Love is all Like
********************
(1)
"คนที่ใช่กับคนที่ชอบอาจจะไม่ได้หมายถึงคนคนเดียวกันเสมอไป ยิ่งเป็นเรื่องของความรักมันจึงยิ่งสลับซับซ้อนไปกันใหญ่ แม้หลายคนจะพยายามหาเหตุผลมาเชื่อมโยงถึงกันอีกมากมายสักเท่าไร มันก็ไม่มีทางที่จะปะติดปะติดความสัมพันธ์อันน่าประหลาดใจครั้งใหม่นี้ได้เลย"
ผมกำลังไล่เรียงสายตาขยายความหมายของข้อความบนทวีตเตอร์ ในเนื้อความที่ไม่ยาวนักกลับทำให้ผมรู้สึกไม่ผิดแปลกแตกต่างไปจากสิ่งที่ซ่อนเล้นอยู่ในบทความ
เมื่อคนที่ใช่และคนที่ชอบอาจจะไม่ได้หมายถึงคนคนเดียวกันเสมอไป เหตุผลหนึ่งที่ทำให้เราเริ่มชอบใครสักคนนั้นอาจเกิดมาจากความประทับใจหลังจากการได้พบหน้า ประตูหัวใจบานแรกมันมักจะถูกปลดกลอนลงตั้งแต่ครั้งแรกที่พบเห็น ยิ่งเข้าตากรรมการผู้ชี้ขาดบนเวทีมากเท่าไร เป้าหมายนั้นก็ยิ่งจะได้แต้มต่อไปอย่างไม่ต้องคิดหาเหตุผลใดๆมาอธิบาย และมันคงคล้ายกับอาการตกหลุมลึกลงไปอย่างไม่รู้สึกตัว
เมื่อค้นพบเป้าหมายที่ต้องการเราจึงต้องรีบพุ่งเข้าไปหา ในยุคที่สังคมให้ความเท่าเทียมกันในเรื่องของความรัก ไม่ว่าชายหรือหญิงจึงมีสิทธิ์ที่จะเป็นฝ่ายลุกออกจากขื่อคาน เพื่อคลืบคลานรุกเข้าไปยังฝ่ายตรงข้ามได้เสมอ บางคนโชคดีอาจได้ค้นพบทั้งคนที่ชอบพร้อมๆไปกับคนที่ใช่ แต่ก็ยังมีผู้คนอีกมากมายที่ต้องยอมลดความสัมพันธ์ที่เหนียวแน่นในวันนั้นลง จนเหลือเป็นเพียงแค่คนที่เคยรู้จักกันในวันนี้
คำว่า "ชอบ" อาจเหมือนท่อนอินโทรตอนเริ่มโหมโรงเข้าเพลง หากเพลงที่อยากรู้จักเพลงนี้ไม่ได้ดึงดูดให้เราต้องหลงใหลหรือควรค่าต่อการค้นหาได้นานเพียงพอ สักวันหนึ่งเราจะเบื่อและรีบหมุนเพลงที่น่ารำคาญนี้ปิดไปเสียดื้อๆ แม้อาจจะต้องใช้เวลาอีกสักพักเพื่อลบเลือนท่วงทำนองเพลงเก่าๆที่เคยคุ้นชิน แต่สุดท้ายแล้วเราจะค้นพบวิถีทางในการลืมมันไปได้เอง
(2)
ผมเฝ้ามองดูภาพถ่ายของเพื่อนเก่่าคนหนึ่งบนหน้าต่างบานเดิม ภาพถ่ายของเธอกำลังถูกระบบไทม์ไลน์คัดกรองและอัพเดตให้สดใหม่อยู่เสมอ ภาพทุกภาพ บรรยากาศทุกตอนถูกรุมกดไลค์กันอย่างหนาตา จนผมสังเกตุเห็นรูปภาพชุดใหม่ที่น่าแปลกใจ มันอาจจะเป็นชุดภาพที่ทำให้บทเพลงของเธอเปลี่ยนไปนับตั้งแต่วันนั้น
ข้อความและภาพถ่ายยังคงบ่งบอกความเป็นตัวเองอย่างที่เธอเคยเป็น แต่วันนี้ดูท่าว่าความรู้สึกของเธอจะเปลี่ยนไปมากกว่าวันก่อน ท่วงทำนองเพลงเศร้าๆที่เธอเคยโพสต์ คำพูดตัดพ้อต่อว่าตัวเองว่าไม่เอาไหน รวมทั้งข้อความที่ทำให้เธอท้อและหมดกำลังใจ วันนี้มันจางหายไปจากหน้าสเตตัสเก่าๆ คงเหลือทิ้งไว้เพียงภาพสองมือที่สอดประสานกันระหว่างคนสองคน
