ฟรายเดย์
********************
(1)
ดึกดื่นน่าจะเป็นคำนิยามของช่วงเวลาของการพักผ่อนที่ดีที่สุด ความเหนื่อยล้าทั้งแรงกายและแรงใจมาทั้งวันมักจะถูกทำให้สงบลงได้ในช่วงเวลาหลังจากนี้ ทว่าบางทีมันอาจจะมิใช่ทั้งหมดอย่างที่เราเคยเข้าใจ หรือบางครั้งเราอาจมองข้ามสิ่งที่พวกเขากำลังกระทำอยู่ในเวลานี้
แสงจากไซเรนสีส้มยังคงหมุนวงเป็นมุม 360 องศา สีเขียวที่ถูกฉาบลงไปทั่วทั้งคันรถยังคงดูสว่างใสสะดุดตา แม้ประมาณห้าทุ่มเศษๆจะเป็นเวลาที่พระอาทิตย์ตอกบัตรกลับบ้านไปแล้ว แถมท้องฟ้าก็ไม่หลงเหลือกลุ่มเมฆก้อนใดให้เชยชมจนชื่นใจ ทว่ากลุ่มคนกลุ่มหนึ่งยังคงขะมักเขม้นทำหน้าที่ของตัวเองอย่างไม่รีรอ
บทเพลงปลุกใจยังคงส่งเสียงดังต่อเนื่องจากรถคันหน้า ท่วงทำนองอันครึกครื้นดูเหมือนจะทำให้ผู้คนที่เกาะอยู่ข้างรถคันหน้าสนุกสนานกว่าเวลากลางวันเป็นไหนๆ เมื่อรถสีเขียวค่อยๆแล่นผ่านหน้าบ้านของผู้คนแต่ละหลัง สิ่งที่ถูกทิ้งขว้างได้ถูกจัดเก็บในทันใด สิ่งปฏิกูลที่ผู้คนต่างโยนทิ้งขว้างมันเอาไว้อย่างไม่ใยดี หน่วยรบขจัดความเหม็นกองใหญ่นี้จะรับอาสาขจัดมันอย่างไม่เกรงกลัว
หากพวกเขากำลังสนุกสนานกับสิ่งที่ทำ ความเหม็น ความแฉะ ความสกปรก ความเหนื่อย และความง่วง จึงถูกขจัดออกไปอย่างไม่ต้องสงสัย หน่วบรบพิฆาตกองขยะยังคงโยกย้ายส่ายสะโพกพร้อมกับการกำจัดกองปฏิกูลที่ถูกทิ้งเอาไว้ให้หมดไป ค่ำคืนของพวกเขาอาจยาวนานกว่าของเราที่ใช้ไปเพียงเพื่อการหลับตา
(2)
แสงจากหลอดไปนีออนกระพริบดับลงในช่วงเวลาที่รถไฟฟ้ากำลังแล่นผ่านสถานีที่เราต่างก็รู้ว่าที่ใด ความงัวเงียทำให้ประสิทธิภาพของห้อยโหนราวรถไฟของผมถูกลดลงไปชั่วขณะ ยิ่งเป็นช่วงเวลาที่ขบวนกำลังเบี่ยงเพื่อเข้าสู่รางเดี่ยวก็ยิ่งพัดพาให้ร่างกายที่อ่อนแรงเอนเอียงไปอย่างไร้ทิศทาง ในสภาพร่างกายที่หมดเรี่ยวแรงแต่ผมกลับรู้สึกว่าแรงใจมันยังคงเต้มเปี่ยมไปด้วยความสบายใจ
สิ้นเสียงประกาศจากคุณแย้มจบลง รถไฟฟ้าก็ค่อยๆแล่นต่อไปยังสถานีถัดไป บทสนทนาที่เหมือนจะทะเลาะกันชวนให้ผมจำต้องรีบเงี่ยหูเข้าไปฟังใกล้ๆ บนรถไฟฟ้าขบวนไม่ใหญ่เราอาจได้รับฟังเรื่องราวที่น่าแบ่งปัน
