความมืดมัวเก่าๆทิ้งไปในพร้อมๆกับพระอาทิตย์ในยามเย็น
บทเพลงจบลงท่ามกลางความเงียบสงัดในวงล้อมวงใหญ่ ความหมายในเนื้อเพลงกำลังถูกโหลดและอินเข้าไปจนถึงก้นบึ้งในหัวใจของผู้ชม ผมได้แต่นึกถึงบทเพลงสุดท้ายที่เหลือทิ้งไว้ในซอกหลืบของความทรงจำที่ผ่านพ้นไป คงถึงเวลาที่ตัวโน๊ตตัวใหม่จะเริ่มออกเดินไปตามบันไดเสียงเส้นใหม่ของมันเสียที
ความเงียบอาจเป็นเสียงที่ไร้ซึ่งความรู้สึก แต่ในความเป็นไปลึกๆมันกลับซ่อนเร้นความหมายที่น่าค้นหา บ่อยครั้งที่โน๊ตตัวกลมยอมเป็นตัวหยุดให้เพลงได้มีจังหวะรับส่งต่อไปได้อย่างกลมกลืน ไพเราะ และสวยงาม ท่ามกลางบทเพลงที่ถูกสรรค์สร้างจากชีวิต เราต้องเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองเป็นตัวโน๊ตตัวถัดไปที่พร้อมจะออกเดินไปข้างหน้าอย่างไม่ลังเล
ตบเท้าก้าวเดินไปค้นพบโลกใบใหม่ที่มีเสียงเพลงของหัวใจเป็นเครื่องนำทาง ปลดทิ้งความอ่อนล้าที่เคยรู้สึกให้จมลึกไปกับแสงสีทองตรงเส้นขอบฟ้า ปรับเปลี่ยนจังหวะก้าวเดินให้เข้มแข็งกว่าที่เคยเพื่อเปิดทางไปสู่ความหวังที่ซ่อนอยู่ใกล้เปลือกตา รีบลุกขึ้นจากพื้นหญ้าแล้วออกไปสร้างโอกาสครั้งใหม่เสียที
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น