เธออาจพบคนที่ใช่พอๆกับการได้ยินบทเพลงใหม่ที่ไม่มีวันเบื่อ วันวานและค่ำคืนที่มืดมิดได้เจือจางไปกับกาลเวลาที่เคยขาดหาย เธออาจเคยแอบหลงชอบใครสักคนที่เคยทำร้ายให้หัวใจต้องอ่อนแอและเจ็บช้ำจนเจียนตาย แต่เมื่อถึงวันหนึ่งที่เธอค้นพบคนที่ทั้งชอบและใช่ครั้งใหม่ เธอจะออกก้าวเดินไปพร้อมกับท่วงทำนองของบทเพลงๆนั้นอย่างจริงใจ บทเพลงที่มีทั้งเธอและเขาเป็นนักประพันธ์สรรสร้างท่วงทำนองใหม่ๆที่สดใสและไพเราะยิ่งกว่าเดิม
หน้าต่างบานเดิมของเธอได้ถูกถอดเปลี่ยน พร้อมกับการถูกแต่งแต้มไปด้วยสีสันที่สวยงามกว่าครั้งไหนๆ เธอ เขา เรา หรือ ฉัน ต่างมีโอกาสค้นพบกับเส้นทางเดินกลับไปสู่สี่ห้องของหัวใจ เมื่อเจอผู้ร่วมเดินทางหน้าใหม่แล้วอย่าลืมที่จะปลดกลอนล็อคอันแน่นหนานั้นออกอีกครั้ง แล้วค่อยๆเปล่งวาจาต้อนรับต่อแขกผู้มาเยือน
(3)
เป็นอีกวันหนึ่งที่ผมต้องมานั่งปรับทุกข์กับเรื่องราวความรักทั้งๆที่ไม่ได้เป็นคนก่อ เมื่อรุ่นน้องคนหนึ่งได้เดินตีหน้าเศร้าเข้ามาขอคำปรึกษารุ่นพี่ผู้มิได้คิดว่าตัวเองจะเชี่ยวชาญในเรื่องราวความรักอันสลับซับซ้อน หากความรักของคนคู่หนึ่งเปรียบได้ดั่งโซ่ทองคล้องใจ ผมจึงได้แต่หวังให้โลกใบนี้ จงอย่ามีโซ่ทองต่างรูปแบบกันมากไปนัก เพราะมันคงจะง่ายทีเดียวถ้าเราเรียนรู้เพียงไม่กี่วิธีที่จะคล้องโซ่ทองนั้นให้มั่นคงอยู่ด้วยกันตลอดไป
เรื่องเศร้า เคล้าน้ำตา ผนวกรวมกับความดรามา ยิ่งทำให้ผมมิอาจออกความเห็นแบบฟันธงออกไปขนานใหญ่ ในเวลาที่ฟ้ามืดมัวดินเราคงมิอยากฝ่าห่าฝนทั้งๆที่ไม่รู้ว่ามันจะพัดพาให้เราจบลงไปในทิศทางใด ผมจึงได้แต่สดับรับฟังเรื่องเล่าจากคนที่เพิ่งผ่านพ้นพายุฝนนั้นมา
ความเดิมตอนที่แล้วยังคงเป็นสิ่งย้ำเตือนลึกๆอยู่ในความทรงจำ ยิ่งหนี ยิ่งขจัดให้หมดไปอย่างไรมันก็ยิ่งจะกลับมาไล่ตามเราทันเท่านั้น หากวันหนึ่งเราต่างต้องพาลพบกับอุปสรรคที่อยู่เหนือเกินกำลัง แค่จดจำเอาไว้ว่าสักวันหนึ่ง เมื่อเหตุผลอันมากมายกับความรู้สึกดีๆมันกลับมาเชื่อมโยงถึงกัน ความรักที่เคยติดตราตรึงในหัวใจนั้นจะเริ่มเบ่งบานขึ้นได้เอง
เราต่างเริ่ม "ชอบ" ใครสักคนจากความรู้สึก และค่อยๆหาคำตอบว่า "ใช่" จากเหตุผลรอบข้าง หากถึงวันหนึ่งที่เหตุผลและความรู้สึกจะเบื่อหน้าแล้วเดินหนีจากกันไป การทำให้นามธรรมทั้งสองกลับมาเจอกันอีกครั้ง อาจจักต้องอาศัยหัวใจที่กระหายการเริ่มใหม่ที่มากกว่าเดิม