ผู้โดยสารในชุดยูนิฟอร์มกำลังจับกลุ่มกันใกล้เสาต้นที่สอง ความเป็นเดือดเป็นร้อนของเพื่อนร่วมทำงานถูกสาธยายปะปนมากับอารมณ์ที่บูดเบี้ยวกว่าที่ผมจะคาดเดาได้ หนึ่งในนั้นคือผู้คนที่กำลังได้รับผลกระทบจากการทำงานที่ไม่เข้าใจ สุ่มเสียงตัดพ้อจึงค่อยๆเพิ่มกำลังดังขึ้นไปใหญ่ จนผู้คนในขบวนต่างต้องยอมเหลียวหลังมาสบตามอง
สาวร่างไม่เล็กไม่ใหญ่คนหนึ่งกำลังสบถคำพูดออกมาอย่างน่าสงสาร ด้วยเนื้อหาใจความที่พอจะจับใจความได้ว่าเธอกำลังผิดใจกับหัวหน้าใหญ่ สิ่งที่เธอคิดว่าดีและพยายามทำมันจนถึงที่สุดให้กับองค์กรกลับไม่เป็นที่ถูกใจ ความตั้งใจที่สิ้นไร้คำชื่นชมจึงทำให้เธอระทมทุกข์บนรถไฟฟ้าขบวนนี้ยิ่งไปกว่าค่ำคืนใดๆ
ผ่านไปอีกไม่กี่สถานีดูเหมือนสถานการณ์จะค่อยๆคลี่คลายลง เมื่อเพื่อนร่วมยูนิฟอร์มขวา-ซ้ายค่อยๆรับฟังและช่วยโต้ตอบในทุกปัญหา ความเครียดที่สั่งสมอาจทำให้ใครสักคนกลายเป็นระเบิดเวลา ทว่าเมื่อเธอมีเพื่อนที่เข้าใจอยู่ข้างๆ สลักที่ถูกล็อคไว้แน่นหนาจะถูกทลายลงไปจนหมดสิ้นก่อนที่ระเบิดของเธอจะทำงาน
สุดท้ายแล้วทุกปัญหาจะจบลง เมื่อเธอก้าวพ้นไปจากชานชาลาที่เดียวดาย
(3)
งานเลี้ยงสังสรรค์ของผมมักจะถูกกำหนดเอาไว้ถี่ที่สุดในเย็นวันศุกร์ เป็นช่วงเวลาหลังจากที่เราได้ผ่านการยื้อยุดฉุกกระฉากจากการทำงานที่ต้องมีการตั้งคำถามเพื่อสอบทานข้อสงสัย กว่าจะค้นพบคำตอบก็ต้องถูกเจียระไนจากความคิดที่วนเวียนอยู่ข้างใน สมองที่ถูกใช้งานจนเหนื่อยล้าจำต้องร้องเรียกหาอาหารมื้อค่ำที่ถูกใจสักมื้อมาทดแทน
ผมชอบอาหารสไตล์ดิบๆแบบเอนเอียงทางไปทางการกินแบบเรียบง่ายเสียมากกว่า ฉะนั้นร้านรวงที่มีผู้คนต่อแถวกันอย่างเวิ่นเว้อ จึงมิค่อยมีโอกาสได้ต้อนรับลูกค้าอย่างผมเข้าไปเป็นขาประจำ
นานมากแล้วที่ผมบอกลาร้านอาหารสไตล์บุฟเฟ่ต์ อาจเป็นเพราะรสชาติของอาหารที่มันมักจะถูกบั่นทอนลงเมื่อเราเริ่มอิ่ม ความถูกปากถูกลิ้นกลับหลงเหลือทิ้งไว้เพียง ความเผ็ดไป-เค็มไป-หวานไป ให้เรารู้สึกเหมือนแค่ได้มานั่งชิม ความไม่คุ้มค่าของอาหารมื้อนั้นจะเริ่มลดลงทันทีเมื่อเรารู้สึกว่ารสชาติของความตั้งใจที่จะมากินไม่เป็นไปตามที่ต้องการ
อาจเป็นเพราะครั้งนี้ความอยากได้กลบเกลื่อนความหิวกระหาย มื้ออาหารผ่านตะแกรงเตาถ่านกำลังส่งกลิ่นเข้ามาในหัวของผม จากกลิ่นที่ยั่วยวนค่อยๆแปรเปลี่ยนไปภาพบนโต๊ะอาหารที่แสนสุดจะทน มื้อค่ำที่แสนยาวนานจึงถูกพวกเราหย่อนก้นลงในร้านบุฟเฟ่ต์เหมือนที่จินตนาการ
