The Lobster

The Lobster

* * * * * * * * * *

(1)
จริงหรือที่คำว่า "โสด" เป็นดั่งสถานะที่ถูกกำหนดเอาไว้ให้แก่ผู้คนที่มีแต่ความเหงา โดดเดี่ยว เดียวดาย อยู่ตลอดเวลา ความโสดในทำนองนั้นอาจนิยามไปถึงสถานะการไร้คู่ครอง ไร้คู่คิด ไร้คู่ชีวิต ที่จะร่วมกันฟันฝ่าชีวิตไปจนถึงปลายทาง ในอีกแง่มุมของความโสดอาจทำให้เราได้มีเวลากลับมาครุ่นคิดถึงชีวิตที่ผ่านมาและชีวิตในเบื้องหน้าที่ยังมาไม่ถึง หากแท้จริงแล้วเราต้องการมีคู่และมีความรักเพื่ออะไรกันแน่ เราเพียงต้องการการยอมรับจากสังคมว่าฉันก็รักและดูแลคนอื่นได้ หรือเราเพียงแค่อยากขจัดความเหงาที่เรื้อรังนี้ทิ้งไปเพื่อตัวเอง

THE LOBSTER โสด เหงา เป็น ล็อบสเตอร์ หนังนอกกระแสที่ชวนให้เราต้องกลับมาเปิดประเด็นอันหลากหลายเกี่ยวกับเรื่องการมีคู่ครองไปพร้อมๆกับการค้นหาความรักอันแท้จริง ภาพยนตร์เปรียบเทียบความโสดคือโรคร้ายที่ผู้คนมากมายชินชากับมันและไม่ยอมที่จะไปเข้ารับการรักษาให้หายขาด จะมีก็เพียงแต่ผู้คนที่ยอมบากหน้าเข้ามายังโฮสเทลเพื่อทำการบำบัด และหากเขาผู้นั้นไม่สามารถแก้โรคนี้ให้หายขาดได้ทัน ผู้ป่วยเหล่านั้นจำต้องกลายเป็นสัตว์ต่างๆหลังการรักษาสิ้นสุด

โฮสเทลมีกฏที่เข้มงวดที่ต้องปฏิบัติตาม การบังคับให้ใส่เครื่องแบบเหมือนกัน ก็เพื่อไม่ให้มีใครคนใดโดดเด่นหรือแตกต่างไปจากกันมากนัก เมื่อปัจจัยในการเลือกหาคู่ครองของคนโสดในโฮสเทลนี้น้อยลงการตัดสินใจจึงง่ายขึ้น

ทุกๆเช้าบรรดาคนโสดในโฮสเทลนี้จำต้องถูกฝากฝังแนวคิดจากผู้จัดการโรงแรม ว่าการมีคู่ครองนั้นดีกว่าการเป็นโสดเป็นไหนๆ การดูแลเอาใจใส่ซึ่งกันและกันคือบทบาทหนึ่งที่คนทั้งสองได้ปฏิบัติต่อกันอย่างไม่เขินอาย หากชายหนุ่มคือหน่วยกล้าหาญที่คอยเฝ้าระวังปกป้องภัยอันตราย หญิงสาวก็คือบุคคลที่จะคอยปลอบประโลมความเหงาให้แก่เขาไปตลอดกาล ความเชื่อเหล่านี้ถูกหยิบป้อนเป็นอาหารสมองแต่เช้าตรู่ ก็เพียงหวังว่าเหล่าคนโสดที่นี่จะตกร่องปล่องชิ้นกับใครสักคนที่เข้าตาในเร็ววัน

(2)
จุดพลิกผันมันมาอยู่ตอนที่ เดวิด ดันไปเลือกคู่ครองที่เขาไม่ได้รู้สึกรักอย่างจริงใจ เขาเพียงต้องการหลีกหนีคำครหาจากสังคมและแบกรับความต้องการของตัวเองเพียงชั่วครั้งชั่วคราว ด้วยบุคลิก นิสัยใจคอ ที่เขาต่างรู้กันอยู่ว่าอย่างไรแล้วก็เข้ากันไม่ได้ การหลบหลีกหนีจากความโสดเพียงชั่วคราวจึงไม่ได้ทำให้เกิดผลลัพธ์ที่น่าพิศสมัยสักเท่าไร