"คนที่ใช่กับคนที่ชอบอาจจะไม่ได้หมายถึงคนคนเดียวกันเสมอไป"
ผมทิ้งประโยคสุดท้ายในนัยๆให้รุ่นน้องคนนี้ลองเก็บเอาไปคิดต่อ หากต้องการที่จะเดินหน้าต่อ คนที่ชอบจำต้องเป็นคนที่ใช่ แต่หากยังเลือกเพียงคำตอบเพียงหนึ่งที่คิดว่าได้ไตร่ตรองดีแล้วด้วยหัวใจ ก็จงปล่อยคนที่เคยชอบนั้นไป เพื่อเปิดรับโอกาสคนที่ใช่คนใหม่อย่างที่หัวใจตัวเองต้องการ
หลากหลายบทสนทนามักหยุดลงตรงความเงียบงัน ในขณะที่ความหวังมันกำลังเกิดขึ้นกับผู้ร่วมวงสนทนาแบบสดใหม่เสมอ ผมเริ่มสังเกตเห็นได้ว่าคำพูดของรุ่นน้องคนนี้เปลี่ยนไป ตั้งแต่ตอนที่เขาพยายามหาเหตุผลดีๆของกันและกันโดยกลั่นกรองสิ่งเหล่านั้นออกมาจากความรู้สึกดีๆ
เราต่างมิอาจหาความสัมพันธ์ที่ชัดเจนมาเชื่อมโยงระหว่างเหตุผลและความรู้สึก เราอาจไม่สามารถลงลึกถึงรายละเอียดของความรักที่ผู้คนต่างเสาะแสวงหา เราอาจเป็นคนที่ตกหลุมรักเมื่อแรกพบด้วยความรู้สึกต่างๆนานา เราอาจทิ้งข้อความสุดท้ายไว้ในทวีตเตอร์ด้วยตัวอักษรหนาๆเมื่อเราเกิดรักใครสักคน
********************
(1)
"คนที่ใช่กับคนที่ชอบอาจจะไม่ได้หมายถึงคนคนเดียวกันเสมอไป ยิ่งเป็นเรื่องของความรักมันจึงยิ่งสลับซับซ้อนไปกันใหญ่ แม้หลายคนจะพยายามหาเหตุผลมาเชื่อมโยงถึงกันอีกมากมายสักเท่าไร มันก็ไม่มีทางที่จะปะติดปะติดความสัมพันธ์อันน่าประหลาดใจครั้งใหม่นี้ได้เลย"
ผมกำลังไล่เรียงสายตาขยายความหมายของข้อความบนทวีตเตอร์ ในเนื้อความที่ไม่ยาวนักกลับทำให้ผมรู้สึกไม่ผิดแปลกแตกต่างไปจากสิ่งที่ซ่อนเล้นอยู่ในบทความ
เมื่อคนที่ใช่และคนที่ชอบอาจจะไม่ได้หมายถึงคนคนเดียวกันเสมอไป เหตุผลหนึ่งที่ทำให้เราเริ่มชอบใครสักคนนั้นอาจเกิดมาจากความประทับใจหลังจากการได้พบหน้า ประตูหัวใจบานแรกมันมักจะถูกปลดกลอนลงตั้งแต่ครั้งแรกที่พบเห็น ยิ่งเข้าตากรรมการผู้ชี้ขาดบนเวทีมากเท่าไร เป้าหมายนั้นก็ยิ่งจะได้แต้มต่อไปอย่างไม่ต้องคิดหาเหตุผลใดๆมาอธิบาย และมันคงคล้ายกับอาการตกหลุมลึกลงไปอย่างไม่รู้สึกตัว
เมื่อค้นพบเป้าหมายที่ต้องการเราจึงต้องรีบพุ่งเข้าไปหา ในยุคที่สังคมให้ความเท่าเทียมกันในเรื่องของความรัก ไม่ว่าชายหรือหญิงจึงมีสิทธิ์ที่จะเป็นฝ่ายลุกออกจากขื่อคาน เพื่อคลืบคลานรุกเข้าไปยังฝ่ายตรงข้ามได้เสมอ บางคนโชคดีอาจได้ค้นพบทั้งคนที่ชอบพร้อมๆไปกับคนที่ใช่ แต่ก็ยังมีผู้คนอีกมากมายที่ต้องยอมลดความสัมพันธ์ที่เหนียวแน่นในวันนั้นลง จนเหลือเป็นเพียงแค่คนที่เคยรู้จักกันในวันนี้