จนกว่าเบค่อนถูกปิ้งลงไปบนตะแกรงจะสุก พวกเราต่างสนุกกับการปิ้งย่างที่สุดปรารถนา จนกว่าอาหารคำนั้นจะเคลื่อนที่เข้าสู่กระเพาะที่กำลังหลั่งน้ำย่อยรอ อาจจะต้องกินเวลานาน ทว่าเราต่างรอจนกว่าความสุกในอาหารจะเบ่งบานแล้วค่อยๆกัดกลืนมันอย่างใจเย็น
มื้ออาหารจบลงด้วยความอิ่มเอม ชิ้นหมูชิ้นผักที่เหลือถูกละเลงแนบเนียนไว้อย่างไม่ต้องสงสัย ท่ามกลางความอิ่มเอิบเรากำลังได้ปลดปล่อยความเก็บกดที่แอบฝังแน่นในความรู้สึกที่ไม่อยากบอกใคร ทว่าเรื่องราวเหล่านั้นมันได้จางหายไปกับไอระเหิดที่เกิดขึ้นจากการปิ้งย่างบนตะแกรง
เรื่องราวหลากหลายต่างจบลงระหว่างเส้นขนานที่มีชื่อว่าความสุข เมื่อเราต่างไม่ยื้อยุดฉุดเรื่องร้ายให้แผ่ขยายออกไปไหน บางทีเราอาจอยู่ใกล้ชิดเส้นขนานจนเกือบมองเห็นเป็นเส้นเดียวกัน เพียงเพราะเราเริ่มรู้สึกว่าไม่เคยเดียวดาย ไม่ว่าจะกี่ถึงชานชาลาที่รออยู่เบื้องหน้า เราบอกได้เพียงว่า
"เราจะไม่ทอดทิ้งกัน"
********************
(1)
ดึกดื่นน่าจะเป็นคำนิยามของช่วงเวลาของการพักผ่อนที่ดีที่สุด ความเหนื่อยล้าทั้งแรงกายและแรงใจมาทั้งวันมักจะถูกทำให้สงบลงได้ในช่วงเวลาหลังจากนี้ ทว่าบางทีมันอาจจะมิใช่ทั้งหมดอย่างที่เราเคยเข้าใจ หรือบางครั้งเราอาจมองข้ามสิ่งที่พวกเขากำลังกระทำอยู่ในเวลานี้
แสงจากไซเรนสีส้มยังคงหมุนวงเป็นมุม 360 องศา สีเขียวที่ถูกฉาบลงไปทั่วทั้งคันรถยังคงดูสว่างใสสะดุดตา แม้ประมาณห้าทุ่มเศษๆจะเป็นเวลาที่พระอาทิตย์ตอกบัตรกลับบ้านไปแล้ว แถมท้องฟ้าก็ไม่หลงเหลือกลุ่มเมฆก้อนใดให้เชยชมจนชื่นใจ ทว่ากลุ่มคนกลุ่มหนึ่งยังคงขะมักเขม้นทำหน้าที่ของตัวเองอย่างไม่รีรอ
บทเพลงปลุกใจยังคงส่งเสียงดังต่อเนื่องจากรถคันหน้า ท่วงทำนองอันครึกครื้นดูเหมือนจะทำให้ผู้คนที่เกาะอยู่ข้างรถคันหน้าสนุกสนานกว่าเวลากลางวันเป็นไหนๆ เมื่อรถสีเขียวค่อยๆแล่นผ่านหน้าบ้านของผู้คนแต่ละหลัง สิ่งที่ถูกทิ้งขว้างได้ถูกจัดเก็บในทันใด สิ่งปฏิกูลที่ผู้คนต่างโยนทิ้งขว้างมันเอาไว้อย่างไม่ใยดี หน่วยรบขจัดความเหม็นกองใหญ่นี้จะรับอาสาขจัดมันอย่างไม่เกรงกลัว