การหลบหนีจากความจริงทำให้ เดวิด ต้องทอดทิ้งกฏเกณฑ์อันเข้มงวดไปสู่ดินแดนกลางป่า การเข้าไปอยู่กับกลุ่มที่ไม่ฝักใฝ่ในการมีความรัก จึงยิ่งเหมือนทำให้เขาต้องหนีเสือไปปะจระเข้ตัวใหญ่ กฏของกลุ่มชนกลางป่าไม่อนุญาตให้ชายหญิงคบกันไม่ว่าจะด้วยเรื่องใดๆ การแหวกคอกออกมาสู่กับฝ่ายตรงกันกับกลุ่มชนที่ต้องการความรัก อาจทำให้พระเอกของเราสับสนจนหาทางแก้ไขได้ยาก

สงครามของ "คนอยากโสด" กับ "คนอยากมีคู่" ค่อยๆครุกรุ่นอยู่เนืองๆ เมื่อฝ่ายคนอยากโสดเริ่มรวบรวมกองกำลังเข้าไปบุกยังโฮสเทลของคนอยากมีคู่ ฉากหนึ่งที่ผู้จัดการโฮสเทลถูกบีบบังคับให้ต้องยิงคู่ครองของตัวเองด้วยปืนที่ไม่มีลูกกระสุน เพื่อที่ตัวเองจะได้มีชีวิตรอดจากสงครามครั้งนี้ กลายเป็นประเด็นเด็ดที่ทำให้เราจำต้องกลับมาใคร่ครวญสถานะแท้จริงที่ควรคิดคำนึง หากบุคคลที่คอยพร่ำสอนให้แก่เหล่าคนโสดในโฮสเทลนี้รีบตัดสินใจไปมีคู่ครอง ทว่าเขาเองกลับไม่ได้มีความรักหรือความเสียสละต่อคู่ครองของเขาอย่างแท้จริง เราจะยังเรียกผลลัพธ์ของการตัดสินใจไปนี้ว่าเป็นความรักอันแท้จริงได้อีกหรือไม่

(3)
บทสรุปส่งท้ายอาจไม่ได้ให้ความหมายของความรักอย่างชัดเจนนัก เมื่อพระเอกนางเอกในคราบกลุ่มชนคนอยากโสดกลับแหกกฏเกณฑ์ที่ผู้นำของเขาตั้งเอาไว้ พวกเขาลักลอบรักกันจนคนๆหนึ่งจำต้องถูกลงโทษให้เสียประสาทการมองเห็นไปตลอดกาล บทสรุปจึงถูกทิ้งท้ายเอาไว้อย่างเสรี เพื่อให้เราต่างคนต่างกลับมาตัดสินใจบนสถานภาพของตัวเอง

ในตอนหนึ่งที่ผมติดใจคือฉากที่ เดวิด ถูกพาไปที่โฮสเทลและเขาต้องหาคู่ให้ได้ภายใน 45 วัน มิฉะนั้นเขาจะต้องกลายเป็นสัตว์ที่เลือกไว้ เดวิดถูกป้อนคำถามถึงสัตว์ที่เขาเลือกไว้ในวาระสุดท้ายของเขา ทว่าเดวิดเลือกที่จะเป็น lobster ด้วยเหตุผลที่ว่า มันเป็นสัตว์มีอายุยืนเป็นร้อยปี อยู่ในทะเลเหมือนที่เดวิดชอบทะเลและการว่ายน้ำ ผสมพันธุ์ได้ตลอดเวลา และมีเลือดเป็นสีฟ้าซึ่งให้ความรู้สึกเหมือนเป็นคนชนชั้นสูง

เหตุผลที่เขาอยากเป็น lobster ก็ดูเข้าท่าเข้าทีแบบแปลกๆ บางทีเราอาจจะหันกลับมาลองถามคำถามนี้กับตัวเองดูเสียบ้าง หากเราต้องการจะมีคู่ชีวิตที่พร้อมจะร่วมทางกันไปตลอดกาล เราทั้งสองควรที่จะออกแบบความรักให้เป็นอย่างไร อย่าปล่อยให้เวลาที่เหลืออยู่หมดลงจนเราต้องกลายร่างไปเป็น lobster เลย

Theexplorerphotographer