คำว่า "ชอบ" อาจเหมือนท่อนอินโทรตอนเริ่มโหมโรงเข้าเพลง หากเพลงที่อยากรู้จักเพลงนี้ไม่ได้ดึงดูดให้เราต้องหลงใหลหรือควรค่าต่อการค้นหาได้นานเพียงพอ สักวันหนึ่งเราจะเบื่อและรีบหมุนเพลงที่น่ารำคาญนี้ปิดไปเสียดื้อๆ แม้อาจจะต้องใช้เวลาอีกสักพักเพื่อลบเลือนท่วงทำนองเพลงเก่าๆที่เคยคุ้นชิน แต่สุดท้ายแล้วเราจะค้นพบวิถีทางในการลืมมันไปได้เอง
(2)
ผมเฝ้ามองดูภาพถ่ายของเพื่อนเก่่าคนหนึ่งบนหน้าต่างบานเดิม ภาพถ่ายของเธอกำลังถูกระบบไทม์ไลน์คัดกรองและอัพเดตให้สดใหม่อยู่เสมอ ภาพทุกภาพ บรรยากาศทุกตอนถูกรุมกดไลค์กันอย่างหนาตา จนผมสังเกตุเห็นรูปภาพชุดใหม่ที่น่าแปลกใจ มันอาจจะเป็นชุดภาพที่ทำให้บทเพลงของเธอเปลี่ยนไปนับตั้งแต่วันนั้น
ข้อความและภาพถ่ายยังคงบ่งบอกความเป็นตัวเองอย่างที่เธอเคยเป็น แต่วันนี้ดูท่าว่าความรู้สึกของเธอจะเปลี่ยนไปมากกว่าวันก่อน ท่วงทำนองเพลงเศร้าๆที่เธอเคยโพสต์ คำพูดตัดพ้อต่อว่าตัวเองว่าไม่เอาไหน รวมทั้งข้อความที่ทำให้เธอท้อและหมดกำลังใจ วันนี้มันจางหายไปจากหน้าสเตตัสเก่าๆ คงเหลือทิ้งไว้เพียงภาพสองมือที่สอดประสานกันระหว่างคนสองคน
เธออาจพบคนที่ใช่พอๆกับการได้ยินบทเพลงใหม่ที่ไม่มีวันเบื่อ วันวานและค่ำคืนที่มืดมิดได้เจือจางไปกับกาลเวลาที่เคยขาดหาย เธออาจเคยแอบหลงชอบใครสักคนที่เคยทำร้ายให้หัวใจต้องอ่อนแอและเจ็บช้ำจนเจียนตาย แต่เมื่อถึงวันหนึ่งที่เธอค้นพบคนที่ทั้งชอบและใช่ครั้งใหม่ เธอจะออกก้าวเดินไปพร้อมกับท่วงทำนองของบทเพลงๆนั้นอย่างจริงใจ บทเพลงที่มีทั้งเธอและเขาเป็นนักประพันธ์สรรสร้างท่วงทำนองใหม่ๆที่สดใสและไพเราะยิ่งกว่าเดิม
หน้าต่างบานเดิมของเธอได้ถูกถอดเปลี่ยน พร้อมกับการถูกแต่งแต้มไปด้วยสีสันที่สวยงามกว่าครั้งไหนๆ เธอ เขา เรา หรือ ฉัน ต่างมีโอกาสค้นพบกับเส้นทางเดินกลับไปสู่สี่ห้องของหัวใจ เมื่อเจอผู้ร่วมเดินทางหน้าใหม่แล้วอย่าลืมที่จะปลดกลอนล็อคอันแน่นหนานั้นออกอีกครั้ง แล้วค่อยๆเปล่งวาจาต้อนรับต่อแขกผู้มาเยือน
(3)