หากพวกเขากำลังสนุกสนานกับสิ่งที่ทำ ความเหม็น ความแฉะ ความสกปรก ความเหนื่อย และความง่วง จึงถูกขจัดออกไปอย่างไม่ต้องสงสัย หน่วบรบพิฆาตกองขยะยังคงโยกย้ายส่ายสะโพกพร้อมกับการกำจัดกองปฏิกูลที่ถูกทิ้งเอาไว้ให้หมดไป ค่ำคืนของพวกเขาอาจยาวนานกว่าของเราที่ใช้ไปเพียงเพื่อการหลับตา
(2)
แสงจากหลอดไปนีออนกระพริบดับลงในช่วงเวลาที่รถไฟฟ้ากำลังแล่นผ่านสถานีที่เราต่างก็รู้ว่าที่ใด ความงัวเงียทำให้ประสิทธิภาพของห้อยโหนราวรถไฟของผมถูกลดลงไปชั่วขณะ ยิ่งเป็นช่วงเวลาที่ขบวนกำลังเบี่ยงเพื่อเข้าสู่รางเดี่ยวก็ยิ่งพัดพาให้ร่างกายที่อ่อนแรงเอนเอียงไปอย่างไร้ทิศทาง ในสภาพร่างกายที่หมดเรี่ยวแรงแต่ผมกลับรู้สึกว่าแรงใจมันยังคงเต้มเปี่ยมไปด้วยความสบายใจ
สิ้นเสียงประกาศจากคุณแย้มจบลง รถไฟฟ้าก็ค่อยๆแล่นต่อไปยังสถานีถัดไป บทสนทนาที่เหมือนจะทะเลาะกันชวนให้ผมจำต้องรีบเงี่ยหูเข้าไปฟังใกล้ๆ บนรถไฟฟ้าขบวนไม่ใหญ่เราอาจได้รับฟังเรื่องราวที่น่าแบ่งปัน
ผู้โดยสารในชุดยูนิฟอร์มกำลังจับกลุ่มกันใกล้เสาต้นที่สอง ความเป็นเดือดเป็นร้อนของเพื่อนร่วมทำงานถูกสาธยายปะปนมากับอารมณ์ที่บูดเบี้ยวกว่าที่ผมจะคาดเดาได้ หนึ่งในนั้นคือผู้คนที่กำลังได้รับผลกระทบจากการทำงานที่ไม่เข้าใจ สุ่มเสียงตัดพ้อจึงค่อยๆเพิ่มกำลังดังขึ้นไปใหญ่ จนผู้คนในขบวนต่างต้องยอมเหลียวหลังมาสบตามอง
สาวร่างไม่เล็กไม่ใหญ่คนหนึ่งกำลังสบถคำพูดออกมาอย่างน่าสงสาร ด้วยเนื้อหาใจความที่พอจะจับใจความได้ว่าเธอกำลังผิดใจกับหัวหน้าใหญ่ สิ่งที่เธอคิดว่าดีและพยายามทำมันจนถึงที่สุดให้กับองค์กรกลับไม่เป็นที่ถูกใจ ความตั้งใจที่สิ้นไร้คำชื่นชมจึงทำให้เธอระทมทุกข์บนรถไฟฟ้าขบวนนี้ยิ่งไปกว่าค่ำคืนใดๆ
ผ่านไปอีกไม่กี่สถานีดูเหมือนสถานการณ์จะค่อยๆคลี่คลายลง เมื่อเพื่อนร่วมยูนิฟอร์มขวา-ซ้ายค่อยๆรับฟังและช่วยโต้ตอบในทุกปัญหา ความเครียดที่สั่งสมอาจทำให้ใครสักคนกลายเป็นระเบิดเวลา ทว่าเมื่อเธอมีเพื่อนที่เข้าใจอยู่ข้างๆ สลักที่ถูกล็อคไว้แน่นหนาจะถูกทลายลงไปจนหมดสิ้นก่อนที่ระเบิดของเธอจะทำงาน
สุดท้ายแล้วทุกปัญหาจะจบลง เมื่อเธอก้าวพ้นไปจากชานชาลาที่เดียวดาย
(3)