เป็นอีกวันหนึ่งที่ผมต้องมานั่งปรับทุกข์กับเรื่องราวความรักทั้งๆที่ไม่ได้เป็นคนก่อ เมื่อรุ่นน้องคนหนึ่งได้เดินตีหน้าเศร้าเข้ามาขอคำปรึกษารุ่นพี่ผู้มิได้คิดว่าตัวเองจะเชี่ยวชาญในเรื่องราวความรักอันสลับซับซ้อน หากความรักของคนคู่หนึ่งเปรียบได้ดั่งโซ่ทองคล้องใจ ผมจึงได้แต่หวังให้โลกใบนี้ จงอย่ามีโซ่ทองต่างรูปแบบกันมากไปนัก เพราะมันคงจะง่ายทีเดียวถ้าเราเรียนรู้เพียงไม่กี่วิธีที่จะคล้องโซ่ทองนั้นให้มั่นคงอยู่ด้วยกันตลอดไป
เรื่องเศร้า เคล้าน้ำตา ผนวกรวมกับความดรามา ยิ่งทำให้ผมมิอาจออกความเห็นแบบฟันธงออกไปขนานใหญ่ ในเวลาที่ฟ้ามืดมัวดินเราคงมิอยากฝ่าห่าฝนทั้งๆที่ไม่รู้ว่ามันจะพัดพาให้เราจบลงไปในทิศทางใด ผมจึงได้แต่สดับรับฟังเรื่องเล่าจากคนที่เพิ่งผ่านพ้นพายุฝนนั้นมา
ความเดิมตอนที่แล้วยังคงเป็นสิ่งย้ำเตือนลึกๆอยู่ในความทรงจำ ยิ่งหนี ยิ่งขจัดให้หมดไปอย่างไรมันก็ยิ่งจะกลับมาไล่ตามเราทันเท่านั้น หากวันหนึ่งเราต่างต้องพาลพบกับอุปสรรคที่อยู่เหนือเกินกำลัง แค่จดจำเอาไว้ว่าสักวันหนึ่ง เมื่อเหตุผลอันมากมายกับความรู้สึกดีๆมันกลับมาเชื่อมโยงถึงกัน ความรักที่เคยติดตราตรึงในหัวใจนั้นจะเริ่มเบ่งบานขึ้นได้เอง
เราต่างเริ่ม "ชอบ" ใครสักคนจากความรู้สึก และค่อยๆหาคำตอบว่า "ใช่" จากเหตุผลรอบข้าง หากถึงวันหนึ่งที่เหตุผลและความรู้สึกจะเบื่อหน้าแล้วเดินหนีจากกันไป การทำให้นามธรรมทั้งสองกลับมาเจอกันอีกครั้ง อาจจักต้องอาศัยหัวใจที่กระหายการเริ่มใหม่ที่มากกว่าเดิม
"คนที่ใช่กับคนที่ชอบอาจจะไม่ได้หมายถึงคนคนเดียวกันเสมอไป"
ผมทิ้งประโยคสุดท้ายในนัยๆให้รุ่นน้องคนนี้ลองเก็บเอาไปคิดต่อ หากต้องการที่จะเดินหน้าต่อ คนที่ชอบจำต้องเป็นคนที่ใช่ แต่หากยังเลือกเพียงคำตอบเพียงหนึ่งที่คิดว่าได้ไตร่ตรองดีแล้วด้วยหัวใจ ก็จงปล่อยคนที่เคยชอบนั้นไป เพื่อเปิดรับโอกาสคนที่ใช่คนใหม่อย่างที่หัวใจตัวเองต้องการ
หลากหลายบทสนทนามักหยุดลงตรงความเงียบงัน ในขณะที่ความหวังมันกำลังเกิดขึ้นกับผู้ร่วมวงสนทนาแบบสดใหม่เสมอ ผมเริ่มสังเกตเห็นได้ว่าคำพูดของรุ่นน้องคนนี้เปลี่ยนไป ตั้งแต่ตอนที่เขาพยายามหาเหตุผลดีๆของกันและกันโดยกลั่นกรองสิ่งเหล่านั้นออกมาจากความรู้สึกดีๆ
เราต่างมิอาจหาความสัมพันธ์ที่ชัดเจนมาเชื่อมโยงระหว่างเหตุผลและความรู้สึก เราอาจไม่สามารถลงลึกถึงรายละเอียดของความรักที่ผู้คนต่างเสาะแสวงหา เราอาจเป็นคนที่ตกหลุมรักเมื่อแรกพบด้วยความรู้สึกต่างๆนานา เราอาจทิ้งข้อความสุดท้ายไว้ในทวีตเตอร์ด้วยตัวอักษรหนาๆเมื่อเราเกิดรักใครสักคน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น