งานเลี้ยงสังสรรค์ของผมมักจะถูกกำหนดเอาไว้ถี่ที่สุดในเย็นวันศุกร์ เป็นช่วงเวลาหลังจากที่เราได้ผ่านการยื้อยุดฉุกกระฉากจากการทำงานที่ต้องมีการตั้งคำถามเพื่อสอบทานข้อสงสัย กว่าจะค้นพบคำตอบก็ต้องถูกเจียระไนจากความคิดที่วนเวียนอยู่ข้างใน สมองที่ถูกใช้งานจนเหนื่อยล้าจำต้องร้องเรียกหาอาหารมื้อค่ำที่ถูกใจสักมื้อมาทดแทน
ผมชอบอาหารสไตล์ดิบๆแบบเอนเอียงทางไปทางการกินแบบเรียบง่ายเสียมากกว่า ฉะนั้นร้านรวงที่มีผู้คนต่อแถวกันอย่างเวิ่นเว้อ จึงมิค่อยมีโอกาสได้ต้อนรับลูกค้าอย่างผมเข้าไปเป็นขาประจำ
นานมากแล้วที่ผมบอกลาร้านอาหารสไตล์บุฟเฟ่ต์ อาจเป็นเพราะรสชาติของอาหารที่มันมักจะถูกบั่นทอนลงเมื่อเราเริ่มอิ่ม ความถูกปากถูกลิ้นกลับหลงเหลือทิ้งไว้เพียง ความเผ็ดไป-เค็มไป-หวานไป ให้เรารู้สึกเหมือนแค่ได้มานั่งชิม ความไม่คุ้มค่าของอาหารมื้อนั้นจะเริ่มลดลงทันทีเมื่อเรารู้สึกว่ารสชาติของความตั้งใจที่จะมากินไม่เป็นไปตามที่ต้องการ
อาจเป็นเพราะครั้งนี้ความอยากได้กลบเกลื่อนความหิวกระหาย มื้ออาหารผ่านตะแกรงเตาถ่านกำลังส่งกลิ่นเข้ามาในหัวของผม จากกลิ่นที่ยั่วยวนค่อยๆแปรเปลี่ยนไปภาพบนโต๊ะอาหารที่แสนสุดจะทน มื้อค่ำที่แสนยาวนานจึงถูกพวกเราหย่อนก้นลงในร้านบุฟเฟ่ต์เหมือนที่จินตนาการ
จนกว่าเบค่อนถูกปิ้งลงไปบนตะแกรงจะสุก พวกเราต่างสนุกกับการปิ้งย่างที่สุดปรารถนา จนกว่าอาหารคำนั้นจะเคลื่อนที่เข้าสู่กระเพาะที่กำลังหลั่งน้ำย่อยรอ อาจจะต้องกินเวลานาน ทว่าเราต่างรอจนกว่าความสุกในอาหารจะเบ่งบานแล้วค่อยๆกัดกลืนมันอย่างใจเย็น
มื้ออาหารจบลงด้วยความอิ่มเอม ชิ้นหมูชิ้นผักที่เหลือถูกละเลงแนบเนียนไว้อย่างไม่ต้องสงสัย ท่ามกลางความอิ่มเอิบเรากำลังได้ปลดปล่อยความเก็บกดที่แอบฝังแน่นในความรู้สึกที่ไม่อยากบอกใคร ทว่าเรื่องราวเหล่านั้นมันได้จางหายไปกับไอระเหิดที่เกิดขึ้นจากการปิ้งย่างบนตะแกรง
เรื่องราวหลากหลายต่างจบลงระหว่างเส้นขนานที่มีชื่อว่าความสุข เมื่อเราต่างไม่ยื้อยุดฉุดเรื่องร้ายให้แผ่ขยายออกไปไหน บางทีเราอาจอยู่ใกล้ชิดเส้นขนานจนเกือบมองเห็นเป็นเส้นเดียวกัน เพียงเพราะเราเริ่มรู้สึกว่าไม่เคยเดียวดาย ไม่ว่าจะกี่ถึงชานชาลาที่รออยู่เบื้องหน้า เราบอกได้เพียงว่า
"เราจะไม่ทอดทิ้งกัน"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น